این آیه شریفه بیان است براى جمله «الَّذِی أَنْشَأَها أَوَّلَ مَرَّةٍ». [ نظرات / امتیازها ]

کلمه «توقدون» مضارع «ایقاد» است که به معناى شعله‏ور ساختن آتش است. [ نظرات / امتیازها ]

این آیه شریفه در این صدد است که استبعاد از زنده کردن استخوان مرده را برطرف کند. استبعاد از اینکه چگونه ممکن است چیزى که مرده است زنده شود با اینکه مرگ و زندگى متنافیند؟ جواب مى‏دهد: هیچ استبعادى در این نیست، براى اینکه آب و آتش هم با هم متنافیند، مع ذلک خدا از درخت تر و سبز آتش براى شما قرار داده و شما همان آتش را شعله‏ور مى‏کنید.
و مراد از «شجر»- به طورى که در بین مفسرین (روح المعانى، ج 23، ص 55) معروف است درخت مرخ- به فتحه میم و سکون را و خا- و درخت عفار- به فتحه عین- است که این دو درخت، چنین وضعى دارند که هر گاه به یکدیگر ساییده شوند مشتعل مى‏گردند و در قدیم مردم براى تهیه آتش قطعه‏اى از شاخه این درخت و قطعه‏اى دیگر از شاخه آن مى‏گرفتند، و با اینکه سبز و تر بودند، «عفار» را در زیر و «مرخ» را روى آن قرار داده و به یکدیگر مى‏ساییدند، و هر دو به اذن خدا آتش مى‏گرفتند. پس مرده را زنده کردن، عجیب‏تر از مشتعل کردن آتش از چوب تر نیست، با اینکه آب و آتش دو چیز متضادند. [ نظرات / امتیازها ]