توضیح : جمله "لا اقسم" در قرآن چندین بار تکرار شده است و اکثر مفسرین ”لا“ را زائده محسوب کرده و لذا این آیه سوگند است نه نفی سوگند، سوگند به این شهر که تو در آن ساکن هستی که اشارت به مکه معظمه است. دسته ای هم گفته اند که ”لا“ زائده نیست، بلکه معنای آن این است که مطلب آنقدر مهم است که به آن سوگند یاد نمی کنم که تأکید آن از قسم یاد کردن بیشتر است، ولی چون خداوند به ذات خود سوگند یاد کرده است بعید است که امور دیگر را از چنان اهمیتی برخوردار بداند که از آنها با قسم یاد نکند بلکه فراتر از قسم باشند [ بستن توضیحات ]

توضیح :

بله، جنس انسان مد نظر است و خدای متعالی در اینجا جنس انسان را مورد خطاب قرار داده که ای انسانی که آفرینشت در رنج و سختی بوده! این را بدان که همیشه دست قاهری که می‌تواند عرصه را بر تو تنگ بگیرد، بالای سر تو هست و هیچ گاه رها نیستی و همواره در دنیا با مشکلات و بیماریها و سختیهایی روبه رو هستی که توان برطرف کردن آنها را نداری. و اصلاً ما تو را به خاطر همین که این دست قاهر را بالای سر خود ببینی و لمس کنی در رنج و سختی آفریدیم ولی این انسان مورد نظر ما خدا را بالای سر خود حاضر و ناظر نمی‌بیند و به هدر دادن مال خود می‌پردازد.

سیاق دوم آیات( ۸ تا ۱۰)، مقدمه‌ای است بر آیات بعد که از عقبۀ انفاق بالا برود و به شهر مؤمنان برسد و می‌فرماید که از عقبه بالا نرفت و از مؤمنان نشد و از لحاظ ادبی «ثم»، «کان» را به «فلا اقتحم» عطف می‌کند و می‌شود: «لا اقتحم و ثم لا کان من الذین آمنوا» از گردنه بالا نرفت سپس از مؤمنان هم نشد و «ثم» تراخی بعد از اقتحام را می‌رساند.

«اولئک» چه کسانی هستند؟ به یک معنای «مستفاد از گذشته» می‌خورد یعنی از گذشته در می‌آید، کسانی که از گردنه بالا رفتند و از مؤمنان شدند «اولئک اصحاب المیمنه»، نقطه مقابلش «والذین کفروا بآیاتنا هم اصحاب المشئمه» که با توجه به سیاق کسانی هستند که از گردنه بالا نرفتند و از دستۀ اصحاب مشئمه شدند که در سیاق ما همان کسانی هستند که «یقول اهلکت مالاً لبدا»، «هم اصحاب المشئمه علیهم نارٌ مؤصده».

در اینجا توصیه هست به این که از گردنۀ انفاق بالا بروید و وارد شهر ایمان برسید.

[ بستن توضیحات ]