● حاجيه تقي زاده فانيد -
تفسیر راهنما
1 - سوگند خداوند به آسمان
و السماء
2 - آسمان، موجودى با عظمت
و السماء
3 - سوگند خداوند، به بنیان نهادن آسمان و آفرینش آن
و ما بنیها
حرف «ما» مصدرى بوده و مفاد آیه شریفه، سوگند به «بناکردن آسمان» است. برخى «ما» را موصول دانسته اند; ولى یک نواختى سوگندها ـ که تمامى آنها سوگند به مخلوقات است ـ مؤید مصدرى بودن آن است.
4 - ساختن آسمان، کارى بزرگ و نشانه عظمت خداوند است.
و ما بنیها
تعبیر «و مابناها» ـ سوگند به بانى باشد یا بنا ـ نشانگر عظمت هر دو است; زیرا عظمت هر یک، حاکى از عظمت دیگرى است.
5 - سوگند خداوند به سازنده آسمان
و ما بنیها
چنانچه «ما» در «مابناها» موصول باشد، مراد از آن خداوند خواهد بود. آوردن «ما» در این موارد ـ با توجّه به این که این کلمه بیش از «من» موصول، ابهام دارد ـ بیانگر این است که حقیقت موضوع و عظمت آن، قابل تعریف نیست.
6 - سوگند خداوند به خود
و ما بنیها
[ نظرات / امتیازها ]
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
» تفسیر منهج الصادقین
(5)- وَ السَّماءِ و سوگند بآسمان وَ ما بَناها و کسی که او را بنا کرد بقدرت تامه خود، ایثار ما بر (من) بجهت اراده معنی وصفیه است کانه قیل و السماء و الشیء القادر العظیم الذی بناها و چون بنای آن دال است بر او سبحانه و کمال قدرت او از اینکه جهت است که آن را بذکر مخصوص ساخته چه مشعر بر معنی وصفیت است و فی کلامهم سبحان ما سخر کن لنا و سبحان ما سبحت له ای من سخر و من سبحت و مثل قول مذکور است در معنی وصفیت و دلالت قوله:
[ نظرات / امتیازها ]
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
» تفسیر نمونه
در ششمین و هفتمین سوگند به سراغ آسمان و خالق آسمان مى رود، و مى افزاید: به آسمان و آن کسى که آسمان را بنا کرده سوگند (و السماء و ما بناها).
اصل خلقت آسمان با آن عظمت خیره کننده از شگفتیهاى بزرگ خلقت است ، و بناء و پیدایش این همه کواکب و اجرام آسمانى و نظامات حاکم بر آنها شگفتى دیگر، و از آن مهمتر خالق این آسمان است .
قابل توجه اینکه ما در لغت عرب معمولا براى موجود غیرعاقل مى آید، و اطلاق آن بر خداوند عالم حکیم تناسبى ندارد، و لذا بعضى ناچار شده اند ما را در اینجا مصدریه بگیرند، نه موصوله و در این صورت مفهوم آیه چنین مى شود: سوگند به آسمان و بناى آسمان .
ولى با توجه به آیات ((و نفس و ما سواها فالهمها فجورها و تقواها)) که تفسیر آن به زودى بیان مى شود راهى جز این نیست که ما موصوله و اشاره به ذات پاک خداوند باشد که خالق همه آسمانها است ، و استعمال ما در مورد افراد عاقل نیز در لغت عرب بى سابقه نیست چنانکه در آیه 3 سوره نساء
مى خوانیم : فانکحوا ما طاب لکم من النساء: ازدواج کنید زنانى را که مورد علاقه شما است .
جمعى از مفسران معتقدند که تعبیر به ((ما)) (چیزى ) در اینجا براى این است که مبداء جهان را نخست به صورت مبهم ذکر کرده باشد، تا بعدا با دقت و مطالعه ، به علم و حکمت او آشنا شوند و چیزى تبدیل به کسى گردد، ولى تفسیر اول مناسب تر است .
[ نظرات / امتیازها ]
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
» تفسیرآسان
5- وَ السَّماءِ وَ ما بَناها- ضمیر کلمه (بَناها) به کلمه سماء برمیگردد که مؤنث است. تردیدی نیست که لفظ (ما) که در اینکه آیه و در آیه بعد برای خدای توانا بکار رفته که آسمان را آفریده است- پس اینکه معنا که میگویند: لفظ (ما) در مورد غیر ذوی العقول بکار میرود صحیح نیست. یعنی سوگند به آن خدائی که آسمان را بنا نهاد-
[ نظرات / امتیازها ]
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
» تفسیرهدایت
[5] هنگامی که شخص اندیشنده در نمودهای طبیعت آیات خدا را مشاهده میکند، به عظمت آسمان و بنای محکم آن، و به زمین و فراهم آمدن آن برای آسایش بشر متوجه میشود، و خداوند متعال او را به آنها یادآوری میشود و میگوید:
«وَ السَّماءِ وَ ما بَناها- و سوگند به آسمان و به آنچه آن را بنا کرد.»
کدام تدبیر بزرگ و فرزانگی کامل و نیروی گسترده و شناخت فراگیر در ساختن آسمان و ستارگان مسخر شده در افلاک آن به کار افتاده و آن را به صورتی که مشاهده میکنیم درآورده است، که حتی خیال علمی پرورده نیز در قصور ابعاد و آفاق و آغاز و انجام آن حیران میماند!
[ نظرات / امتیازها ]
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
» محمد حسینی همدانی
السَّماءِ وَ ما بَناها:
و نیز سوگند یاد نموده بکرات بیکران و بیشمار که در جو و فضای زیاده بر تصور پیوسته بیکدیگرند و هر یک از کرات با تفاوت بسیار که یکدیگر در وزن و مساحت و آثار و مسیر دارند بطوری در جو و فضا مسیر و مدار مخصوص برای هر یک مقرر شده با اینکه پیوسته در حرکت هستند هیچگاه اصطکاکی رخ نداده و نخواهد داد و تعبیر بما موصول نموده از نظر عظمت و ایهام آنست و گر نه ساحت کبریائی همه آنها را با رابطه مخصوص در مداری محدود قرار داده است که هرگز خللی بر آنها رخ نخواهد داد.
[ نظرات / امتیازها ]
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.