1) پیامبر، امین وحى است و چیزى از خود نمى‏گوید. {قل} [ نظرات / امتیازها ]

1) خطرات به قدرى شدید است که خدا به پیامبرش دستور پناه بردن مى‏دهد. {قل اعوذ} [ نظرات / امتیازها ]

1) بدون استمداد از خدا، امکان مبارزه با شرور نیست. {اعوذ بربّ النّاس} [ نظرات / امتیازها ]

1) گناهکاران نباید مأیوس شوند، زیرا خداوند، پروردگار همه مردم است نه فقط مؤمنان. {ربّ النّاس} [ نظرات / امتیازها ]

1) وقتى پیامبر، به خدا پناه مى‏برد، وظیفه ما روشن است. {قل اعوذ بربّ النّاس} [ نظرات / امتیازها ]

1) انسان باید خود را تحت تربیت خداوند بداند، «ربّ النّاس» سلطنت و حکومت او را بپذیرد، «ملک النّاس» و او را معبود خود قرار دهد. «اله النّاس» [ نظرات / امتیازها ]

1) انسان بى‏ایمان، به قدرت و جمعیّت و قومیّت و ثروت خود پناه مى‏برد، ولى مردان خدا به پروردگار و پادشاه و معبود هستى پناهنده مى‏شوند. {ربّ النّاس - ملک النّاس - اله النّاس} [ نظرات / امتیازها ]

4) بالاترین خطرها پنهان‏ترین آن‏هاست که وسوسه درونى باشد. {من شرّ الوسواس الخنّاس} [ نظرات / امتیازها ]

1) استفاده از کلمه رب به جای کلمه الله جای بسیار دقت دارد کسی که انسانها را رشد و پرورش داد و حالت عاطفی بیشتری دارد [ نظرات / امتیازها ]

1) 1- پیامبر، امین وحى است و چیزى از خود نمى‏گوید. «قل»
2- خطرات به قدرى شدید است که خدا به پیامبرش دستور پناه بردن مى‏دهد. «قل اعوذ»
3- بدون استمداد از خدا، امکان مبارزه با شرور نیست. «اعوذ بربّ النّاس»
4- گناهکاران نباید مأیوس شوند، زیرا خداوند، پروردگار همه مردم است نه فقط مؤمنان. «ربّ النّاس»
5 - وقتى پیامبر، به خدا پناه مى‏برد، وظیفه ما روشن است. «قل اعوذ بربّ النّاس» [ نظرات / امتیازها ]

2) 1- انسان باید خود را تحت تربیت خداوند بداند، «ربّ النّاس» سلطنت و حکومت او را بپذیرد، «ملک النّاس» و او را معبود خود قرار دهد. «اله النّاس»
2- انسان بى‏ایمان، به قدرت و جمعیّت و قومیّت و ثروت خود پناه مى‏برد، ولى مردان خدا به پروردگار و پادشاه و معبود هستى پناهنده مى‏شوند. «ربّ النّاس - ملک النّاس - اله النّاس» [ نظرات / امتیازها ]

4) 1 - بالاترین خطرها پنهان‏ترین آن‏هاست که وسوسه درونى باشد. «من شرّ الوسواس الخنّاس» «والحمدللّه ربّ العالمین» [ نظرات / امتیازها ]

6) اوّل و آخر قرآن ز چه «با» آمد و «سین»
یعنی اند ره دین رهبر ما قرآن «بس» [ نظرات / امتیازها ]

1) هر آیه ای را ( قل ) باید گفت .
چرا در ابتدای برخی آیات قل آمده ؟
چه پیامی دارد ؟ [ نظرات / امتیازها ]

4) واژه ((وسواس )) به گفته ((راغب )) در ((مفردات )) در اصل صداى آهسته اى است که از به هم خوردن زینت آلات برمى خیزد! سپس به هر صداى آهسته گفته شده ، و بعد از آن به خطورات و افکار بد و نامطلوبى که در دل و جان انسان پیدا مى شود، و شبیه صداى آهستهاى است که در گوش فرو مى خوانند اطلاق گردید.
((وسواس )) معنى مصدرى دارد، ولى گاهى به معنى فاعل (وسوسه گر) نیز مى آید، و در آیه مورد بحث به همین معنى است .
((خناس )) صیغه مبالغه از ماده ((خنوس )) (بر وزن خسوف ) به معنى جمع شدن و عقب رفتن است ، این به خاطر آن است که شیاطین هنگامى که نام خدا برده مى شود عقب نشینى مى کنند، و از آنجا که این امر غالبا با پنهان شدن تواءم است این واژه به معنى ((اختفاء)) نیز آمده است .
بنابر این مفهوم آیات چنین است : بگو من از شر وسوسه گر شیطان صفتى که از نام خدا مى گریزد و پنهان مى گردد به خدا پناه مى برم .
اصولا شیاطین برنامه هاى خود را با مخفى کارى مى آمى زند، و گاه چنان در گوش جان انسان مى دمند که انسان باور مى کند فکر، فکر خود او است ، و از درون جانش جوشیده ، و همین باعث اغوا و گمراهى او مى شود! کار شیطان تزیین است و مخفى کردن باطل در لعابى از حق ، و دروغ در پوسته اى از راست ، و گناه در لباس عبادت ، و گمراهى در پوشش هدایت .
خلاصه هم خودشان مخفى هستند، و هم برنامه هایشان پنهان است ، و این هشدارى است به همه رهروان راه حق که منتظر نباشند شیاطین را در چهره و قیافه اصلى ببینند، یا برنامه هایشان را در شکل انحرافى مشاهده کنند، هرگز چنین نیست ، آنها وسواس خناسند، و کارشان حقه و دروغ و نیرنگ و ریا کارى و ظاهرسازى و مخفى کردن حق .
اگر آنها در ((چهره اصلى )) ظاهر شوند، اگر آنها ((باطل )) را با ((حق )) نیامیزند، و اگر آنها ((صریح و صاف )) سخن بگویند به گفته على (علیه السلام ) لم یخف على المرتادین : ((مطلب بر پویندگان راه خدا مخفى نمى شود!
آنها همیشه قسمتى از ((این )) مى گیرند، و قسمتى از ((آن ))، و به هم آمیزند تا بر مردم مسلط شوند چنانکه امیر مؤ منان (علیه السلام ) در ادامه همین سخن مى فرماید: فهنالک یستولى الشیطان على اولیائه
تعبیر ((الذى یوسوس فى صدور الناس )) و انتخاب لفظ وسوسه و لفظ صدور (سینه ها) نیز تاءکیدى بر این معنى است .
اینها همه از یکسو، از سوى دیگر جمله ((من الجنة و الناس )) هشدار مى دهد که ((وسواسان خناس )) تنها در میان یک گروه و یک جماعت ، و در یک قشر و یک لباس نیستند، در میان جن و انس ‍ پراکنده اند و در هر لباس و هر جماعتى یافت مى شوند، باید مراقب همه آنها بود و باید از شر همه آنها به خدا پناه برد.
دوستان ناباب ، همنشین هاى منحرف ، پیشوایان گمراه و ظالم ، کارگزاران جباران و طاغوتیان ، نویسندگان و گویندگان فاسد، مکتبهاى الحادى و التقاطى ظاهر فریب ، وسائل ارتباط جمعى وسوسه گر، همه اینها و غیر اینها در مفهوم گسترده ((وسواس خناس )) واردند که انسان باید از شر آنها به خدا پناه برد. [ نظرات / امتیازها ]

1) 1-خداى تعالى اسمائى حسنى دارد، به هر یک بخواهید مى توانید او را بخوانید
2-با گفتن «برب الناس» اعتراف به ربوبیت پروردگار مى‏کند، و خود را تحت تربیت او قرار مى‏دهد.
3-منظور از پناه بردن به خدا این نیست که انسان تنها با زبان این جمله را بگوید، بلکه باید با فکر و عقیده و عمل نیز خود را در پناه خدا قرار دهد، از راههاى شیطانى، برنامه‏ هاى شیطانى، افکار و تبلیغات شیطانى، مجالس و محافل شیطانى، خود را کنار کشد، و در مسیر افکار و تبلیغات رحمانى جاى دهد،و گر نه انسانى که عملا خود را در معرض طوفان آن وسوسه‏ها قرار داده، تنها با خواندن این سوره و گفتن این الفاظ به جائى نمى‏رسد.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

2) اگر انسان به این باور برسد که مربی و پرورش دهنده او خداست آنگاه فرمانروایی خدا بر تمام شوون زندگی اش را راحتتر می پذیرد و تنها به او تمسک می جوید نه به پادشاهان دنیایی [ نظرات / امتیازها ]

6) انسانی که خدایش را فراموش نماید به ورطه خود فراموشی افتاده و از دایره انسان بودن خارج شده و از لحاظ کردار مثل طایفه ای ازجنیان میشود که همنوع خود را از خداوند دور میکنند. [ نظرات / امتیازها ]

1) لزوم پناه بردن به خدا از شر وسوسه گران
از شر وسوسه گران جن وانس به پروردگار ،فرمانرواومعبود مردم پناه ببریم. [ نظرات / امتیازها ]

2) خدایا بحق محمد و آل محمد به ما توفیق فهم و تدبر در کلام وحیت را به ما عطا بفرما ای پروردگار مردم ای فرمانروای مطلق ادمیان و ای الهه و معبود انسان ما را از شر وسوسه گران جن و انس پناه ده الهی آمین [ نظرات / امتیازها ]

4) در این سوره از شر وسوسه کننده ی پنهانی به سه صفت خدا رهنمون می شویم: رَبّ ، مَلِک ، و إله.
و این ترتیب هم مفهومی دارد. رب آغازکننده و پرورش دهنده ی انسان است؛ ملِک ، پادشاه و رهبر اوست و در ادامه راه ناظر بر اوست؛ و إله که از واله و شیدا گرفته شده است به معنای کسی ست که انسان شدیدا مشتاق اوست، زیرا او جمال و علم و نور و رحمت مطلق است و انسان مشتاق این هاست. پس إله به معنای مطلوب و مقصود نهایی انسان است.
این سه صفت ما را با ازلی و ابدی بودن خداوند پیوند داد.
از طرفی می دانیم که وسوسه به چیزی صورت می گیرد که لذتی در آن باشد و البته وسوسه ای که باید از آن پناه برد مربوط به لذات زودگذر و دروغین است
بنابراین، یکی از اهداف سوره اینست که "از وسوسه ی لذات زود گذر، به خدای ازلی و ابدی پناه ببر"
چرا که از هر چیزبدی باید به ضد آن گریخت؛ از ظلمت به نور، از ترس به امنیت و از لذات فانی به خدای جاویدی که منتهای لذات را دراختیار دارد... [ نظرات / امتیازها ]

6) وسوسه آدمی بدو طریق تصور می شود یکی آن که نفس اماره انسانی او را به ارتکاب مناهی و اعمال زشت وا می دارد و دیگر آن که شخصی از جنس آدم او را اغوا می کند و در ظاهر به او می‌نمایاند که من بتو پند و اندرز می کنم و حال آن که قصدش اغوا کردن و شر رساندن به او است چنانچه بسیاری از دوستان و رفقای آدم از این قبیل اشخاص می باشند و لذا پروردگار در آیه دیگر می‌فرماید شیاطین الانس و جن او را وسوسه می کند منتها شیطان انسی آشکارا و علنی به او می گوید این کار را بکن و این عمل را انجام مده و در ظاهر به او می گوید من خیرخواه تو هستم...
.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]