17) کلمه «تجنب» به معناى دور کردن است. [ نظرات / امتیازها ]

17) ضمیر در «سیجنبها» به آتش بر مى‏گردد، و معناى آیه این است که: به زودى کسى که مصداق «اتقى» باشد از آتش دور مى‏شود. [ نظرات / امتیازها ]

17) آیه شریفه به حسب مدلولش عام است و اختصاص به طایفه‏اى ندارد، دلیل بر این معنا این است که کلمه «اتقى» را با جمله «الَّذِی یُؤْتِی مالَهُ» توصیف کرده، و معلوم است که این توصیف امرى است عمومى، و همچنین توصیف‏هاى بعدى، و این منافات ندارد با اینکه آیات و یا همه سوره به خاطر یک واقعه خاصى نازل شده باشد، هم چنان که در روایات اسباب نزول سبب خاصى برایش ذکر شده است.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

18) این جمله صفت کلمه «اتقى» است، مى‏فرماید اتقى آن کسى است که مال خود را مى‏دهد و انفاق مى‏کند، تا به این وسیله مال خود را به نموى شایسته نمو دهد. [ نظرات / امتیازها ]

19) این آیه مضمون آیه قبلى را تثبیت مى‏کند، مى‏فرماید و اتقى کسى است که کسى از او طلبى ندارد، و نعمتى نداده، تا به عنوان تلافى آن مال را که وى انفاق کرده به او داده باشد، پس کسى که مصداق اتقى است مال را براى رضاى خدا انفاق مى‏کند، مؤید این معنا جمله بعدى است که مى‏فرماید: «إِلَّا ابْتِغاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلى‏». [ نظرات / امتیازها ]

20) این استثناء منقطع و به معناى لیکن است، و معناى آیه این است که: کسى طلبکار خدا نبوده، و خدا مالى را که به او داده به عنوان اداى دین نداده، پس شخص انفاقگر مال خدا را در راه خدا انفاق مى‏کند تا رضاى پروردگار والاى خود را به دست آورد. و ما در سابق در معناى وجه اللَّه تعالى و در معناى اسم اعلى بحث کردیم. [ نظرات / امتیازها ]

21) هر آینه او- همان مرد اتقى- به زودى با دریافت اجر جزیل و پاداش حسن و جمیلى که پروردگارش به او مى‏دهد خشنود مى‏گردد. [ نظرات / امتیازها ]

21) در این آیه خداى تعالى را با دو صفت «رب» و «اعلى» ستوده، تا اشاره کرده باشد به اینکه آنچه به عنوان جزا به او مى‏دهند که بزرگترین جزا و گرانقدرترین است، به مقتضاى ربوبیت خداى تعالى و تناسب با بلندى مقام او است، (نه متناسب با عمل بنده) و از اینجا وجه التفات در آیه قبلى روشن مى‏شود، در آیه «فانذرتکم» خداى تعالى متکلم بود، و در آیه قبلى غایب فرض شده، تا به دو وصف رب و اعلى متصف گردد. [ نظرات / امتیازها ]

21) آیه «و لسوف یرضى‏» را دو گونه مى‏توان معنا کرد: یکى آنکه انسان با رسیدن به اهدافش از خدا راضى مى‏شود، دیگر آنکه خداوند از او راضى مى‏شود. البتّه در قرآن، هر دو مورد یعنى رضاى خداوند از انسان و رضاى انسان از خداوند، در کنار هم آمده است: «رضى اللّه عنهم و رضوا عنه»(بیّنه/8)، «ارجعى الى ربّک راضیة مرضیة»(فجر/28) [ نظرات / امتیازها ]

18) انفاق و بخشش در راه خدا و کمک مالى به افراد محروم و مخصوصا آبرومند ، توأم با خلوص نیت از امورى است که در آیات قرآن مجید مکرر بر مکرر روى آن تکیه شده ، و از نشانه‏هاى ایمان ذکر شده است.
روایات اسلامى نیز مملو از تاکید در این باره است تا آنجا که نشان مى‏دهد در فرهنگ اسلام انفاق مالى به شرط اینکه انگیزه‏اى جز رضاى پروردگار نداشته باشد و از هر گونه ریاکارى و منت و آزار خالى باشد از بهترین اعمال است.
این بحث را با ذکر چند حدیث پر معنى تکمیل مى‏کنیم.
1 -در روایتى از امام باقر (علیه‏السلام‏) مى‏خوانیم : ان احب الاعمال الى الله ادخال السرور على المؤمن ، شبعة مسلم او قضاء دینه : محبوبترین اعمال نزد خدا این است که قلب مؤمن نیازمندى را مسرور کند ، به اینکه او را سیر کرده ، یا بدهى او را ادا کند.
2 -در حدیثى از رسول الله (صلى‏الله‏علیه‏وآله‏وسلّم‏) آمده است : من الایمان حسن الخلق ، و اطعام الطعام ، و اراقة الدماء : از ایمان حسن خلق و اطعام طعام و ریختن خون ( قربانى کردن در راه خدا ) است .
3 -در حدیث دیگرى از امام صادق (علیه‏السلام‏) آمده است که فرمود : ما ارى شیئا یعدل زیارة المؤمن الا اطعامه ، و حق على الله ان یطعم من اطعم مؤمنا من طعام الجنة : من چیزى را معادل دیدار مؤمن نمى‏بینم ، جز اطعام کردن او ، و هر کس مؤمنى را اطعام کند بر خدا است که او را از طعام جنت اطعام نماید.
4 -در حدیث دیگرى از پیغمبر اکرم (صلى‏الله‏علیه‏وآله‏وسلّم‏) آمده است که مردى مهار مرکب حضرت را گرفت و عرض کرد اى رسول خدا ! اى الاعمال افضل ؟ چه عملى از همه اعمال برتر است ؟ فرمود : اطعام الطعام ، و اطیاب الکلام : غذا دادن به مردم و خوش زبان بودن .
5 -و سرانجام در حدیثى از رسول خدا (صلى‏الله‏علیه‏وآله‏وسلّم‏) مى‏خوانیم : من عال اهل بیت من المسلمین یومهم و لیلتهم غفر الله ذنوبه : کسى که خانواده‏اى از مسلمین را یک شبانه روز پذیرائى کند خداوند گناهانش را مى‏بخشد.
[ نظرات / امتیازها ]