1) ابراهیمی (داور) : آیه دلالتی بر این مطلب ندارد.
زیرا آیه می خواهد رفتار خداوند را با مشرکان بیان کند.
علامه طباطبایی می فرمایند: رسول خدا را مامور فرمود تا ایشان را به عذاب الهى که مفرى از آن نیست تهدید کند، البته نه بطورى که دچار یاس و نومیدى‏شان سازد، بلکه به بیانى که بترسند و هم در عین حال امیدوار رحمت او بوده باشند. و به همین منظور جمله" ذُو رَحْمَةٍ واسِعَةٍ" را جلوتر از ذکر عذاب ذکر فرمود.