«نزع» به معناى جدا کردن با کندن و کشیدن است. «غرق» و «اغراق» به معناى شدت است. «نشط» به معناى گشودن گره است و نشاط یعنى آنکه عقده‏هاى روحى باز شوند. بر خلاف بعضى انسان‏ها که نمازشان با کسالت و انفاقشان با کراهت است، فرشتگان الهى در انجام مأموریّت‏ها با نشاط هستند. «ناشط» به کسى گویند که کارى را با رغبت انجام مى‏دهد. همچنین این کلمه، در مورد کسى که سطل آب را از چاه بیرون مى‏کشد، گفته مى‏شود، گویا فرشتگان جان مؤمنان را به آرامى بیرون مى‏کشند.
«نازعات» و «ناشطات» در واقع دو وصف براى طایفه‏اى از فرشتگان است و چون کلمه «طائفة» مؤنث است این صفات نیز مؤنث آمده است.
«سابحات» از «سبح» به معناى حرکت سریع در آب یا هواست. اشاره به اینکه فرشتگان در انجام مأموریّت‏هاى الهى سریع و چابک هستند.
به فرموده حضرت على‏علیه السلام، فرشتگان با آرامى و رفاقت جان مؤمنین را مى‏گیرند. «یقبضون ارواح المومنین یسلّونها سلاً رفیقا»
سوگند خداوند به فرشتگان، هم نشانه اهمیّت و جایگاه فرشتگان در نظام هستى است و هم اهمیّت امرى که برایش سوگند یاد شده است.
ممکن است پنج صفتى که در این آیات آمده، براى پنج گروه فرشته باشد و ممکن است براى یک گروه باشد، به این معنا که به محض صدور فرمان از جا کنده و با نشاط پیگیرى و با سرعت حرکت مى‏کنند و از یکدیگر سبقت مى‏گیرند تا فرمان را مدبّرانه انجام دهند.

دور نمایى از مفاهیم این سوره‏
محور بحث در این سوره، موضوع حساب رستاخیز و رویدادهاى تکاندهنده‏اى است که در پایان عمر جهان و در آستانه رستاخیز رخ خواهد گشود.
در آیات نوزده‏گانه این سوره این مفاهیم به تابلو مى‏رود:
روزى که عمر جهان به پایان مى‏رسد،
روز رویارویى انسان با عملکرد ریز و درشت خویش،
بلاى غرور و غفلت و منشأ آن،
نگرش دیگر به آفرینش شگفت‏انگیز انسان،
تکذیب حساب و حسابرسى رستاخیز یا راز اصلى غفلت و غرور، فرشتگان نویسنده اعمال،
ثبت و ضبط عملکردها،
فرجام شکوهبار کمال طلبان و شایسته کرداران،
پایان شوم تاریک‏اندیشان و سیاهکاران،
اهمیت و عظمت روز رستاخیز،
افول و پایان همه قدرت‏هاى ظاهرى و پوشالى، و نکات ظریف و درس‏آموز دیگرى که خواهد آمد.
1 - آن‏گاه که آسمان شکافته شود،
2 - و آن‏گاه که ستارگان بپراکنند،
3 - و آن‏گاه که دریاها [را درهم نوردند و] روان سازند،
4 - و آن‏گاه که گورها زیر و رو شوند،
5 - [آرى، آن روز] هر کس آن چه را پیش فرستاده و [یا] باز پس نهاده است بداند.
6 - هان اى انسان! چه چیز تو را در برابر پروردگار ارجمندت مغرور ساخته است؟
7 - [در برابر] همان کسى که تو را آفرید و [اندام‏] تو را درست کرد و به تو نظام بخشید.
8 - [و] به هر صورتى که خواست تو را ترکیب داد.
9 - نه، چنین نیست [که شما به آفت غرور گرفتار باشید] بلکه روز پاداش و کیفر را نیز دروغ مى‏شمارید.
10 - و بى‏تردید نگهبانان بر شما گمارده شده‏اند:
11 - [فرشتگان‏] بزرگوارى که نگارشگر [عملکرد شما] هستند،
12 - [و] آنچه انجام مى‏دهید مى‏دانند.
13 - به یقین نیکان در نعمتى ماندگارند،
14 - و بى‏تردید بدکاران در دوزخ خواهند بود.
15 - روز پاداش و کیفر به آتش آن مى‏سوزند.
16 - و هرگز از [عذاب‏] آن، دور نخواهند بود.
17 - و تو [اى انسان!] چه مى‏دانى که روز پاداش و کیفر چیست؟
18 - باز هم تو چه مى‏دانى روز پاداش و کیفر چیست؟
19 - روزى است که هیچ کس صاحب اختیار چیزى براى کسى نیست، و فرمان [و فرمانروایى‏] آن روز از آنِ خداس

انفطار : شکاف برداشتن