خدای تعالی زکریا (علیه السلام) را در کلام خود به صفت نبوت و وحی توصیف نموده است و نیز در اول سوره مریم او را به عبودیت و در سوره انعام در عداد انبیایش شمرده است و از صالحینش و از مجتبینش خوانده است که عبارتند از مخلصون و همچنین از مهدیونش دانسته است.
تاریخ زندگیش: قرآن کریم از تاریخ زندگی آن جناب غیر از دعای او در طلب فرزند و استجابت دعایش و تولد فرزندش حضرت یحیی (علیه السلام) چیزی نیاورده است و این قسمت از زندگی آن جناب را بعد از نقل سرگذشتش با حضرت مریم (علیها سلام) که چگونه عبادت می کند و چگونه خداوند کرامت ها را به او داده است نقل کرده است.
در این قسمت فرمود: «حضرت زکریا (علیه السلام) متکفل امر حضرت مریم (علیها سلام) شد، چون حضرت مریم (علیها سلام) پدرش عمران را از دست داده بود و چون بزرگ شد از مردم کناره گیری کرد و در محرابی که در مسجد به خود اختصاص داده بود مشغول عبادت شد و تنها حضرت زکریا (علیه السلام) به او سر می زد و هر وقت به محراب او می رفت می دید نزد او رزقی آماده است می پرسید این غذا را چه کسی برایت آورده؟ می گفت: این از ناحیه خدای تعالی است که خدای تعالی به هر که بخواهد بدون حساب روزی می دهد.
در اینجا طمع زکریا به رحمت خداوند تحریک شد، خدای خود را خواند و از او فرزندی از همسرش درخواست نمود و ذریه طیبه ای مسألت کرد و با اینکه او خودش مردی سالخورده و همسرش زنی نازا بود دعایش مستجاب شد و درحالیکه در محراب خود به نماز ایستاده بود ملائکه ندایش دادند: «ای زکریا خدای تعالی تو را به فرزندی که اسمش یحیی است بشارت می دهد» حضرت زکریا (علیه السلام) برای اینکه قلبش اطمینان یابد و بفهمد این ندا از ناحیه خداوند بوده است و یا از جای دیگر پرسید: پروردگارا آیتی به من بده که بفهمم این ندا از تو بود، خطاب آمد آیت و نشانه تو این است که سه روز زبانت از تکلم با مردم بسته می شود و سه روز جز با اشاره و رمز نمی توانی سخن بگویی و همین طور هم شد، از محراب خود بیرون شده و نزد مردم آمد و به ایشان اشاره کرد که صبح و شام تسبیح خدا گوئید و خدا همسر او را اصلاح نموده و یحیی را بزائید» (سوره آل عمران، آیات 37- 41، سوره مریم، آیات 2- 11، سوره انبیا، آیات 89- 90).
قرآن کریم درباره سرانجام و مال امر او و چگونگی درگذشتش چیزی نفرموده است ولی در اخبار بسیاری از طرق شیعه و سنی آمده است که قومش او را به قتل رساندند، به این صورت که وقتی تصمیم گرفتند او را بکشند او فرار کرد و به درخت پناهنده شد، درخت شکافته شد و او در داخل درخت قرار گرفت و درخت به حال اولش برگشت، شیطان ایشان را به نهانگاه وی خبر داد و گفت که باید درخت را اره کنید، ایشان همین کار را کردند و آن جناب را با اره دو نیم نمودند و به این وسیله از دنیا رفت.
در بعضی از روایات آمده است که سبب کشتن وی این بود که او را متهم کردند که با حضرت مریم (علیها سلام)عمل منافی عفت انجام داده است و از این راه حضرت مریم (علیها سلام) به حضرت عیسی (علیه السلام) حامله شده است و دلیلشان این بود که غیر از حضرت زکریا (علیه السلام) کسی به حضرت مریم (علیها سلام) سر نمی زد. جهات دیگری نیز روایت شده است (بحار الانوار، ج 14، ص 179). [ نظرات / امتیازها ]

خدای تعالی زکریا (علیه السلام) را در کلام خود به صفت نبوت و وحی توصیف‏ نموده است و نیز در اول سوره مریم او را به عبودیت و در سوره انعام در عداد انبیایش شمرده است و از صالحینش و از مجتبینش خوانده است که عبارتند از مخلصون و همچنین از مهدیونش دانسته است.
تاریخ زندگیش: قرآن کریم از تاریخ زندگی آن جناب غیر از دعای او در طلب فرزند و استجابت دعایش و تولد فرزندش حضرت یحیی (علیه السلام) چیزی نیاورده است و این قسمت از زندگی آن جناب را بعد از نقل سرگذشتش با حضرت مریم (علیها سلام) که چگونه عبادت می ‏کند و چگونه خداوند کرامت ها را به او داده است نقل کرده است.
در این قسمت فرمود: «حضرت زکریا (علیه السلام) متکفل امر حضرت مریم (علیها سلام) شد، چون حضرت مریم (علیها سلام) پدرش عمران را از دست داده بود و چون بزرگ شد از مردم کناره ‏گیری کرد و در محرابی که در مسجد به خود اختصاص داده بود مشغول عبادت شد و تنها حضرت زکریا (علیه السلام) به او سر می ‏زد و هر وقت به محراب او می ‏رفت می ‏دید نزد او رزقی آماده است می ‏پرسید این غذا را چه کسی برایت آورده؟ می ‏گفت: این از ناحیه خدای تعالی است که خدای تعالی به هر که بخواهد بدون حساب روزی می ‏دهد.
در اینجا طمع زکریا به رحمت خداوند تحریک شد، خدای خود را خواند و از او فرزندی از همسرش درخواست نمود و ذریه طیبه ‏ای مسألت کرد و با اینکه او خودش مردی سالخورده و همسرش زنی نازا بود دعایش مستجاب شد و درحالیکه در محراب خود به نماز ایستاده بود ملائکه ندایش دادند: «ای زکریا خدای تعالی تو را به فرزندی که اسمش یحیی است بشارت می ‏دهد» حضرت زکریا (علیه السلام) برای اینکه قلبش اطمینان یابد و بفهمد این ندا از ناحیه خداوند بوده است و یا از جای دیگر پرسید: پروردگارا آیتی به من بده که بفهمم این ندا از تو بود، خطاب آمد آیت و نشانه تو این است که سه روز زبانت از تکلم با مردم بسته می ‏شود و سه روز جز با اشاره و رمز نمی ‏توانی سخن بگویی و همین طور هم شد، از محراب خود بیرون شده و نزد مردم آمد و به ایشان اشاره کرد که صبح و شام تسبیح خدا گوئید و خدا همسر او را اصلاح نموده و یحیی را بزائید» (سوره آل عمران، آیات 37- 41، سوره مریم، آیات 2- 11، سوره انبیا، آیات 89- 90).
قرآن کریم درباره سرانجام و مال امر او و چگونگی درگذشتش چیزی نفرموده است ولی در اخبار بسیاری از طرق شیعه و سنی آمده است که قومش او را به قتل رساندند، به این صورت که وقتی تصمیم گرفتند او را بکشند او فرار کرد و به درخت پناهنده شد، درخت شکافته شد و او در داخل درخت قرار گرفت و درخت به حال اولش برگشت، شیطان ایشان را به نهانگاه وی خبر داد و گفت که باید درخت را اره کنید، ایشان همین کار را کردند و آن جناب را با اره دو نیم نمودند و به این وسیله از دنیا رفت.
در بعضی از روایات آمده است که سبب کشتن وی این بود که او را متهم کردند که با حضرت مریم (علیها سلام)عمل منافی عفت انجام داده است و از این راه حضرت مریم (علیها سلام) به حضرت عیسی (علیه السلام) حامله شده است و دلیلشان این بود که غیر از حضرت زکریا (علیه السلام) کسی به حضرت مریم (علیها سلام) سر نمی ‏زد. جهات دیگری نیز روایت شده است (بحار الانوار، ج 14، ص 179). [ نظرات / امتیازها ]

کلمات رحمت رب عبد سنخیت معنایی با یکدیگر دارند.اوج عاطفه ومحبت در این ایه حس میشود. [ نظرات / امتیازها ]

1- یادآورى نعمت‏هاى ویژه خداوند، عامل محبّت الهى است. «ذکر رحمت ربّک»
2- یاد اولیاى خدا یک ارزش است. «ذکر... زکریّا» [ نظرات / امتیازها ]

1- یادآورى نعمت‌هاى ویژه خداوند، عامل محبّت الهى است. «ذِکْرُ رَحْمَتِ رَبِّکَ»
2- یاد اولیاى خدا یک ارزش است. ذِکْرُ ... زَکَرِیَّا
3- عبادت ودعا، زمینه‌ى دریافت رحمت است. رَحْمَتِ رَبِّکَ‌ ... إِذْ نادى‌ رَبَّهُ‌
4- از نقش دعا در تحوّلات زندگى بشر غافل نشویم. «إِذْ نادى‌» پیامبران نیز براى حل مشکلات خویش به دعا روى مى‌آورند.
5- مؤمن هرگز احساس تنهایى نمى‌کند. «إِذْ نادى‌ رَبَّهُ»
6- اگر خداوند بخواهد نداى مخفى بندگان خالص را براى تاریخ علنى مى‌کند. «نِداءً خَفِیًّا»
7- دعاى پنهانى با ارزش‌تر است، چون به اخلاص نزدیک‌تر است. «نِداءً خَفِیًّا» [ نظرات / امتیازها ]