بالاترین خطرها پنهان‏ترین آن‏هاست که وسوسه درونى باشد. {من شرّ الوسواس الخنّاس} [ نظرات / امتیازها ]

1 - بالاترین خطرها پنهان‏ترین آن‏هاست که وسوسه درونى باشد. «من شرّ الوسواس الخنّاس» «والحمدللّه ربّ العالمین» [ نظرات / امتیازها ]

واژه ((وسواس )) به گفته ((راغب )) در ((مفردات )) در اصل صداى آهسته اى است که از به هم خوردن زینت آلات برمى خیزد! سپس به هر صداى آهسته گفته شده ، و بعد از آن به خطورات و افکار بد و نامطلوبى که در دل و جان انسان پیدا مى شود، و شبیه صداى آهستهاى است که در گوش فرو مى خوانند اطلاق گردید.
((وسواس )) معنى مصدرى دارد، ولى گاهى به معنى فاعل (وسوسه گر) نیز مى آید، و در آیه مورد بحث به همین معنى است .
((خناس )) صیغه مبالغه از ماده ((خنوس )) (بر وزن خسوف ) به معنى جمع شدن و عقب رفتن است ، این به خاطر آن است که شیاطین هنگامى که نام خدا برده مى شود عقب نشینى مى کنند، و از آنجا که این امر غالبا با پنهان شدن تواءم است این واژه به معنى ((اختفاء)) نیز آمده است .
بنابر این مفهوم آیات چنین است : بگو من از شر وسوسه گر شیطان صفتى که از نام خدا مى گریزد و پنهان مى گردد به خدا پناه مى برم .
اصولا شیاطین برنامه هاى خود را با مخفى کارى مى آمى زند، و گاه چنان در گوش جان انسان مى دمند که انسان باور مى کند فکر، فکر خود او است ، و از درون جانش جوشیده ، و همین باعث اغوا و گمراهى او مى شود! کار شیطان تزیین است و مخفى کردن باطل در لعابى از حق ، و دروغ در پوسته اى از راست ، و گناه در لباس عبادت ، و گمراهى در پوشش هدایت .
خلاصه هم خودشان مخفى هستند، و هم برنامه هایشان پنهان است ، و این هشدارى است به همه رهروان راه حق که منتظر نباشند شیاطین را در چهره و قیافه اصلى ببینند، یا برنامه هایشان را در شکل انحرافى مشاهده کنند، هرگز چنین نیست ، آنها وسواس خناسند، و کارشان حقه و دروغ و نیرنگ و ریا کارى و ظاهرسازى و مخفى کردن حق .
اگر آنها در ((چهره اصلى )) ظاهر شوند، اگر آنها ((باطل )) را با ((حق )) نیامیزند، و اگر آنها ((صریح و صاف )) سخن بگویند به گفته على (علیه السلام ) لم یخف على المرتادین : ((مطلب بر پویندگان راه خدا مخفى نمى شود!
آنها همیشه قسمتى از ((این )) مى گیرند، و قسمتى از ((آن ))، و به هم آمیزند تا بر مردم مسلط شوند چنانکه امیر مؤ منان (علیه السلام ) در ادامه همین سخن مى فرماید: فهنالک یستولى الشیطان على اولیائه
تعبیر ((الذى یوسوس فى صدور الناس )) و انتخاب لفظ وسوسه و لفظ صدور (سینه ها) نیز تاءکیدى بر این معنى است .
اینها همه از یکسو، از سوى دیگر جمله ((من الجنة و الناس )) هشدار مى دهد که ((وسواسان خناس )) تنها در میان یک گروه و یک جماعت ، و در یک قشر و یک لباس نیستند، در میان جن و انس ‍ پراکنده اند و در هر لباس و هر جماعتى یافت مى شوند، باید مراقب همه آنها بود و باید از شر همه آنها به خدا پناه برد.
دوستان ناباب ، همنشین هاى منحرف ، پیشوایان گمراه و ظالم ، کارگزاران جباران و طاغوتیان ، نویسندگان و گویندگان فاسد، مکتبهاى الحادى و التقاطى ظاهر فریب ، وسائل ارتباط جمعى وسوسه گر، همه اینها و غیر اینها در مفهوم گسترده ((وسواس خناس )) واردند که انسان باید از شر آنها به خدا پناه برد. [ نظرات / امتیازها ]

در این سوره از شر وسوسه کننده ی پنهانی به سه صفت خدا رهنمون می شویم: رَبّ ، مَلِک ، و إله.
و این ترتیب هم مفهومی دارد. رب آغازکننده و پرورش دهنده ی انسان است؛ ملِک ، پادشاه و رهبر اوست و در ادامه راه ناظر بر اوست؛ و إله که از واله و شیدا گرفته شده است به معنای کسی ست که انسان شدیدا مشتاق اوست، زیرا او جمال و علم و نور و رحمت مطلق است و انسان مشتاق این هاست. پس إله به معنای مطلوب و مقصود نهایی انسان است.
این سه صفت ما را با ازلی و ابدی بودن خداوند پیوند داد.
از طرفی می دانیم که وسوسه به چیزی صورت می گیرد که لذتی در آن باشد و البته وسوسه ای که باید از آن پناه برد مربوط به لذات زودگذر و دروغین است
بنابراین، یکی از اهداف سوره اینست که "از وسوسه ی لذات زود گذر، به خدای ازلی و ابدی پناه ببر"
چرا که از هر چیزبدی باید به ضد آن گریخت؛ از ظلمت به نور، از ترس به امنیت و از لذات فانی به خدای جاویدی که منتهای لذات را دراختیار دارد... [ نظرات / امتیازها ]