1 - پیامبر(ص)، در ابلاغ پیام الهى و آموختن قرآن به مردم، بخل نمىورزید.
و ما هو على الغیب بضنین
مراد از «الغیب»، معارف قرآن است که فرشته وحى براى پیامبر(ص) مى آورد و دیگران به آن، جز از طریق پیامبر(ص) دست رسى نداشتند. کلمه «ضنین» از ریشه «ضِنَّة» (بخلورزى به چیزى ارزشمند) گرفته شده است. (مفردات راغب)
2 - جبرئیل کسى جز پیامبر(ص) را بر آیات قرآن آگاه نمى ساخت.
و ما هو على الغیب بضنین
کلمه «الغیب» ـ به قرینه «هو» ـ دلالت مى کند که فرشته وحى آنچه را مى آورْد، به غیر پیامبر(ص) ابلاغ نمى کرد.
3 - پیامبر(ص)، معارف غیبى را در انحصار خود قرار نمى داد و از آموختن آن به دارندگان شرایط، امتناع نمىورزید.
و ما هو على الغیب بضنین
4 - قرآن در مرحله ابلاغ به مردم، همانند مرحله نزول و دریافت، مصون از تحریف و کتمان است.
و ما هو على الغیب بضنین
5 - بخیل نبودن و امتناع نورزیدن پیامبر(ص) از ابلاغ تمام آیات قرآن به مردم، ضامن مخفى نماندن هیچ آیه اى از آن است.
و ما هو على الغیب بضنین
6 - آگاهى پیامبر(ص) به غیب
و ما هو على الغیب بضنین
7 - امساک دانش از دیگران و کتمان علوم الهى، بخل است.
و ما هو على الغیب بضنین
[ نظرات / امتیازها ]
[24] و از نشانه‌های فرستادگان خدا یکی آن است که با امتها آشکارا از علوم و شناختهای خود سخن می‌گویند بی آن که از ایشان خواستار مزدی باشند، و همچون جادوگران و کاهنان نیستند که از تعلیم دیگران خودداری می‌کنند و در برابر تعلیم آنان خواستار سروری می‌شوند، یا همچون دیگر دانشوران تقاضای مزد دارند.
وَ ما هُوَ عَلَی الغَیب‌ِ بِضَنِین‌ٍ- و او بر غیب بخیل نیست (و آن را به شما می‌رساند).»
گفته‌اند ضننت بالشی‌ء أضن‌ّ، یعنی بخل ورزید، و بعضی آن را با ظاء خوانده و معنی آن را متهم دانسته‌اند.
[ نظرات / امتیازها ]