(ان الذین اتقوا اذا مسهم طائف من الشیطان تذکروا فاذاهم مبصرون ):(براستی کسانی که پرهیزگار شدند،زمانیکه پنداری شیطانی با آنهابرخورد کند،خدا را یاد می کنند و همان دم بصیرت می یابند)،(طائف من الشیطان )یعنی وسوسه ای شیطانی که پیرامون قلب آدمی طواف می کند تا رخنه ای در آن پیدا کرده و راهی برای ورود به قلب بیابد. و (تذکر)به معنای تفکر آدمی در امور برای پیدا کردن نتیجه مجهول می باشد،در این آیه امر به استعاذه و پناه بردن به خدا را تعلیل می نماید، منظور این است که پناه بردن به خدا، روش اهل تقوی است ، چون پرهیزگاران وقتی وسوسه ای شیطانی آنها را فرا می گیرد به یاد این مطلب می افتند که پروردگار و مالک و مربی آنها خداوند است و همه امور ایشان بدست اوست ، پس چه بهتر که به خدا پناه ببریم و آنگاه خداوند تعالی شر آن شیطان را از آنها دفع نموده و پرده غفلت را ازایشان برطرف می کند و ناگهان بینا می شوند و بصیرت می یابند و لذا به آن پندارشیطانی اجازه نفوذ نمی دهند. [ نظرات / امتیازها ]

تفسیر آیه 201 اعراف - کسانیکه تقوى اختیار کردند (و از خدا ترسانند و از نافرمانى خدا گریزانند و وقایه نفس از معاصى مینمایند) چون وسوسه‏اى از شیطان با آنها تماس پیدا کند و شیطان در پیرامون آنها دور بزند خدا را بیاد مى‏آورند و آنچه را خداوند براى پرهیزکاران وعده فرموده و آنچه را براى بزهکاران وعید قرار داده است متذکّر میشوند و از اطاعت شیطان اجتناب کرده ترک معصیت مى‏نمایند و بسبب این تذکّر بمواقع خطا و مکاید شیطان بینا هستند و چشم دلشان باز است و بلافاصله طریق حق و طریق خیر را میبینند و بآن رو مى‏کنند (بنابرین مؤمن کامل و متّقى قوىّ الایمان مانند بدن سالم و صحیح است که میکربهاى امراض، داخل آن نمیشوند و اگر داخل شوند بنیروى بنیه قوى میمیرند همچنین است حال آن دلها که وساوس شیطانى داخل او نمیشود و اگر هم داخل شود متذکّر گشته و آن را از خود میراند) [ نظرات / امتیازها ]

در این آیه راه غلبه و پیروزى بر وسوسه‏هاى شیطان را، به این صورت بیان مى‏کند که: «پرهیزکاران هنگامى که وسوسه‏هاى شیطانى، آنها را احاطه مى‏کند به یاد خدا (و نعمتهاى بى‏پایانش، به یاد عواقب شوم گناه و مجازات دردناک خدا) مى‏افتند، در این هنگام (ابرهاى تیره و تار وسوسه از طرف قلب آنها کنار مى‏رود و) راه حق را به روشنى مى‏بینند و انتخاب مى‏کنند» (إِنَّ الَّذِینَ اتَّقَوْا إِذا مَسَّهُمْ طائِفٌ مِنَ الشَّیْطانِ تَذَکَّرُوا فَإِذا هُمْ مُبْصِرُونَ).

اصولا هر کس در هر مرحله‏اى از ایمان و در هر سن و سال گهگاه گرفتار وسوسه‏هاى شیطانى مى‏گردد، و گاه در خود احساس مى‏کند که نیروى محرک شدیدى در درون جانش آشکار شده و او را به سوى گناه دعوت مى‏کند، این وسوسه‏ها و تحریکها، مسلما در سنین جوانى بیشتر است.

تنها راه نجات از آلودگى، نخست فراهم ساختن سرمایه «تقوا» است که در آیه فوق به آن اشاره شده، و سپس «مراقبت» و سر انجام توجه به خویشتن و پناه بردن به خدا، یاد الطاف و نعمتهاى او، و مجازاتهاى دردناک خطاکاران است.

[ نظرات / امتیازها ]

إِنَّ اَلَّذِینَ اِتَّقَوْا :بتحقیق آنان که پرهیز کرده اند از شرک و معاصى یا خائفند از حق تعالى، إِذٰا مَسَّهُمْ طٰائِفٌ مِنَ اَلشَّیْطٰانِ :چون مس نماید و برسد ایشان را وسوسۀ احاطه کننده یا مکرى فرود آینده در خاطر از جانب شیطان

تَذَکَّرُوا :یاد کنند خدا را به تذکر وعید و زواجر سبحانى

فى الکافى و العیاشى عن الصّادق علیه السّلام: هو العبد یهمّ بالذّنب ثمّ یتذکّر فیمسک، فى روایة: فیدعه و فى اخرى فیبصر و یقصّر فَإِذٰا هُمْ مُبْصِرُونَ :پس ایشان در آن هنگام بصیر شوند به راه ثواب به سبب ذکر و بینا گردند مواقع خطا و مکاید شیطان غدار را، پس محترز شده پیروى او ننمایند

در کافى جمیل بن دراج گوید: خدمت حضرت صادق علیه السّلام قلت له انّه یقع فى قلبى امر عظیم فقال: قل لا اله الّا اللّه قال جمیل: فکلّما وقع شىء فى قلبى قلت لا اله الّا اللّه فیذهب عنّى و در ارشاد دیلمى عن النّبىّ صلّى اللّه علیه و آله و سلّم: صلاة اللّیل سراج لصاحبها فى ظلمة القبر و قول لا اله الّا اللّه یطرد الشّیطان عن قائلها جمیل بن دراج روایت کند که خدمت حضرت صادق علیه السّلام عرض کردم به درستى که واقع شود در قلب من امر عظیمى حضرت فرمود: بگو لا اله الا اللّه راوى گوید: هروقت واقع مى شد در قلب من چیزى، گفتم لااله الااللّه، پس برطرف مى شد از من

ایضا در ارشاد حضرت نبوى صلّى اللّه علیه و آله و سلّم فرمود: نماز شب چراغ است براى صاحبش در ظلمت قبر، و گفتن لااله الااللّه دور کند شیطان را از گویندۀ آن

و نیز مصباح کفعمى از حضرت صادق علیه السّلام براى وسوسه فرمود: سه دفعه دست بر سینه کشى و بگو در هر دفعه: بسم اللّه و باللّه، محمّد رسول اللّه صلّى اللّه علیه و آله و سلّم و لا حول و لا قوّة الّا باللّه العلىّ العظیم اللهمّ امسح عنّى ما احذر تنبیه: باید دانست که به صرف لقلقۀ لسان بدون توجه قلبى، اذکار و ادعیه فایدۀ عظمى را نخواهد داشت، بلکه باید ذکر لسانى با قلبى توأم باشد، و این مقام میسر نیست مگر تخلیۀ قلب از صفات رذیله و تحلیه به ملکات حمیده و تجلیه به مرضات الهیه [ نظرات / امتیازها ]

إِنَّ اَلَّذِینَ اِتَّقَوْا إِذٰا مَسَّهُمْ طٰائِفٌ مِنَ اَلشَّیْطٰانِ تَذَکَّرُوا فَإِذٰا هُمْ مُبْصِرُونَ : بیان آنست که یاد عظمت آفریدگار و توجه به ساحت ربوبى نشانه و شعار اهل ایمان و تقوى است چنانچه شیطان بقلب آنان نیرنگ و فتنه اى القاء نماید و در خاطر آنان خلجان کند آفریدگار را به یاد خواهند آورد آنگاه متوجه خطر نیرنگ گشته به یاد عظمت کبریائى خشم خود را فرومى نشانند آفریدگار نیز آنان را سکینت قلب و آرامش خاطر دهد و از خطر و آسیب ایمن فرماید [ نظرات / امتیازها ]

إِنَّ اَلَّذِینَ اِتَّقَوْا بدرستى که آنان که پرهیز کردند از خلاف مأمور به إِذٰا مَسَّهُمْ طٰائِفٌ چون برسد بدیشان وسوسه و مکرى که احاطه کننده و طوف کننده است مر اطراف ایشان را مِنَ اَلشَّیْطٰانِ از جانب شیطان تَذَکَّرُوا یاد کنند خداى را و پناه باو برند فَإِذٰا هُمْ مُبْصِرُونَ پس ایشان بینندگان باشند مواقع خطا و مکاید شیطان را، و احتراز کننده باشند از آن و در حدیث آمده که «هو العبد یهم بالذنب ثم یتذکر فیمسک» یعنى این متقى بنده ایست که قصد میکند ارتکاب گناه را بعد از آن بیاد میآرد خداى را و عذاب اخروى را پس باز میایستد از آن گناه و در کتاب خصال آورده که حضرت امیر المؤمنین علیه الصلاة و السلام فرموده که هر گاه وسوسۀ شیطان بکسى برسد پناه بخدا برد و بگوید: «آمنت باللّه و رسوله مخلصا له الدین» [ نظرات / امتیازها ]

إِنَّ اَلَّذِینَ اِتَّقَوْا إِذٰا مَسَّهُمْ طٰائِفٌ مِنَ اَلشَّیْطٰانِ تَذَکَّرُوا فَإِذٰا هُمْ مُبْصِرُونَ (طائف)بمعنى دور زدن است،آیه در مقام بیان سجیه اشخاص باتقوا است که از اوصاف حمیده آنها چنین است که درمورد غضب یا غیر آن وقتى که شیاطین باطراف قلب آنها هجوم آوردند و دل انسان را مثل لقمه اى در دهن گرفتند (تَذَکَّرُوا) یعنى یاد خدا کنند چون این اشخاص بنا بر عادتشان که همیشه یا غالب اوقات توجه بحق داشتند در چنین موقعى نیز به مبدئشان از شرّ شیطان پناه مى برند و ملتجى به او مى گردند آن وقت بحکم (جٰاءَ اَلْحَقُّ وَ زَهَقَ اَلْبٰاطِلُ ) دیگر محلّى براى شیطان و وسوسه او باقى نمى ماند و ظلمت و تاریکى که از قبل وسوسه شیطانى عارض نفس شده بود بنور تذکر مرتفع مى گردد و قلب را جلا مى دهد [ نظرات / امتیازها ]

إِنَّ اَلَّذِینَ اِتَّقَوْا إِذٰا مَسَّهُمْ طٰائِفٌ مِنَ اَلشَّیْطٰانِ تَذَکَّرُوا هیچ انسانى نیست، مگر اینکه انگیزه هاى درونى با وى به ستیز برمى خیزند برخى از این انگیزه ها عاطفى، برخى عقلى و برخى دینى مى باشند در بسیارى از موارد، دین و عقل در برابر عاطفه شکست مى خورند؛ زیرا عاطفه از ذات انسان سرچشمه مى گیرد و از آغاز تشکیل نطفه در شکم مادر، به همراه اوست عقل، از لحاظ وجود، پس از عاطفه است و با آموزش و تجربه رشد مى کند امّا دین آمده است تا عاطفه را پرورش دهد و جلو سرکشى آن را بگیرد بنابراین، دین ضعیف ترین عامل و انگیزه هاست، مگرآنکه انسان آن را همچون ذات و هویت خویش باور کند، به نحوى که جز در سایۀ دین و عمل به احکام آن، وجود سعادتمند براى خود تصور نکند و این گونه دین داران هستند که دین آنها بر تمایل هاى آنان غلبه دارد و همین‏‌ها مصداق سخن خدا:
«إِذا مَسَّهُمْ طائِفٌ مِنَ الشَّیْطانِ تَذَکَّرُوا»، مى‏‌باشند؛ یعنى هرگاه شیطان بخواهد آنان‏‌را از طریق معصیت خدا فریب دهد و نفس امّاره وسوسه‌‏شان کند، امر و نهى خدا را به خاطر مى‏‌آورند. فَإِذا هُمْ مُبْصِرُونَ؛ یعنى آنان مکرهاى شیطان و وسوسه نفس را مى‏‌بینند ازاین‌‏رو، از گناه خوددارى مى‏‌کنند و دینشان بر هواهاى نفسانى آنان غالب مى‌‏شود. [ نظرات / امتیازها ]