توضیح : همانگونه که در بالا اشاره کرده‏ایم در روایات متعددى آمده است که
منظور از آیه فاذا فرغت فانصب ( به عنوان بیان یک مصداق ) نصب امیر - مؤمنان على (علیه‏السلام‏) به خلافت بعد از انجام امر رسالت است.
آلوسى در روح المعانى بعد از نقل این سخن از بعضى از امامیه مى‏گوید : آنها فانصب را با کسر ص خوانده‏اند ، و به فرض که چنین باشد دلیلى بر این نمى‏شود که منظور نصب على بن ابیطالب باشد ، سپس از زمخشرى در کشاف نقل مى‏کند که اگر براى شیعه چنین تفسیرى ممکن باشد ناصبیها ( دشمنان على (علیه‏السلام‏) نیز مى‏توانند آن را به عنوان دستور به نصب ( به معنى بغض على بن ابیطالب ) تفسیر کنند ! .
زیرا انصب ( بفتح ص ) به معنى خود را به تعب بینداز و جد و جهد کن آمده در حالى که انصب ( به کسر ص ) دستور به نصب کردن و بالا بردن و برپا داشتن است.
این مفسران چنین پنداشته‏اند که شیعه قرائت آیه را تغییر مى‏دهد ، تا براى مساله ولایت به آن استدلال کند ، در حالى که هرگز نیاز به چنین تغییرى نیست ، بلکه همین قرائت معروف و شناخته شده براى تفسیر مزبور کافى است ، زیرا مى‏گوید بعد از فراغت از امر مهمى مانند رسالت براى امر مهم دیگرى مانند ولایت تلاش و کوشش کن ، و این به عنوان یک مصداق ، کاملا قابل قبول است ، و مى‏دانیم پیامبر طبق حدیث معروف غدیر و احادیث فراوان دیگر که در کتب همه علماى اسلام آمده است تلاش پى‏گیر و مستمرى در این زمینه داشت .
اما چقدر زننده است که دانشمندى همچون زمخشرى که على (علیه‏السلام‏) را به عنوان چهارمین پیشواى بزرگ اسلام و جانشین پیامبر (صلى‏الله‏علیه‏وآله‏وسلّم‏) مى‏شمرد به خود اجازه دهد که بگوید ناصبیها نیز حق دارند آیه را به بغض على بن ابیطالب
تفسیر کنند ، چه تعبیر رکیک و زننده‏اى ؟ آنهم از چنین مفسرى ؟ راستى تعصب چه پیامدهاى زشتى که ندارد ؟ ! 2 - دانشمند معروف معتزلى ابن ابى الحدید در شرح نهج البلاغه از زبیر بن بکار که به گفته او نه شیعه بود و نه با معاویه دشمنى داشت بلکه از على (علیه‏السلام‏) جدا شد و کناره‏گیرى کرد ، و به مخالفان پیوست او از فرزند مغیرة بن شعبه نقل مى‏کند که پدرم مغیره از عقل و درایت معاویه سخن بسیار مى‏گفت ، و از طرز تفکرش اعجاب داشت ، ولى شبى از نزد او آمد در حالى که بسیار غمگین و ناراحت بود فهمیدم مساله مهمى رخ داده است از او سؤال کردم دیدم از معاویه شدیدا بدگوئى مى‏کند ، علت را سؤال کردم گفت : امشب با او خلوت کرده بودم ، و به او گفتم تو به مقاماتى که مى‏خواستى رسیدى ، اکنون در عدالت و گسترش خیرات بکوش ، زیرا سن تو بالا رفته است ، نسبت به بنى هاشم نیز نیکى کن ، چرا که امروز تهدیدى براى تو محسوب نمى‏شوند ، و این سبب نام نیک براى تو مى‏شود .
او در پاسخ گفت : هیهات چه نامى از من باقى مى‏ماند ؟ خلیفه اول و دوم آنهمه کار کردند چه نامى از آنها باقى مانده ؟ ولى شما ابن ابى کبشه ( محمد (صلى‏الله‏علیه‏وآله‏وسلّم‏) ) را بنگرید که هر روز پنج مرتبه نام او را بر فراز ماذنه‏ها به صورت اشهد ان محمدا رسول الله مى‏برند ، اى بیچاره ! چه کارى بعد از او باقى مى‏ماند ؟ و چه نامى براى ما خواهد ماند ؟ نه بخدا سوگند مگر اینکه این وضع دگرگون گردد و نام پیامبر مدفون شود ! ولى به مقتضاى و رفعنا لک ذکرک خدا خواسته است که این نام در سراسرتاریخ و در تمام جهان بشریت بلندآوازه باشد چه دیگران بپسندند یا نپسندند ؟ خشنود باشند یا ناخشنود ؟ اصلا این تعبیرات را اگر بشکافیم چه معنى خواهد داشت ؟ ! لا حول و لا قوة الا بالله ! .
[ بستن توضیحات ]