● حاجيه تقي زاده فانيد -
تفسیر انگلیسی- ابن کثیر
Allah admonished the Jews for avoiding Jihad and not entering the holy land as they had been ordered to do when they came from Egypt with Musa. They were also commanded to fight the disbelieving `Amaliq (Canaanites) dwelling in the holy land at that time. But they did not want to fight, because they were weak and exhausted. Allah punished them by causing them to become lost, and to continue wandering, as Allah has stated in Surat Al-Ma'idah (5). The correct opinion about the meaning of, `the holy land' mentioned here is that it was Bayt Al-Maqdis (Jerusalem), as As-Suddi, Ar-Rabi` bin Anas, Qatadah and Abu Muslim Al-Asfahani, as well as others have stated. Musa said,
﴿یَاقَوْمِ ادْخُلُوا الاٌّرْضَ المُقَدَّسَةَ الَّتِى کَتَبَ اللَّهُ لَکُمْ وَلاَ تَرْتَدُّوا﴾
(O people! Enter the holy land which Allah has assigned to you and turn not back (in flight).) (5:21)
However, some scholars said that the holy land is Jericho, (Ariha') and this opinion was mentioned from Ibn `Abbas and `Abdur-Rahman bin Zayd.
After the years of wandering ended forty years later, in the company of Yuwsh` (Joshua) bin Nun, Allah allowed the Children of Israel to conquer the holy land on the eve of a Friday. On that day, the sun was kept from setting for a little more time, until victory was achieved. When the Children of Israel conquered the holy land, they were commanded to enter its gate while,
﴿سُجَّدًا﴾
(prostrating) in appreciation to Allah for making them victorious, triumphant, returning them to their land and saving them from being lost and wandering. Al-`Awfi said that Ibn `Abbas said that,
﴿وَادْخُلُواْ الْبَابَ سُجَّدًا﴾
(and enter the gate Sujjadan) means, "While bowing''. Ibn Jarir reported Ibn `Abbas saying,
﴿وَادْخُلُواْ الْبَابَ سُجَّدًا﴾
(and enter the gate in prostration) means, "Through a small door while bowing.'' Al-Hakim narrated it, and Ibn Abi Hatim added, "And they went through the door backwards!'' Al-Hasan Al-Basri said that they were ordered to prostrate on their faces when they entered the city, but Ar-Razi discounted this explanation. It was also said that the Sujud mentioned here means, `submissiveness', for actually entering while prostrating is not possible.
Khasif said that `Ikrimah said that Ibn `Abbas said, "The door mentioned here was facing the Qiblah.'' Ibn `Abbas, Mujahid, As-Suddi, Qatadah and Ad-Dahhak said that the door is the door of Hittah in Iylya', which is Jerusalem. Ar-Razi also reported that some of them said that it was a door in the direction of the Qiblah''. Khasif said that `Ikrimah said that Ibn `Abbas said that the Children of Israel entered the door sideways. As-Suddi said that Abu Sa`id Al-Azdy said that Abu Al-Kanud said that `Abdullah bin Mas`ud said that they were commanded to, u
﴿وَادْخُلُواْ الْبَابَ سُجَّدًا﴾
(enter the gate in prostration (or bowing with humility)) but instead, they entered while their heads were raised in defiance.
Allah said next,
﴿وَقُولُواْ حِطَّةٌ﴾
(and say: `Hittah'). Ibn `Abbas commented, "Seek Allah's forgiveness.'' Al-Hasan and Qatadah said that it means, "Say, `Relieve us from our errors.''
﴿نَّغْفِرْ لَکُمْ خَطَـیَـکُمْ وَسَنَزِیدُ الْمُحْسِنِینَ﴾
(and We shall forgive you your sins and shall increase (reward) for the good-doers) Here is the reward for fulfilling Allah's commandment. This Ayah means, "If you implement what We commanded you, We will forgive your sins and multiply your good deeds.'' In summary, upon achieving victory, the Children of Israel were commanded to submit to Allah in tongue and deed and, to admit to their sins and seek forgiveness for them, to be grateful to Allah for the blessings He gave them, hastening to do the deeds that Allah loves, as He said,
﴿إِذَا جَآءَ نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ - وَرَأَیْتَ النَّاسَ یَدْخُلُونَ فِى دِینِ اللَّهِ أَفْوَجاً - فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ کَانَ تَوِبَا ﴾
(When there comes the help of Allah (to you, O Muhammad against your enemies) andthe conquest (of Makkah). And you see that the people enter Allah's religion (Islam) in crowds. So glorify the praises of your Lord, and ask His forgiveness. Verily, He is the One Who accepts the repentance.) (110).
[ نظرات / امتیازها ]
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
» تفسیر راهنما
1 - خداوند، به بنى اسرائیل فرمان داد تا به آبادى بیت المقدس وارد شوند.
و إذ قلنا ادخلوا هذه القریة
«قریة» در لغت به معناى روستا و نیز شهر آمده است و در قرآن نیز در هر دو معنا استعمال شده است; چون قرینه اى یافت نشد که کدامین معنا مراد است، در برداشت کلمه «آبادى» آورده شد. ال در «القریة» عهد حضورى است و اشاره به دیارى خاص دارد. بسیارى از مفسّران برآنند که مراد از آن، بیت المقدس مى باشد.
2 - فرمان تصرف بیت المقدس به بنى اسرائیل، پس از زندگانى بیابانى آنان بود.
و ظللنا علیکم الغمام ... و إذ قلنا ادخلوا هذه القریة
3 - بنى اسرائیل به هنگام دریافت فرمان تصرف بیت المقدس، در مکانى نزدیک به آن به سر مى بردند.
و إذ قلنا ادخلوا هذه القریة
برداشت فوق با توجّه به اسم اشاره «هذه» - که براى اشاره به نزدیک است - استفاده شده است.
4 - سرزمین بیت المقدس در عصر موسى(ع)، سرزمینى آباد، پرنعمت و داراى مناطقى سرشار از خوراکیها بود.
فکلوا منها حیث شئتم رغداً
کلمه «رغداً» (پاک، مرفه و پر خیر و برکت) حال براى ضمیر «منها» مى باشد که به دلیل «کلوا» مراد، فراوانى نعمتها و خوراکیهاى آن است.
5 - تهیه خوراکیها از هر ناحیه بیت المقدس، براى بنى اسرائیل حلال و مباح بود.
فکلوا منها حیث شئتم رغداً
«حیث شئتم» (هر کجا خواستید) دلالت بر آن دارد که محدوده مکانى براى بهره بردارى از نعمتهاى بیت المقدس تعیین نشده بود.
6 - دروازه بیت المقدس راه تعیین شده از جانب خداوند، براى تصرف و نفوذ بنى اسرائیل به آن سرزمین
اخلوا هذه القریة ... وادخلوا الباب
7 - اظهار خشوع و خضوع در برابر خدا - به هنگام تصرف بیت المقدس - از دستورهاى خداوند به بنى اسرائیل
و ادخلوا الباب سجداً
کلمه «سجداً» جمع ساجد و حال براى فاعل «ادخلوا» مى باشد. از آن رو که سجده در حال ورود با معناى اصطلاحى آن (پیشانى بر خاک نهادن) سازگار نیست، مى توان گفت: در اینجا معناى لغوى آن (خضوع و خشوع) اراده شده است.
8 - استغفار از گناهان به هنگام تصرف بیت المقدس فرمانى از جانب خداوند به بنى اسرائیل
ادخلوا ... و قولوا حطة
«حطة» خبر براى مبتدایى محذوف همانند «مسألتنا» است. این کلمه اسم مصدر و به معناى نهادن و فرود آوردن مى باشد و مراد از آن به قرینه جمله بعد «نغفر لکم ...» برداشتن گناهان و آمرزش آنهاست. بنابراین «قولوا حطة» یعنى بگویید - خدایا - درخواست ما آمرزش گناهان است.
9 - خداوند به قوم موسى - در صورت ورود به بیت المقدس با رعایت آداب آن - نوید آمرزش گناهانشان را داد.
ادخلوا هذه القریة ... و قولوا حطة نغفر لکم خطیکم
ظاهر این است که «نغفر لکم» جواب براى همه امرهایى است که در آیه شریفه مطرح شده بود. بنابراین تقدیر چنین است: «ان تدخلوا و تأکلوا و تدخلوا الباب سجداً و تقولوا حطة نغفر لکم».
10 - بنى اسرائیل، پیش از ورودشان به بیت المقدس، بر دوش دارنده گناهانى بسیار
نغفر لکم خطیکم
برداشت فوق با توجّه به جمع آوردن کلمه «خطایاکم» استفاده شده است.
11 - آمرزش گناهان انسان به دست خدا و در اختیار اوست.
نغفر لکم خطیکم
12 - استغفار به درگاه خدا، موجب آمرزش گناهان است.
و قولوا حطة نغفر لکم خطیکم
13 - اجراى فرمانهاى الهى، زمینه ساز آمرزش گناهان است.
ادخلوا الباب سجداً ... نغفر لکم خطیکم
14 - براى استغفار از گناهان و توبه به درگاه خدا، باید به دستورها و آداب تعیین شده از جانب خدا عمل کرد.
و قولوا حطة نغفر لکم خطیکم
15 - وجود افرادى نیک کردار و پاکدامن، در میان قوم موسى
و سنزید المحسنین
کلمه «المحسنین» (نیکوکاران) مى تواند در مقابل گروهى از بنى اسرائیل باشد که از جمله «نغفر لکم خطایاکم» به دست مى آید; یعنى، بنى اسرائیل دو گروه بودند: گروهى گنهکار که جمله «نغفر لکم خطایاکم» به آنان اشاره دارد و گروهى پاکدامن که «المحسنین» آنها را بیان مى کند.
16 - خداوند، محسنان و پاکدامنان بنى اسرائیل را - در صورت رعایت آداب تعیین شده براى ورود به بیت المقدس - به پاداشى افزونتر از دیگران نوید داد.
قولوا حطة نغفر لکم خطیکم و سنزید المحسنین
17 - اطاعت کنندگان دستورات خدا - در صورت نیکوکار بودن - از پاداشى افزونتر از دیگران، بهره مند خواهند شد.
و سنزید المحسنین
18 - داستان ورود بنى اسرائیل عصر موسى به بیت المقدس، داستانى آموزنده و شایسته به یاد داشتن
إذ قلنا ادخلوا ... و سنزید المحسنین
جمله «إذ قلنا ...» عطف بر «نعمتى» در آیه 47 است; یعنى: «أذکروا إذ قلنا ...; به یاد داشته باشید آن زمانى را که فرمان دادیم ...».
19 - «عن الباقر (ع) قال فى قوله تعالى «و ادخلوا الباب سجداً» ان ذلک حین فصل موسى من أرض التیّه فدخلوا العمران ...;(1)
از امام باقر(ع) درباره «و ادخلوا الباب سجداً» روایت شده که این دستور هنگامى بود که موسى (ع) از سرزمین «تیه» رهایى یافته و به سرزمین آبادى وارد گشته بودند ...».
[ نظرات / امتیازها ]
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
» تفسیر مجمع البیان
ر قریب به اتّفاق مفسّران بر این باورند که منظور از «قریه» در آیه شریفه، «بیت المقدّس» است. این دیدگاه را آیه شریفه زیر نیز تأیید مى کند:
«یا قَوْمِ ادْخُلُواالْاَرْضَ الْمُقَدَّسَةَالَّتى کَتَبَ اللَّهُ لَکُمْ...»(167)
هان اى قوم من! به سرزمین مقدسى که خدا براى شما مقرّر داشته است، وارد شوید...
امّا برخى نیز گفته اند که منظور از «قریه» در این آیه شریفه، «اریحا» است؛ که روستایى نزدیک بیت المقدّس بود و در آنجا بازماندگانى از قوم «عاد» زندگى مى کردند.
در این آیات نیز روى سخن قرآن شریف، بنى اسرائیل است؛ مى فرماید:
بیاد آورید هنگامى را که به شما گفتیم به این شهر وارد شوید؛ و از نعمتهاى گوناگون آن هرجا که خواستید، به فراوانى بخورید: «ادخلوا هذه القریه فکلوا منها حیث شئتم رغداً».
به باور مفسّران، این تعبیر نشانگر این حقیقت است که اگر به این شهر وارد شوید و بیدادگران حاکم را ازپا درآورید، همه غنایم و ثروتهاى آنان بر شما روا خواهد بود.
«و ادخلواالباب»
در اینکه بنى اسرائیل فرمان داشتند از کدامین در وارد شهر شوند، دیدگاهها متفاوت است:
1. عدّه اى گفته اند آنان فرمان یافته بودند که از درِ هشتم که درِ «حطّه» بود، وارد شوند.
2. برخى گفته اند از درِ «قبّه» که موسى(ع) بدان سو نماز مى گزارد.
3. و پاره اى گفته اند درِ قریه اى که دستور یافتند بدان وارد شوند.
به نظر ما، دیدگاه دوّم به آیه شریفه نزدیکتر است؛ چرا که ظاهر آیه بعد - «فبدّل الّذین ظلموا قولاً غیرالّذى قیل لهم...» - این است که آنان پس از فرمان موسى(ع)، آنگونه که باید، انجام وظیفه نکردند.
«سُجّداً»
به عقیده بعضى، این واژه به معناى ورود به آن شهر در حالت تواضع و خشوع دربرابر خداست؛ و به باور برخى، ورود در حال خمیدگى است که نشانگر فروتنى و بندگى است؛ و پاره اى نیز گفته اند منظور این است که «خاضعانه وارد شهر شوید و آنگاه خدا را به شکرانه این نعمت سپاس گزارید».
«حطّة»
این واژه را به صورتهاى گوناگون معنا کرده اند که درنهایت، همه به یک حقیقت برمى گردند؛ براى نمونه:
1. بیشتر مفسّران مى گویند: معناى آن این است که «خدایا! گناهان ما را فرو ریز و ما را مورد بخشایش خویش قرار ده».
2. دسته اى در معناى آن گفته اند: دستور یافتند که بگویند «این فرمان حق است».
3. و پاره اى نیز آن را بدینصورت معنا کرده اند: آنان فرمان یافتند که بگویند «لا اله الّااللَّه»؛ که خود باعث آمرزش گناهان آنان مى شد. و از آنجا که همه اینها آمرزش گناهان آنان را بدنبال داشت، به «حطّه» تعبیر شده است.
از پنجمین امام نور (ع) در این مورد نقل کرده اند که فرمود:
«نحن باب حطّتکم.»
ماییم باب رحمت، بخشایش و آمرزش این امّت.
«نغفرلکم خطایاکم و سنزیدالمحسنین»
گناهان شما را مورد بخشایش قرار مى دهیم و بر پاداش نیکو کرداران مى افزاییم.
[ نظرات / امتیازها ]
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
» تفسیر نمونه
لجاجت شدید بنى اسرائیل
در اینجا به فراز دیگرى از زندگى بنى اسرائیل برخورد مى کنیم که مربوط به ورودشان در سرزمین مقدس است .
آیه نخست مى گوید: به خاطر بیاورید زمانى را که به آنها گفتیم داخل این قریه (یعنى سرزمین قدس ) شوید (و اذ قلنا ادخلوا هذه قریه
گر چه در زبان روزمره ما به معنى روستا است ، ولى در قرآن و لغت عرب به معنى هر محلى است که مردم در آن جمع مى شوند، خواه شهرهاى بزرگ باشد یا روستاها، و منظور در اینجا بیت المقدس و اراضى قدس است .
سپس اضافه مى کند: از نعمتهاى آن بطور فراوان هر چه مى خواهید بخورید (فکلوا منها حیث شئتم رغدا).
و از در (بیت المقدس ) با خضوع و تواضع وارد شوید (و ادخلوا الباب سجدا).
و بگوئید: خداوندا گناهان ما را بریز (و قولوا حطة ).
تا خطاهاى شما را ببخشیم و به نیکوکاران پاداش بیشترى خواهیم داد (نغفر لکم خطایاکم و سنزید المحسنین ).
باید توجه داشت که حطه از نظر لغت به معنى ریزش و پائین آوردن است ، و در اینجا معنى آن این است که : خدایا از تو تقاضاى ریزش گناهان خود را داریم .
خداوند به آنها دستور داد که براى توبه از گناهانشان این جمله را از صمیم قلب بر زبان جارى سازند، و به آنها وعده داد که در صورت عمل به این دستور از خطاهاى آنها صرفنظر خواهد شد، و شاید به همین مناسبت یکى از درهاى بیت المقدس را باب الحطه نامگذارى کرده اند، چنانکه ابو حیان اندلسى مى گوید که منظور از باب در آیه فوق یکى از بابهاى بیت المقدس است که معروف به باب حطه است . <118>
در پایان اضافه مى کند براى افراد پاک و نیکوکار علاوه بر مغفرت و بخشش گناهان ، اجر دیگرى نیز اضافه خواهیم داد (و سنزید المحسنین ).
به هر حال ، خداوند به آنها دستور داد که براى توبه از گناهانشان ضمن خضوع در پیشگاه خداوند، این جمله را که دلیل بر توبه و تقاضاى عفو بود از صمیم دل بر زبان جارى سازند و به آنها وعده داد که در صورت عمل به این دستور گناهانشان را خواهد بخشید، و حتى به افراد پاک و نیکوکارشان علاوه بر بخشش گناهان اجر دیگرى خواهد داد.
[ نظرات / امتیازها ]
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
» تفسیر کشاف
(القریة) بیت المقدس . و قیل أریحاء من قری الشأم ، أمروا بدخولها بعد التیه (الباب ) باب القریة. و قیل هو باب القبة التی کانوا یصلون إلیها و هم لم یدخلوا بیت المقدس فی حیاة موسی علیه الصلاة و السلام . أمروا بالسجود عند الانتهاء إلی الباب شکرا لله و تواضعا. و قیل "السجود" أن ینحنوا و یتطامنوا داخلین ، لیکون دخولهم بخشوع و إخبات . و قیل : طوطئ لهم الباب لیخفضوا رؤسهم فلم یخفضوها، و دخلوا متزحفین علی أوراکهم (حطة) فعلة من الحط کالجلسة و الرکبة، و هی خبر مبتدأ محذوف ، أی مسألتنا حطة، و أمرک حطة. و الاصل : النصب بمعنی : حط عنا ذنوبنا حطة. و إنما رفعت لتعطی معنی الثبات ، کقوله : * صبر جمیل فکلانا مبتلی * و الاصل صبرا، علی : اصبر صبرا. و قرأ ابن أبی عبلة بالنصب علی الاصل . و قیل معناه : أمرنا حطة، أی أن نحط فی هذه القریة و نستقر فیها. فإن قلت : هل یجوز أن تنصب حطة فی قراءة من نصبها بقولوا، علی معنی : قولوا هذه الکلمة؟ قلت : لایبعد. و الاجود أن تنصب بإضمار فعلها، و ینتصب محل ذلک المضمر بقولوا. و قرئ (یغفر لکم ) علی البناء للمفعول بالیاء و التاء (و سنزید المحسنین ) أی من کان محسنا منکم کانت تلک الکلمة سببا فی زیادة ثوابه ، و من کان مسیئا کانت له توبة و مغفرة
[ نظرات / امتیازها ]
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.