در ابتدای آیه حضرت هود (علیه السلام) توکل خود را به پروردگار خود و پروردگار مشرکین انجام می دهد. این بیان اشعار دارد که ای مشرکین خداوند چون هم ربّ من و هم ربّ شما است در نتیجه به احوال هر دوی ما آگاه است و شما اگر بخواهید به من آسیب برسانید نمی توانید چون ربّ مذکور با این وی‍گی چنین اجازه ای به شما نخواهد داد. {إِنِّی تَوَکَّلْتُ عَلَى اللَّهِ رَبِّی وَ رَبِّکُمْ} [ نظرات / امتیازها ]

"ناصیه" کنایه از تسلط و غلبه بر چیزی است . اینکه حضرت هود درباره ی خداوند این تعبیر را بکار برده به قدرت قاهره ی او بر همه چیز اشاره دارد ، قدرتی که هیچ موجودی در برابر اراده ی او تاب مقاومت ندارد ، این تعبیر برای آن است که مستکبران مغرور و بت پرستان از خود راضی فکر نکنند که اگر چند روزی به آنها میدان داده شد دلیل بر آن است که می توانند در برابر اراده ی خدا مقاومت کنند ، بلکه هنگامی که فرمان الهی برسد ، بدون اینکه بتوانند مقاومتی بکنند ، تسلیم او خواهند شد . [ نظرات / امتیازها ]