1- مبلّغان الهى، باید بى‏توقّعى خود را به مردم اعلام نمایند. (در سه آیه‏اى که مربوط به مزد رسالت است، با کلمه‏ى «قل» پیامبر مأمور به اظهار آن مى‏شود. «قل... اِن اَجرى الاّ على اللّه»
2- آن چه زشت است سؤال و در خواست مزد است، ولى اگر خود مردم با عشق و بدون اکراه هدیه‏اى به مبلّغ دین دادند حساب دیگرى دارد. مى‏فرماید: «ما سالتکم» و نمى‏فرماید: نمى‏گیرم.
3- شرط تأثیر سخن آن است که مردم، رهبر را دلسوز و مخلص بدانند. «اِن اَجرى الاّ على اللّه» (اگر رهبر از مردم توقّع مادّى داشته باشد، جامعه او را تحمّل نمى‏کند: «ام تسئلهم اجراً فهم من مغرم مثقلون»(522) آیا از مردم مزدى طلب مى‏کنى که پرداخت آن بر آنان سنگین است؟)
4- انتخاب راه خدا و مودّت اهل بیت علیهم السلام که مزد رسالت است، در حقیقت به نفع خود مردم است نه پیامبر اکرم. «فهو لکم»
5 - کسى که خدا را ناظر و شاهد اعمال خود بداند به غیر او امیدى ندارد. «اِن أجرى الاّ على اللّه و هو على کلّ شى‏ء شهید»
6- براى برطرف شدن سوء ظن‏ها، خدا را بر صداقت خود گواه بگیریم. «اِن أجرى الاّ على اللّه و هو على کلّ شى‏ء شهید»

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

خداوند در جای دیگری فرموده است: رسولی از خودتان برایتان فرستادم...رسولا من أنفسکم!
و این رسول به قول عوام '' اینقدر خودیه(!) '' که اجر رسالتش هم برای خودماست... ما سئلتکم من اجر فهو لکم
هر مزدی که به ایشان بخواهیم بدهیم، درواقع به نفع خود ماست.
پیامبر از ''خودتونه''... [ نظرات / امتیازها ]