الا بذکر الله تطمئن القلوب (رعد/28
آگاه باشید تنها با یاد خدا دلها آرام و مطمئن می گردد
همیشه اضطراب و نگرانى یکى از بزرگترین بلاهاى زندگى انسانها بوده و هست ، و عوارض ناشى از آن در زندگى فردى و اجتماعى کاملا محسوس است .
همیشه آرامش یکى از گمشده هاى مهم بشر بوده ، و به هر درى میزند تا آن را پیدا کند، و اگر تلاش و کوشش ‍ انسانها را در طول تاریخ براى پیدا کردن آرامش از طرق ((صحیح )) و ((کاذب )) جمع آورى کنیم خود کتاب بسیار قطورى را تشکیل مى دهد.
بعضى از دانشمندان مى گویند: به هنگام بروز بعضى از بیماریهاى واگیردار همچون وبا از هر ده نفر که ظاهرا به علت و یا مى میرند اکثر آنها به علت نگرانى و ترس است و تنها اقلیتى از آنها حقیقتا بخاطر ابتلاى به بیمارى و یا از بین مى روند!
به طور کلى آرامش و دلهره ، نقش بسیار مهمى در سلامت و بیمارى فرد و جامعه و سعادت و بدبختى انسانها دارد، و چیزى نیست که بتوان از آن به آسانى گذشت و به همین دلیل تاکنون کتابهاى زیادى نوشته شده که موضوع آنها فقط نگرانى و راه مبارزه با آن ، و طرز بدست آوردن آرامش است .
تاریخ بشر پر است از صحنه هاى غم انگیزى که انسان براى تحصیل آرامش به هر چیز دست انداخته و در هر وادى گام نهاده ، و تن به انواع اعتیادها داده است .
ولى قرآن با یک جمله کوتاه و پر مغز، مطمئن ترین و نزدیکترین راه را نشان داده و مى گوید: ((بدانید که یاد خدا آرامبخش دلها است ))!.
براى روشن شدن این حقیقت قرآنى به توضیح زیر توجه کنید:
عوامل نگرانى و پریشانى .
1- گاهى اضطراب و نگرانى به خاطر آینده تاریک و مبهمى است که در برابر فکر انسان خودنمائى مى کند، احتمال زوال نعمتها، گرفتارى در چنگال دشمن ، ضعف و بیمارى و ناتوانى و درماندگى ، و احتیاج ، همه اینها آدمى را رنج مى دهد، اما ایمان به خداوند قادر متعال ، خداوند رحیم و مهربان ، خدائى که همواره کفالت بندگان خویش را بر عهده دارد مى تواند این گونه نگرانیها را از میان ببرد و به او آرامش دهد که تو در برابر حوادث آینده درمانده نیستى ، خدائى دارى توانا، قادر و مهربان .
2- گاه گذشته تاریک زندگى فکر انسان را به خود مشغول مى دارد و همواره او را نگران مى سازد، نگرانى از گناهانى که انجام داده ، از کوتاهیها و لغزشها، اما توجه به اینکه خداوند، غفار، توبه پذیر و رحیم و غفور است ، به او آرامش مى دهد، به او مى گوید: عذر تقصیر به پیشگاهش بر، از گذشته عذر خواهى کن و در مقام جبران براى ، که او بخشنده است و جبران کردن ممکن .
3- ضعف و ناتوانى انسان در برابر عوامل طبیعى و گاه در مقابل انبوه دشمنان داخلى و خارجى ، او را نگران مى سازد که من در برابر اینهمه دشمن نیرومند در میدان جهاد چکنم ؟ و یا در مبارزات دیگر چه مى توانم انجام دهم ؟ اما هنگامى که به یاد خدا مى افتد و متکى به قدرت و رحمت او مى شود، قدرتى که برترین قدرتها است و هیچ چیز در برابر آن یاراى مقاومت ندارد، قلبش آرام مى گیرد، با خود مى گوید آرى من تنها نیستم ، من در سایه خدا، بینهایت قدرت دارم !.
قهرمانیهاى مجاهدان راه خدا در جنگها، چه در گذشته ، چه در حال ، و سلحشوریهاى اعجاب انگیز و خیره کننده آنان ، حتى در آنجائى که تک و تنها بوده اند، بیانگر آرامشى است که در سایه ایمان پیدا مى شود.
هنگامى که با چشم خود مى بینیم و با گوش مى شنویم که افسر رشیدى پس از یک نبرد خیره کننده ، بینائى خود را به کلى از دست داده و با تنى مجروح به روى تخت بیمارستان افتاده اما با چنان آرامش خاطر و اطمینان سخن مى گوید که گوئى خراشى بر بدن او هم وارد نشده است ، به اعجاز آرامش در سایه ذکر خدا پى مى بریم .
4- گاهى نیز ریشه نگرانیهاى آزار دهنده انسان ، احساس پوچى زندگى و بى هدف بودن آن است ولى آن کسى که به خدا ایمان دارد، و مسیر تکاملى زندگى را به عنوان یک هدف بزرگ پذیرفته است ، و تمام برنامه ها و حوادث زندگى را در همین خط مى بیند، نه از زندگى احساس پوچى مى کند، و نه همچون افراد بى هدف و مردد، سرگردان و مضطرب است .
5-عامل دیگر نگرانى آن است که انسان گاهى براى رسیدن به یک هدف زحمت زیادى را متحمل مى شود، اما کسى را نمى بیند که براى زحمت او ارج نهد و قدردانى و تشکر کند، این ناسپاسى او را شدیدا رنج مى دهد و در یک حالت اضطراب و نگرانى فرو مى برد، اما هنگامى که احساس کند کسى از تمام تلاشها و کوششهایش آگاه است ، و به همه آنها ارج مى نهد و براى همه پاداش مى دهد دیگر چه جاى نگرانى و ناآرامى است ؟
6- سوء ظنها و توهمها و خیالات پوچ یکى دیگر از عوامل نگرانى است که بسیارى از مردم در زندگى خود از آن رنج مى برند، ولى چگونه مى توان انکار کرد که توجه به خدا و لطف بى پایان او و دستور به حسن ظن که وظیفه هر فرد با ایمانى است این حالت رنج آور را از بین مى برد و آرامش و اطمینان جاى آن را مى گیرد.
7- دنیا پرستى و دلباختگى در برابر زرق و برق زندگى مادى یکى از بزرگترین عوامل اضطراب و نگرانى انسانها بوده و هست ، تا آنجا که گاهى عدم دستیابى به رنگ خاصى از لباس یا کفش و کلاه و یا یکى دیگر از هزاران وسائل زندگى ساعتها و یا روزها و هفته ها فکر دنیا پرستان را نا آرام و مشوش مى دارد.
اما ایمان به خدا و توجه به آزادگى مؤ من که همیشه با زهد و پارسائى سازنده و عدم اسارت در چنگال زرق و برق زندگى مادى همراه است به همه این اضطرابها پایان مى دهد، هنگامى که روح انسان ((على وار)) آنگونه وسعت یابد که بگوید: دنیا کم هذه اهون عندى من ورقة فى فم جرادة تقضمها: ((دنیاى شما در نظر من بى ارزشتر از برگ درختى است که در دهان ملخى باشد که آن را مى جود)) نرسیدن به یک وسیله مادى یا از دست دادن آن چگونه امکان دارد آرامش روح آدمى را بر هم زند و طوفانى از نگرانى در قلب و فکر او ایجاد کند.
8- یک عامل مهم دیگر براى نگرانى ترس و وحشت از مرگ است که همیشه روح انسانها را آزار مى داده است و از آنجا که امکان مرگ تنها در سنین بالا نیست بلکه در سنین دیگر مخصوصا به هنگام بیماریها، جنگها، ناامنیها وجود دارد، این نگرانى مى تواند عمومى باشد.
ولى اگر ما از نظر جهان بینى مرگ را به معنى فنا و نیستى و پایان همه چیز بدانیم (همانگونه که مادیون جهان مى پندارند) این اضطراب و نگرانى کاملا بجا است ، و باید از چنین مرگى که نقطه پایان همه آرزوها و موفقیتها و خواستهاى انسان است ترسید، اما هر گاه در سایه ایمان به خدا مرگ را دریچه اى به یک زندگى وسیعتر و والاتر بدانیم ، و گذشتن از گذرگاه مرگ را همچون عبور از دالان زندان و رسیدن به یک فضاى آزاد بشمریم دیگر این نگرانى بى معنى است ، بلکه چنین مرگى - هر گاه در مسیر انجام وظیفه بوده باشد - دوست داشتنى و خواستنى است ،
البته عوامل نگرانى منحصر به اینها نیست بلکه مى توان عوامل فراوان دیگرى براى آن نیز شمرد، ولى باید قبول کرد که بیشتر نگرانیها به یکى از عوامل فوق باز مى گردد.
و هنگامى که دیدیم این عوامل در برابر ایمان به خدا ذوب و بى رنگ و نابود مى گردد تصدیق خواهیم کرد که یاد خدا مایه آرامش دلها است (الا بذکر الله تطمئن القلوب ).

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

ارمغان برزگ ایمان به خدا آرامش است . وقتی بدانی تنها نیستی ، وقتی بدانی کسی هست که مراقب توست و سررشته تمام امور را در اختیار دارد و اوست که سکاندار کشتی زندگی در ورطه ها ی خطرناک و طوفانزای زندگی ست دیگر نگرانی و وحشت جایی ندارد. [ نظرات / امتیازها ]

1- نشانه انابه واقعى، ایمان و اطمینان به خداست. «من اناب، الذین امنوا ...»
2- ایمان بدون اطمینان قلبى، کامل و کارساز نیست. «امنوا وتطمئن قلوبهم»
3- یاد خدا با زبان کفایت نمى‏کند، اطمینان قلبى هم مى‏خواهد. «تطمئن قلوبهم بذکر اللَّه»
4- تنها یاد خدا، مایه‏ى آرامش دل مى‏شود. «بذکر اللَّه تطمئن القلوب»
امروزه دارندگان زر و زور و تزویر بسیارند ولى از آرامش لازم خبرى نیست. [ نظرات / امتیازها ]

زمینه و هدف: امروزه جهت تسکین درد بعد از جراحی از روش‌های غیر دارویی متنوعی استفاده می‌شود. هدف این مطالعه بررسی تأثیر ذکر «الله» بر مسکن مصرفی بعد از جراحی قلب می‌باشد.

مواد و روش‌ها: این کارآزمایی بالینی بر روی 80 بیمار بستری در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) بیمارستان بنت الهدی بوشهر انجام گردید. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند. در گروه آزمون از بیماران خواسته شد تسبیحات حضرت زهرا (ع) که در آن کلمه «الله» 100 مرتبه تکرار می‌شود را بعد از جراحی تکرار نمایند. داده‌ها از طریق فرم مسکن دریافتی در 24، 48 و 72 ساعت بعد از جراحی جمع آوری و با استفاده از آزمون مجذور کای و t مستقل تجزیه و تحلیل شدند.

یافته‌ها: هیچکدام از بیماران دو گروه، در روز سوم پس از جراحی داروی مسکن دریافت نکردند. زمان اولین تزریق مسکن دریافتی در 24 و 48 ساعت بعد از جراحی در گروه آزمون به طور معناداری طولانی‌تر بود (05/0p<). تعداد دفعات دریافت مسکن در 24 و 48 ساعت بعد از جراحی در گروه شاهد و آزمون اختلاف معنی داری نداشت (05/0p>)، درحالی که میزان مسکن مصرفی در هر بار به طور معنی داری در گروه آزمون کمتر بود (05/0p<).

نتیجه‌گیری: با توجه به عوارض جانبی درمان‌های دارویی، پیشنهاد می‌شود در کنار درمان‌های طبی از ذکر «الله» به عنوان یک روش ساده جهت کاهش میزان و تأخیر زمان مسکن دریافتی بعد از جراحی استفاده شود. [ نظرات / امتیازها ]

«ذِکر» گاهى به معناى ادامه ى حفظ مطالب (در ذهن) مى آید و به یادآورى چیزى به زبان یا قلب نیز گفته مى شود؛ و از این روست که ذکر را به دو قسم زبانى و قلبى تقسیم مى کنند که هرکدام از آنها یا بدون فراموشى و یا پس از فراموشى است
2 مقصود از ذکر در این آیه، تنها این نیست که نام خدا را مکرر به زبان آورد، بلکه منظور توجه داشتن با قلب و جان به خدا و عظمت و آگاهى و حضور اوست این توجه سبب حرکت و تلاش به سوى نیکى هاست و سدّ محکمى در برابر گناهان ایجاد مى کند
3 در حدیثى از پیامبر صلى الله علیه و آله حکایت شده که ذکر خدا در همه حال، آن نیست که «سبحان اللّٰه و الحمد للّٰه و لا الٰه إلاّ اللّٰه و اللّٰه اکبر» بگوید، بلکه آن است که هنگام مواجه شدن با گناهان از خدا بهراسد و آن گناه را ترک کند
4 در احادیث پیامبر صلى الله علیه و آله، امام على علیه السلام و ائمه اطهار علیهم السلام به عنوان ذکر الهى شمرده شده اند و قرآن نیز هدف نماز را ذکر الهى معرفى کرده است روشن است که این موارد در حقیقت بیان مصادیق ذکر و یاد خداست؛ یعنى چون پیامبر صلى الله علیه و آله و ائمه علیهم السلام و نماز انسان را به یاد خدا مى اندازند، یاد آنها در طول ذکر الهى و از مصادیق آن است [ نظرات / امتیازها ]