«نَسیى‏ء» و «نِسیه» از یک ریشه است. نسیه کردن، یعنى گرفتن جنس و پرداخت پول را به تأخیر انداختن. جا به جا کردن روزهایى را که جنگ در آن حرام است، نسیى‏ء گفته‏اند.
کافران گاهى روشنفکر شده، در قانون الهى دست مى‏بردند و در گرماگرم جنگ، چون به ماههاى حرام برمى‏خوردند، براى آنکه جنگ را متوقّف نکنند مى‏گفتند: ادامه مى‏دهیم و به جاى این ماه، در ماه دیگرى آتش بس اعلام مى‏کنیم. [69]

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

مفهوم و فلسفه نسى‏ء در جاهلیت

نسى‏ء بر وزن کثیر از ماده نسا به معنى تاخیر انداختن است ( و خود این کلمه مى‏تواند اسم مصدر یا مصدر باشد ) و به داد و ستدهائى که پرداخت پول آن به تاخیر مى‏افتد نسیه گفته مى‏شود .

در زمان جاهلیت عرب گاهى یکى از ماههاى حرام را تاخیر مى‏انداختند یعنى مثلا به جاى ماه محرم ماه صفر را انتخاب مى‏کردند و تشریفات آن بدینگونه بود که یکى از سران قبیله بنى کنانة در مراسم حج در سرزمین منى در یک اجتماع نسبتا بزرگ پس از تقاضاى مردم این جمله را بر زبان جارى مى‏کرد و مى‏گفت : من ماه محرم را امسال به تاخیر انداختم و ماه صفر را به جاى آن انتخاب کردم ! و از ابن عباس نقل شده اول کسى که این سنت را بر قرار ساخت عمرو ابن لحى بود و بعضى گفته‏اند قلمس مردى از بنى کنانه بود .

فلسفه این کار در نظر آنها به عقیده بعضى این بوده است که گاهى تحمل سه ماه حرام پشت سر هم ( ذى القعده ، ذى الحجه ، و محرم ) مشکل بوده و آن را به پندار خود مایه تضعیف روح جنگجوئى و رکود کار سربازان مى‏شمردند ، زیرا عرب در جاهلیت علاقه عجیبى به غارتگرى و خونریزى و جنگ داشت ، و اصولا

تفسیر نمونه ج : 7ص :410

جنگ و غارت جزئى از زندگى او را تشکیل مى‏داد ، و تحمل سه ماه آتش بس پى در پى براى آنها طاقت‏فرسا بود ، لذا کوشش مى‏کردند لا اقل ماه محرم را از این سه ماه جدا کنند .

این احتمال نیز داده شده است که گاهى به خاطر افتادن ذى الحجه در تابستان مسئله حج بر آنها دشوار مى‏شد و مى‏دانیم حج و مراسم آن براى عرب جاهلى تنها مسئله عبادتنبود بلکه این مراسم بزرگ که از زمان ابراهیم (علیه‏السلام‏) به یاد مانده بود کنگره عظیمى محسوب مى‏شد که مایه رونق تجارت و اقتصاد آنها بود و فوائد گوناگونى از این اجتماع نصیب آنها مى‏شد ، لذا جاى ماه ذى الحجة را به میل خود تغییر داده ، و ماه دیگرى را که هوا در آن ماه ، آمادگى بیشترى داشت بجایش قرار مى‏دادند ، و ممکن است هر دو فلسفه صحیح باشد .

اما به هر صورت این عمل سبب مى‏شد که آتش جنگها همچنان فروزان بماند ، و فلسفه ماههاى حرام پایمال شود ، و مراسم حج بازیچه دست این و آن و وسیله‏اى براى منافع مادى آنها گردد .

قرآن این کار را زیادى در کفر شمرده ، زیرا علاوه بر شرک و کفر اعتقادى که داشتند با زیر پا گذاشتن این دستور مرتکب کفر عملى هم مى‏شدند ، به خصوص اینکه با این کار دو عمل حرام انجام مى‏دادند یکى اینکه حرام خدا را حلال کرده بودند ، و دیگرى اینکه حلال خدا را حرام نموده بودند .

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

نَسیى‏ء» و «نِسیه» از یک ریشه است. نسیه کردن، یعنى گرفتن جنس و پرداخت پول را به تأخیر انداختن. جا به جا کردن روزهایى را که جنگ در آن حرام است، [ نظرات / امتیازها ]

1 واژه ى «نَسِىءُ» در اصل به معناى «تأخیر انداختن» بوده، و مقصود آن است که اعراب جاهلى گاهى یکى از ماه هاى حرام را تاخیر مى انداختند؛ یعنى به جاى ماه مُحَرم، ماه صفر را انتخاب مى کردند تا در سه ماه ( ذى القعده، ذى الحجه و محرم) پشت سر هم جنگ حرام نباشد؛ زیرا موجب تضعیف روحیه جنگى آنان مى شد و فرصت غارت و جنگ نمى یافتند

یا مراد این است که چون ماه ذى الحجه در تابستان گرم قرار مى گرفت، آن را به فصل دیگرى منتقل مى کردند تا هوا براى مراسم حج و تجارت مناسب تر باشد

2 تغییر ماه هاى حرام طى مراسمى در سرزمین منا و به واسطه ى یکى از سران قبیله ى بنى کنانه صورت مى گرفت؛ یعنى پس از تقاضاى مردم براى تغییر ماه هاى حرام، یکى از سران قبیله یادشده در یک اجتماع بزرگ، آن تغییر را اعلام مى کرد

3 تغییر ماه هاى حرام را قرآن زیاد شدن کفر شمرده است؛ زیراکه این عمل سبب مى شد تا آتش جنگ ها همچنان فروزان بماند و مراسم حج بازیچه ى دست افراد شود و این مخالفِ دستورهاى الهى، و نوعى «کفر عملى» بود

4 در این آیه اشاره شده که اعمال زشت این افراد در نظرشان زیبا جلوه مى کرد؛ آرى، هنگامى که انسان دانسته در راه خلاف کارى گام نهد، فروغ وجدان او کمرنگ و کمرنگ تر مى شود و کار به جایى مى رسد که به تدریج زشتىِ گناه در نظرش از بین مى رود و حتى رفته رفته اعمال زشت در نظرش زیبا جلوه مى کند [ نظرات / امتیازها ]