توضیح : براى (( عزیز )) دو معنا هست که به هر دو معنا خداى متعال عزیز است :
یکى عزت در مقابل ذلت و زبونى . هر موجودى غیر از خدا زبون است یعنى اگر از نظرى عزت دارد از نظرى دیگر ذلت دارد . هر عزیزى در عالم آمیخته اى است از عزت و ذلت . هیچ موجودى از خودش استقلال ندارد همه موجودها وابسته به موجود دیگر و اسیر و مقهود موجود دیگر هستند .

حال مثالهاى کوچک راجع به خود انسانها ذکر مى کنیم :
یک انسان اگر همه مردم دنیا را هم ذلیل کرده باشد در مقابل همه مردم دیگر عزیز باشد و یک فرد هم باقى نمانده باشد الا اینکه او عزت خودش را بر وى ثابت کرده است در عین حال همان آدم ذلیل همین هواست اگر دو دقیقه همین هوا به او نرسد کارش ساخته است یا ذلیل یک میکروب کوچک در درون خودش مى شود اما آن عزیزى که در ذات او ذلت و خوارى اصلا نمى تواند وجود داشته باشد چون ما فوق همه موجودات است خداست .

معنى دیگر ((عزیز )) همین است که ما مى گوییم (( گرانبها )) . مى گوییم فلان شىء عزیز است یعنى گرانبهاست . اشیاء بى مانند و نایاب که مثلشان نایاب است براى انسان فوق العاده گرانبهاست ( عزیز الوجود ) . خداى متعال عزیز است یعنى فوق العاده گرانبهاست . عزیز به این معنا ارزش خدا براى بشر را بیان مى کند .

عزیز به معناى اول ارزش فى نفسه است اما این دومى ارزشش براى بشر است :
( خدا ) خیلى گرانبهاست خیلى عزیز است خیلى دوست داشتنى است . [ بستن توضیحات ]