( اولا یعلمون ان الله یعلم ما یسرون وما یعلنون ):(آیا نمی دانند که خدا آنچه را آشکار یا مخفی کنند می داند؟)همانا علم حسی به ظاهر تعلق می گیرد و ازباطن بی اطلاع است ، اما علم خدا برخلاف آن بوده و ظاهر و باطن را شامل می شود، پس علم بشر مقید به قیود زمان و مکان است و هر علمی که چنین باشد علم مصنوع میباشد، اما علم صانع ، علم به غیب و شهادت و علم حقیقی است ، ولی بنی اسرائیل چون به اصالت ماده معتقد بودند با احکام مادی قضاوت می کردند و این طرز برخورد همه مادیگرایان است ، چون آنها هم مانندبنی اسرائیل تأثیر خدا را در اراده ،قضا،حکم و تشریع وتدبیر امور انکار می کنند،بنی اسرائیل خدارا انکار نمی کردند، اما اوصافی مادی برای خدا قائل بودند که درواقع به انکار خدا می انجامید و می گفتند: (یدالله مغلوله ، دست خدا بسته است ).(47)چون آنها سلطه غیر مقید و نامحدود را می خواستند تا مطابق هوای نفس خودبرای مردم تشریع کنند. [ نظرات / امتیازها ]

1- ایمان به حضور و علم خداوند، انسان را از خطاها باز مى‏دارد.
2- در نزد خداوند، آشکار و نهان یکسان است. [ نظرات / امتیازها ]

نقشه‏هاى یهود براى استثمار عوام! در تعقیب آیات گذشته پیرامون خلافکاریهاى یهود، در اینجا جمعیّت آنها را به دو گروه مشخص تقسیم مى‏کند، «عوام» و «دانشمندان حیله‏گر» مى‏گوید: «گروهى از آنها افرادى هستند که از دانش بهره‏اى ندارند، و از کتاب خدا جز یک مشت خیالات و آرزوها نمى‏دانند، و تنها به پندارهایشان دل بسته‏اند» (وَ مِنْهُمْ أُمِّیُّونَ لا یَعْلَمُونَ الْکِتابَ إِلَّا أَمانِیَّ وَ إِنْ هُمْ إِلَّا یَظُنُّونَ).

[ نظرات / امتیازها ]

(Know they (Jews) not that Allah knows what they conceal and what they reveal).


Al-Hasan Al-Basri said, "When the Jews met the believers they used to say, `We believe.' When they met each other, some of them would say, `Do not talk to the companions of Muhammad about what Allah has foretold in your Book, so that the news (that Muhammad is the Final Messenger) does not become a proof for them against you with your Lord, and, thus, you will win the dispute.''' Further, Abu Al-`Aliyah said about Allah's statement,


﴿أَوَلاَ یَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ مَا یُسِرُّونَ وَمَا یُعْلِنُونَ ﴾


(Know they (Jews) not that Allah knows what they conceal and what they reveal), "Meaning their secret denial and rejection of Muhammad, although they find his coming recorded in their Book.'' This is also the Tafsir of Qatadah. Al-Hasan commented on,


﴿أَنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ مَا یُسِرُّونَ﴾


(That Allah knows what they conceal), "What they concealed refers to when they were alone with each other away from the Companions of Muhammad . Then they would forbid each other from conveying the news that Allah revealed to them in their Book to the Companions of Muhammad , fearing that the Companions would use this news (about the truth of Muhammad ) against them before their Lord.''


﴿وَمَا یُعْلِنُونَ﴾


(And what they reveal) meaning, when they said to the Companions of Muhammad ,


﴿ءَامَنَّا﴾


(We believe), as Abu Al-`Aliyah, Ar-Rabi` and Qatadah stated.


[ نظرات / امتیازها ]

1 - خداوند، آگاه به آنچه آدمى پنهان مى دارد یا آشکار مى کند.

أن اللّه یعلم ما یسرّون و ما یعلنون

2 - یهودیان، خداوند را به امور نهانى انسان عالم و آگاه نمى دانستند.

أو لایعلمون أن اللّه یعلم ما یسرون و ما یعلنون

استفهام در «أو لایعلمون ...» انکار توبیخى است.

3 - یهود مورد توبیخ و سرزنش خداوند، به خاطر محدود پنداشتن علم و آگاهى او

أو لایعلمون أن اللّه یعلم ما یسرون و ما یعلنون

4 - محدود پنداشتن علم خدا به امور آشکار و محسوس، پندارى است باطل و معتقدان به آن سزاوار توبیخ و سرزنش هستند.

أو لایعلمون أن اللّه یعلم ما یسرون و ما یعلنون

5 - یهودیان، فاقد معرفت و شناخت لازم به خدا و صفات او

أو لایعلمون أن اللّه یعلم ما یسرون و ما یعلنون

6 - باور به علم مطلق الهى و آگاهى او به نهان و آشکار انسان، بازدارنده وى از خطاها و لغزشها

أو لایعلمون أن اللّه یعلم ما یسرون و ما یعلنون

جمله «أتحدثونهم ... لیحاجوکم» در آیه قبل، رساى به این است که: پندار باطل یهود (محدود بودن علم خدا)، آنان را به لغزشها و گناهان پنهانى، بى پروا مى کند. بنابراین، هدف از بیان علم مطلق الهى در رد آن پندار، این است که: انسانها بر اثر باور و توجّه به آگاهى همه جانبه خدا از خطاها - چه در خفا و چه آشکار - از لغزشها باز ایستند.
[ نظرات / امتیازها ]

«اَولایعلمون انّ اللَّه یعلم ما یسرّون و مایعلنون»

آیا نمى دانند که خدا آنچه را پوشیده مى دارند و آنچه را آشکار مى سازند، [همه را] مى داند؟

بیشتر مفسّران درمورد این آیه شریفه گفته اند: معناى آیه این است که آیا یهودیان نمى دانند خدا از آشکار و نهان همه چیز و همه کس آگاه است؟ اگر به این واقعیت ایمان دارند، پس چرا اجازه نمى دهند حقایق گفته شود و چرا مردم را از بیان واقعیتها برحذر مى دارند؟

و برخى نیز گفته اند: منظور آیه شریفه این است که آیا نمى دانند خدا از کفرگرایى و بى ایمانى آنان آگاه است و مى داند که در نهان چگونه به پیامبر اسلام (ص) و قرآن کفر مى ورزند و از اظهار ایمان ظاهرى یکدیگر به هنگام رویارویى با مردم باایمان نیز ناخشنودند؟ [ نظرات / امتیازها ]

(یعلم ) جمیع (ما یسرون و ما یعلنون ) و من ذلک إسرارهم الکفر و إعلانهم الایمان . [ نظرات / امتیازها ]

أَ وَ لا یَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ ما یُسِرُّونَ وَ ما یُعْلِنُونَ (77)
شأن نزول: مجاهد نقل نموده: چون حضرت پیغمبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم از جنگ احزاب فارغ، و قصد قلعه بنى قریظة نمود، فرمود: اى على علیه السلام برو به برکت خدا و یقین بدان که خدا ناصر تو باشد، و زمینها و خانه‌هاى آنان را به من وعده فرموده، و سوگند یاد کنم که تو را مخذول نگرداند. چون اهل قلعه حضرت على علیه السلام را دیدند، بسیار ترسیدند.
یکى گفت: آمد شما را صاحب محمد صلّى اللّه علیه و آله و سلّم، دیگرى گفت: رو به شما آورد کشنده عمرو، دیگرى از قلعه آواز داد: قتل علىّ عمروا. قصّم علىّ ظهرا. صار علىّ صقرا. هتک علىّ سترا. ابرم علىّ امرا.
ساعتى مکث، بعد به کنار قلعه آمده زبان به دشنام گشودند. على‌
علیه السلام فرماید: خواستم برگردم و نگذارم حضرت بیاید و سخنان ناشایسته را بشنود. در این حال حضرت وارد و شنید آنها را، فرمود: یا اخوة القردة و الخنازیر انّا انزلنا بساحة قوم‌ فَساءَ صَباحُ الْمُنْذَرِینَ‌. چون این کلام شنیدند، گفتند از کجا دانست که بعضى اسلاف ما به میمون و خوک مسخ شدند. به یکدیگر نظر و گفتند آیا حدیث کنید ایشان را به آنچه سرّ و راز شما است تا احتجاج بر شما نمایند؟ آیه شریفه نازل شد «1»:

أَ وَ لا یَعْلَمُونَ‌: آیا نمى‌دانند یهودان، أَنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ‌: به درستى که خداى تعالى مى‌داند به علم ازلى خود، ما یُسِرُّونَ وَ ما یُعْلِنُونَ‌: آنچه پنهان مى‌دارند از مخفى داشتن کفر و آنچه آشکارا نمایند از اظهار اسلام؛ یا اخفاى عداوت حضرت پیغمبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم و اهل ایمان و اظهار مودّت به آنحضرت و مؤمنان؛ یا اخفاى صفات پیغمبر و جلالت ائمه اطهار علیهم السلام و اظهار خلاف آن؟ نزد اکثر مفسرین معنى آنست که:
آیا یهودان نمى‌دانند که حق تعالى پنهان و آشکاراى آنها را مى‌داند؟ پس چگونه یکدیگر را در خفیه منع مى‌کنند از گفتن آنچه حق است، و حال آنکه مقرّند به آن! پس ایشان الزمند به ملامت و سرزنش‌ «2». زیرا هر که واقعا بداند خداى تعالى داناى پنهان و آشکار مى‌باشد، باید که خود را به اطاعت اوامر و نواهى الهى آراسته و باطن را از لوث ناپاکى و بى‌باکى پیراسته گرداند.
تنبیه: آیه شریفه، استفهام تقریرى است، (یعنى متکلم، کلام را به صورت استفهام ادا فرماید، براى آنکه از مخاطب اقرار گرفته و به اقرارش او را ملزم سازد). بنابراین بدین کلام، خداوند به عموم خداپرستان اعلام فرماید که آیا نمى‌دانند خداى تعالى عالم است به آنچه پنهان مى‌دارند و آنچه آشکار نمایند؟ و چون موحدین معترف باشند این مطلب را، لذا لازمه اعتقاد آنان بر آنها وارد آید. حال که مى‌دانید خداى تعالى دانا باشد نهانى‌و آشکاراى اعمال شما را، پس چگونه خلاف آن از شما ظاهر گردد. [ نظرات / امتیازها ]

أَ وَ لا یَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ ما یُسِرُّونَ وَ ما یُعْلِنُونَ (77)

ترجمه‌

آیا نمیدانند که خدا میداند آنچه را پنهان میدارند و آنچه را آشکار مى‌کنند.

تفسیر

یعنى آیا نمیدانند آنفرقه از یهود که بر فرقه دیگر در آیه سابق اعتراض نمودند که خدا میداند آنچه را پنهان میدارند از عداوت و کفر باطنى آنها و آنچه را اظهار میدارند از ایمان باو ظاهرا براى آنکه واقف شوند بر اسرار مسلمانها در نتیجه آمیزش با ایشان و بروند اسرار آنها را فاش نمایند نزد یاران خودشان و بعضى گفته اند مراد آنستکه آیا نمیدانند خداوند عالم بسر و علن آنها است و کتمان حق در پیشگاه احدیت مفید نیست پس اعتراض بر آنها وارد است نه بر اقرار کنندگان. [ نظرات / امتیازها ]