1) احمدی فقیه : بسم الله الرحمن الرحیم
کلمه «مجید» چهار مرتبه در قرآن عظیم آمده است. دو مرتبه آن در سوره بروج است که یکی با «الف و لام» و دیگری بدون آن آمده است.
از چهار تکرار در کل قرآن مبین نیز دو مرتبه با «الف و لام» و دو تای دیگر بدون آن است.
در سوره ق نیز به «قرآن المجید» اشاره شده است. در مصحف شریف قبل از «قرآن المجید»، قرآن با «قرآن مبین» و «قرآن العظیم» و «قرآن الحکیم» نیز آمده است. بعد از «قرآن المجید» در سوره بروج نیز، در سوره واقعه به «قرآن کریم» اشاره شده است.
و قرآن با پنج صفت «مبین» و «عظیم» و «حکیم» و «مجید» و «کریم» در مصحف آمده است. اینجانب نیز می گویم هر یک از آن ها را به یکی از پنج تن آل عبا، علیهم السلام، اشاره دارد. (فتدبّر!)

1) احمدی فقیه : بسم الله الرحکمن الرحیم
﴿إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحَفِظُونَ﴾؛ بى‏تردید ما قرآن را به تدریج نازل کرده‏ایم و به طور قطع نگهبان آن خواهیم بود.
تمام سوره‌ها و آیات و کلمات و حروف و حتّا نقطه‌های موجود در قرآن عظیم از اعجاز برخوردار است و حقایق بی‌کرانی دارد و سرچشمه‌ی علم و دانش و معرفت است.