این آیه مضمون آیه قبلى را تثبیت مى‏کند، مى‏فرماید و اتقى کسى است که کسى از او طلبى ندارد، و نعمتى نداده، تا به عنوان تلافى آن مال را که وى انفاق کرده به او داده باشد، پس کسى که مصداق اتقى است مال را براى رضاى خدا انفاق مى‏کند، مؤید این معنا جمله بعدى است که مى‏فرماید: «إِلَّا ابْتِغاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلى‏». [ نظرات / امتیازها ]