وَإِلَى = «واو» حرف ابتدا و استیناف (شروع) است، حرف جر و محلّی از اعراب ندارد. (حروف معانی محلّی از اعراب ندارند)
مَدْیَنَ = اسم، مجرور یا محلّاً مجرور است، مَدْیَنَ = فعل و فاعل حذف شده.
أَخَاهُمْ = مفعولٌ به، محلّاً منصوب، «ه» ضمیر متّصل، مضافٌ الیه، محلّاً مجرور.
شُعَیْبًا = بدل، اعرابش تابع مبدّل منه.
[ نظرات / امتیازها ]

قَالَ = فعل ماضی و مبنی بر فتح است، فاعلش ضمیر «هُو»، در تقدیر. محلّاً مرفوع.
یَا = «یا» حرف ندا می‏باشد.
قَوْمِ = منادی، منصوب یا محلّاً منصوب، «ی» حذف شده، مضافٌ الیه، محلّاً مجرور.
اعْبُدُواْ = فعل امر، مبنی بر حذف نون (ن) است، «واو» ضمیر متّصل و فاعل است.
اللّهَ = مفعولٌ به و منصوب یا محلّاً منصوب.
مَا = حرف نفی است و عامل نیست.
[ نظرات / امتیازها ]

لَکُم = حرف جرّ و اسم مجرور، خبر مقدّم حذف شده.
مِّنْ = حرف جرّ و زائد است.
إِلَـهٍ = مبتدای مؤخّر.
غَیْرُهُ = صفت (نعت)، اعرابش تابع موصوف، «ه» ضمیر متّصل، مضافٌ الیه، محلّاً مجرور.
قَدْ = حرف تحقیق و تثبیت است.
جَاءتْکُم = فعل ماضی و مبنی بر فتح است، «ک» ضمیر و مفعول به است، «ت» نشانه تأنیث است.
بَیِّنَةٌ = فاعل و اعرابش رفع یا محلّاً مرفوع.
مِّن = حرف جر و محلّی از اعراب ندارد. (حروف معانی محلّی از اعراب ندارند)
[ نظرات / امتیازها ]