چهارمین عکس العمل شرارت آمیز آنها در برابر مؤ منان این بود که وقتى آنها را مى دیدند مى گفتند اینها گمراهانند (و اذا راءوهم قالوا ان هؤ لاء لضالون ).
چرا که راه و رسم بت پرستى و خرافاتى را که در میان آنها رائج بود و هدایتش مى پنداشتند رها کرده ، و به سوى ایمان به خدا و توحید خالص بازگشته و به گمان آنها لذت نقد دنیا را به نعمتهاى نسیه آخرت فروخته بودند.
ممکن است این تعبیر در مراحلى باشد که مطلب از مرحله استهزا گذشته بود و خود را ناچار مى دیدند که شدت عمل بیشترى نشان دهند، زیرا همیشه هنگام ظهور پیامبران بزرگ و آیینهاى تازه عکس العمل دشمنان و مخالفان در آغاز از طریق استهزا و به شوخى گرفتن ظاهر مى شد، گویى آیین تازه را کمتر از آن مى دیدند که به طور جدى با آن برخورد کنند، ولى هنگامى که آیین الهى در قلوب افراد آماده نفوذ مى کرد، و پیروان بیشترى براى آن پیدا مى شد، آنها احساس خطر کرده ، آن را جدى گرفته و مبارزه را شدت مى بخشیدند، سپس مرحله به مرحله آن را تشدید مى کردند، و آیه فوق نخستین مرحله برخورد جدى آنها است ، که در مراحل بعد حتى منجر به جنگهاى خونین و نبرد مسلحانه شد.
[ نظرات / امتیازها ]