توضیح : ملاک در کفو بودن در نظر آنان این است که براى اله و معبود خود استقلال در تدبیر قائلند و مى‏گویند: اللَّه تعالى تدبیر فلان ناحیه عالم را به فلان معبود واگذار نموده و او فعلا مستقل در تدبیر آن ناحیه است، همانطور که خود خداى تعالى مستقل در تدبیر آن ارباب و آلهه است، و او رب الارباب و اله الالهه است. و اگر برابرى در صفات را نشمردیم، براى آن بود که صفت، یا صفت ذات است یا صفت فعل، صفت ذات که عین ذات است و صفت فعل هم از فعل انتزاع مى‏شود.

و این معناى از کفو بودن در غیر آلهه مشرکین نیز تصور دارد، نظیر استقلالى که بعضى براى موجودى از موجودات ممکن بپندارند، این نیز مصداقى است براى کفو بودن، چون برگشت این فرض نیز به این است که انسان بپندارد مثلا فلان گیاه خودش مستقلا بیمارى ما را شفا مى‏دهد و در بهبودى از بیماریمان احتیاجى به خداى تعالى نداریم، با اینکه گیاه مذکور از هر جهتى محتاج به خداى تعالى است، و آیه مورد بحث این را نیز نفى مى‏کند. [ بستن توضیحات ]

توضیح : و از جمله سخنانى که در باره این آیه گفته شده‏ (مجمع البیان، ج 10، ص 567) این است که مراد از کفو، همسر است، چون همسر هر کسى کفو او است. و بنا به این گفتار آیه شریفه همان را افاده مى‏کند که آیه « تَعالى‏ جَدُّ رَبِّنا مَا اتَّخَذَ صاحِبَةً» (جن/3) افاده مى‏کند. و لیکن این حرف صحیح نیست. (زیرا کلمه «کفوا» نکره در سیاق نفى است، و عمومیت را مى‏رساند و مى‏فهماند از هر مصداق که براى این کلمه تصور شود، هیچ مصداقى براى خدا نیست، و خدا هیچ قسم از اقسام و مصادیق کفو را ندارد، نه تنها مصداق زوجیت را، مترجم: موسوى همدانى) [ بستن توضیحات ]

توضیح : معناى لغت «کُفْو» برگرفته از نهایة ابن اثیر است. [ بستن توضیحات ]