توضیح : 1- و این خود بخل بى‏مزه‏اى بود از یهود. چون یک وقت انسان نسبت به چیزى که خودش دارد بخل مى ‏ورزد، ولى یهود به چیزى بخل ورزیدند که خود مالک آن نبودند علاوه بر اینکه با این رفتار خود در سعه رحمت خداوند و عظمت فضل او با او معارضه کردند. 2- در اینصورت سیاق کلام، سیاق تعمیم بعد از تخصیص می ‌شود یعنى بعد از آنکه تنها درباره یهود صحبت مى ‏کرد ناگهان وجهه کلام را عمومیت داد. اى بسا این احتمال را آیات بعدى که مى ‏فرماید: «وَ قالُوا لَنْ یَدْخُلَ الْجَنَّةَ إِلَّا مَنْ کانَ هُوداً أَوْ نَصارى» (بقره/111) و «وَ قالَتِ الْیَهُودُ لَیْسَتِ النَّصارى‏ عَلى‏ شَیْ‏ءٍ وَ قالَتِ النَّصارى‏ لَیْسَتِ الْیَهُودُ عَلى‏ شَیْ‏ءٍ وَ هُمْ یَتْلُونَ الْکِتابَ» (بقره/113) تایید کند. [ بستن توضیحات ]