1- یتیمان را پیش از بلوغ، از نظر رشد اقتصادى، آزمایش کرده و با کارآموزى و یاددادن روش داد و ستد انان را رشد دهید. وَ ابْتَلُوا الْیَتامى ...
2- یتیم، زیر نظر ولىّ خود، حقّ تصرّف در مال خود را دارد. لازمهى عمل به «وَ ابْتَلُوا»، آن است که یتیم زیر نظر ولىّ خود تصرّف کند، تا آزمایش شود.
3- براى در اختیار داشتن سرمایه، علاوه بر بلوغ جنسى، بلوغ اقتصادى و اجتماعى هم لازم است. «إِذا بَلَغُوا النِّکاحَ فَإِنْ آنَسْتُمْ مِنْهُمْ رُشْداً»
4- در سپردن اموال یتیم به او، حدس و گمان کافى نیست. باید اطمینان به رشد داشته باشید. «آنَسْتُمْ مِنْهُمْ رُشْداً»
5- مالکیّت، همواره همراه با جواز تصرّف نیست. یتیم مالک هست، امّا تا رشد نیابد، حقّ تصرّف ندارد. «فَإِنْ آنَسْتُمْ مِنْهُمْ رُشْداً»
6- افراد متمکّن، خدمات اجتماعى را بدون چشمداشت انجام دهند. «مَنْ کانَ غَنِیًّا فَلْیَسْتَعْفِفْ»
7- در گرفتن حقّالزّحمه، حدّ متعارف را در نظر بگیرید. «فَلْیَأْکُلْ بِالْمَعْرُوفِ»
8- هم اموال یتمیان را حفظ کنید، هم با شاهد گرفتن و جلوگیرى از اختلافات و تهمتهاى آینده، آبروى خود را حفظ کنید. «فَأَشْهِدُوا عَلَیْهِمْ»
9- گواهى مردم، براى حفظ عزّت دنیاست و گواهى خدا براى عزّت آخرت.
«وَ کَفى بِاللَّهِ حَسِیباً»
10- گواه گرفتن در جامعه، نزاع را خاتمه مىدهد، ولى حساب قیامت همچنان پابرجاست. «وَ کَفى بِاللَّهِ حَسِ
[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ] [ نظرات / امتیازها ] 1 آزمایش کودکان بى سرپرست، قبل از بلوغ، نوعى پرورش تدریجى آنان است؛ یعنى نوعى تمرین مسائل اقتصادى به طور محدود و تحت کنترل سرپرست است تا براى زندگى مستقل آماده شوند
2 آزمایش یتیمان باید قبل از رسیدن آنان به بلوغ و به صورت مکرر انجام گیرد، تا هنگام بلوغ، وضع آنان از نظر رشد عقلى در اداره ى امور اقتصادى خویش روشن شود
3 مقصود از تعبیر «تا هنگامى که به (سن) بلوغِ ازدواج برسند »، آن است که یتیمان هنگامى که قدرت بر ازدواج و تشکیل خانواده پیدا مى کنند و به طور طبیعى، احتیاج به سرمایه دارند، اموال آنان را به ایشان بازگردانید، تا آغاز زندگى مستقل اقتصادى، همراه با آغاز زندگى زناشویى باشد
4 بلوغ جسمى و بلوغ فکرى براى اداره ى امور اقتصادى لازم است
نشانه ى بلوغ جسمى، بلوغ جنسى است و بلوغ فکرى از نتایج آزمایش ها فهمیده مى شود آرى، هنگامى که مسلم شد یتیمان رشد پیدا کرده اند، اموال آنها را به ایشان بازگردانید و حدس و گمان در این مورد کافى نیست
5 در روایتى از امام صادق علیه السلام حکایت شده که
کسى که سرپرستى اموال یتیمان، او را از رسیدگى به زندگى خویش بازمى دارد، مى تواند به اندازه ى مناسب و شایسته از مال یتیم استفاده کند؛ و این در صورتى است که به صلاح یتیم باشد، اما اگر ثروت کودکان کم باشد، چیزى از مال آنان بر ندارد
و در برخى روایات براى رعایت حال یتیمان توصیه شده که حق الزحمه را به صورت قرض بردارد و در صورتى که بعداً توانایى پیدا کرد آن را بازپرداخت کند
[ نظرات / امتیازها ]