در این سوره رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) را دستور مى‏دهد به اینکه برائت خود از کیش وثنیت آنان را علنا اظهار داشته و خبر دهد که آنها نیز پذیراى دین وى نیستند؛ پس نه دین او مورد استفاده ایشان قرار مى‏گیرد و نه دین آنان آن جناب را مجذوب خود مى‏کند. بنا بر این نه کفار مى‏پرستند آنچه را که آن جناب مى‏پرستد و نه تا ابد آن جناب آنچه را که ایشان مى‏پرستند، مى‏پرستد؛ پس کفار باید براى ابد از سازشکارى و مداهنه آن جناب مایوس باشند. [ نظرات / امتیازها ]

از ظاهر سیاق این سوره بر مى‏آید که در مکه نازل شده باشد.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

ظاهرا خطاب این آیه به یک طبقه معهود و معین از کفار است، نه تمامى کفار. به دلیل اینکه رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) را مامور کرده است که از دین آنان بیزارى جوید و خطابشان کند: شما هم از پذیرفتن دین من امتناع مى‏ورزید. [ نظرات / امتیازها ]

در الدر المنثور (ج 6، ص 404) آمده است که ابن جریر، ابن ابى حاتم، و ابن انبارى در کتاب
__________________________________________________
(1 و 2) مجمع البیان، ج 30، ص 552.
ترجمه المیزان، ج‏20، ص: 648
«المصاحف» از سعید بن میناء مولاى ابى البخترى روایت کرده‏اند که گفت: ولید بن مغیره و عاصى بن وائل و اسود بن مطلب و امیة بن خلف رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) را دیدند و گفتند: اى محمد بیا خدایانمان را روى هم بریزیم، ما خداى تو را بپرستیم و تو خدایان ما را در نتیجه غائله و کدورت بین ما بر طرف شود، همه در پرستش معبودها مشترک باشیم و بالأخره یا معبود ما حق است و یا معبود تو؛ اگر معبود ما حق و صحیح‏تر بود سر تو بى کلاه نمانده و از عبادت آنها حظى برده‏اى و اگر معبود تو حق و صحیح‏تر از معبود ما باشد سر ما بى کلاه نمانده و از پرستش او بهره‏مند شده‏ایم. در پاسخ این پیشنهاد خداى تعالى این سوره را نازل کرد که بگو: هان اى کفار! من هرگز نمى‏پرستم آنچه را که شما مى‏پرستید، تا آخر سوره.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

در شأن نزول این سوره آمده است که بعضى از سران قریش به پیامبر گفتند: اى محمّد تو یک سال از آیین ما پیروى کن، ما سال بعد از تو پیروى مى‏کنیم. آنگاه هر کدام بهتر بود آن را ادامه مى‏دهیم، اما پیامبر نپذیرفت. گفتند: لااقل خدایان ما را مسّ کن و تبرّک بجوى تا ما نیز خداى ترا بپرستیم، در این هنگام این سوره نازل شد. [ نظرات / امتیازها ]

کلمه «قل» اندکى از کینه کفار نسبت به پیامبر مى‏کاهد، زیرا مى‏فهمند که سرکارشان با خداست و پیامبر تنها مأمور است. [ نظرات / امتیازها ]

در الاتقان این نوع خطاب را جزو خطاب ذم دسته بندی کرده و متضمن اهانت می‌داند. (سیوطی، 1380، ج2: 112) [ نظرات / امتیازها ]

یک صد و نهمین سوره از سورهاى قرآن شریف. به شناسنامه اش مى نگریم تا پیش از آغاز ترجمه آیاتش با حال و هواى آن آشنا گردیم.

1 - نام این سوره

در آغازین آیه این سوره، خداى فرزانه روى سخن را به بنده برگزیده اش محمد(ص) مى کند و به او فرمان مى دهد که از خدایان ساخته و پرداخته شرک گرایان و تاریک اندیشان و باورهاى خرافى و پوچ و درد سرآفرین آنان اعلام برائت و بیزارى کند؛ چرا که میان توحید و شرک،

حق و باطل،

نور و ظلمت،

عدل و ظلم،

آزادى و استبداد،

مردم سالارى و زورمدارى،

برابرى و تبعیض خواهى،

رعایت حقوق خدا و خلق او با قانون شکنى و خودسرى و پایمال ساختن حقوق بشر مرزهایى است روشن و خردمندانه که در مورد آنها جاى سازش نیست.

قُلْ یا أَیُّهَا الْکافِرُونَ...

و نام این سوره، «کافرون» به معنى «کفرگرایان» خوانده شده و از همان آیه نخست اقتباس شده است.

این سوره را، سوره «عبادت» نیز نامیده اند، چرا که پیامبر و مردم با ایمان را از سازش بر سر اصل و مبانى بنیادى مکتب هشدار مى دهد.

2 - فرودگاه آن

به باور بیشتر مفسران و محدثان این سوره در آغازین سال هاى بعثت در مکّه و در کنار خانه خدا بر زجاجه نورانى جان محمد فرود آمده است. امّا برخى نیز آن را مدنى مى دانند.

3 - شمار آیه هاى آن

این سوره از 6 آیه، 26 واژه، و 94 حرف تشکیل شده است.

4 - پاداش تلاوت آن

از پیامبر آورده اند که فرمود:

من قرأ «قل یا ایهاالکافرون» فکانما قراء ربع القرآن...(321)

کسى که سوره «کافرون» را بخواند و در آن هنگام به خودسازى و خودشکوفایى بیندیشد، بسان کسى است که یک چهارم قرآن را خوانده است. شیطان هاى طغیانگر به برکت این سوره از او دور مى گردند و از بلاى شرک و گمراهى و بیدادگرى پاک و از هول و هراس روز رستاخیز در امان خواهد بود.

و نیز در روایتى آورده اند که به «جبیر بن مطعم» فرمود: آیا دوست دارى هنگامى که به سفر مى روى از نظر زاد و توشه از بهترین یارانت باشى؟

گفت: آرى پدر و مادرم به قربانت!

فرمود: پس این سوره هاى پنچ گانه را بخوان فاقرء هذه السّور الخمس...

پرسید: کدامین سوره ها؟

فرمود: سوره هاى «کافرون»، «نصر»، «اخلاص»، «فلق»، و سوره «ناس». و به یاد داشته باش که هر کدام را با «بسم اللّه الرحمن الرحیم» آغاز نما.(322)

نامبرده مى افزاید: من ثروت و سرمایه زیادى نداشتم و با کسانى که خدا خواست همسفر و همراه شدم، و به لطف او از بلند همت ترین و پرزاد و توشه ترین آن ها بودم تا از سفر باز آمدم.

و نیز آورده اند که: مردى به حضورش آمد و گفت: اى پیامبر خدا! آمده ام چیزى به من بیاموزى که به هنگام خواب آن را بخوانم؛ فرمود: اذا اخذت مضجعک فاقرأ قل یا ایها الکافرون! ثم نم على خاتمتها فانَّها برأة من الشرک(323)

هنگامى که به بستر رفتى، سوره «کافرون» را بخوان و پس از آن بخواب که این سند بیزارى از شرک و بیدادگرى است.

از حضرت صادق آورده اند که مى فرمود:

کان ابى یقول قل یا ایها الکافرون ربع القرآن، و کان اذا فرغ منها قال: اعبدالله وحده...(324)

پدرم مى فرمود: سوره کافرون بسان یک چهارم قرآن است، و هنگامى که آن را مى خواند و از آن فراغت مى یافت، مى فرمود: تنها خداى یکتا را مى پرستم، تنها او را مى پرستم و بس.

و نیز آورده اند که فرمود:

من قرأ قل یا ایها الکافرون و قل هو الله احد فى فریضة من الفرائض غفرالله له و لوالدیه و ما ولدا، و ان کان شقیاً محى من دیوان الأشقیا و کتب فى دیوان السعداء و احیاه الله سعیداً و اماتة شهیداً و بعثه شهیداً(325)

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

این سوره مبارکه در بردارنده اعجازى بزرگ از سوى پیامبر گرامى بر دریافت وحى، و سندى است خدشه ناپذیر و استوار بر درستى دعوت و آسمانى بودن کتاب او؛ چرا که آن بزرگوار در این سوره از رخدادهاى آینده زندگى خود و سردمداران شرک و استبداد حاکم پیشگویى کرد، و خبرهایى ها را داد که جز از سوى خداى آگاه به نهان ها راهى به سوى آن ها نیست؛ و شگفتا که تاریخ نشان داد که خبرهاى آن حضرت همان گونه که آورده بود تحقق یافت.

2 - نکته درس آموز دیگر در این سوره هشدار از سستى و سازش در دین و آمیخته ساختن باطل و بیداد و شرک و خرافه و روش هاى ظالمانه با توحیدگرایى و روش هاى عادلانه و بشردوستانه دین خدا و رسیدن به هدف هاى مقدس، با به کارگیرى ابزارها و شیوه هاى ظالمانه فریب و خشونت و ترور و وحشت آفرینى است؛ آرى این آیات از این آفت نیز هشدار مى دهد. [ نظرات / امتیازها ]

این سوره درباره گروهى از سردمداران شرک و استبداد، به نام هاى «حارث»، «عاص»، «ولید»، «اسود زهرى»، «اسود بن اسد»، و «امیة بن خلف» فرود آمد، چرا که آنان به حضور پیامبر آمدند و گفتند: اى پیامبر خدا! شما بیا و از آیین ما پیروى نما، تا ما نیز از دین تو پیروى نموده، و تو را در همه امتیازات و قدرت و امکانات و رهبرى و اداره جامعه شریک مى سازیم. تو بیا و یک سال خدایان ما را عبادت نما! تا سال آینده ما خداى یکتاى تو را خواهیم پرستید! در این صورت اگر دین تو بهتر باشد، ما در آن با تو شریک گردیده و بهره ور شده ایم و اگر آیین ما بهتر باشد تو از آن بى بهره نشده اى!

پیامبر فرمود: معاذ الله ان اشرک به غیره.

به خداى پناه مى برم که چیزى را همتا و شریک او قرار دهم!

گفتند: پس بیا بر پاره اى از خدایان ما دست تواضع و فروتنى بکش و از آن ها برکت بجوى، تا در برابر آن، ما نیز رسالت و یکتایى پروردگارت را گواهى کرده و او را بپرستیم.

پیامبر فرمود: من تنها از بارگاه خدا فرمان مى گیرم و راه مى جویم.

درست در آن هنگام بود که این سوره فرود آمد که: یا أَیُّهَا الْکافِرُونَ...

پیامبر گرامى به مسجدالحرام آمد و در حالى که سران شرک و استبداد نشسته بودند، در برابرشان ایستاد و این سوره را تا آخر، با صدایى رسا و آهنگى دلنشین بر آنان خواند.

آنان هنگامى که پاسخ پیامبر را با شنیدن پیام خداى او شنیدند، از پیشرفت نقشه شوم خود مأیوس و راه آزار و شکنجه پیامبر و یاران او را در دستور کار قرار دادند.(326)

«ابن عباس» آورده است که: و آن گاه این آیه در مورد آنان فرود آمد که: قل افغیر الله تأمرونى اعبد ایها الجاهلون(327) هان اى پیامبر! بگو: هان اى نادانان! مرا وامى دارید که جز خدا را بپرستم؟! [ نظرات / امتیازها ]

جدایى راه توحید با شرک

این آیات به روشنى نشانگر آن است که راه توحید و شرک و عدالت و ظلم از یکدیگر جداست؛ چرا که راه توحیدگرایى انسان را به سوى تقرب به خدا و تخلق به اخلاق او - که آگاهى، بینایى، حق شناسى، عدالت، راستى، توانایى، بى نیازى، هدفدارى، بشردوستى و بنده نوازى است - راه مى نماید، امّا بیراهه شرک و ظلم انسان را از این والایى ها دور مى سازد و به سنگدلى و خشونت و فریب و نیرنگ و خودسرى و خودکامگى و شقاوت و جنایت و انحصار و استبداد سوق مى دهد. توحیدگرایى رمز وحدت و یکپارچگى با به رسمیت شناختن تنوع سلیقه ها و اندیشه ها و عقیده هاى منطقى است، امّا شرک به سوى شقه شقه ساختن جامعه و سلطه انحصارى فرد یا گروهى بر همگان با قهر و غلبه مى کشاند.

توحیدگرایى به انسان توجه مى دهد که هستى هدفدار است و کارهاى نیک و ناروا را پاداش و کیفرى است متناسب و عادلانه، و ذره اى عدالت و ستم گم نمى گردد و انسان مسئول است و از او باز خواست خواهد شد، امّا شرک و استبداد بر این بیراهه است که زورمدران نباید نقد شوند و محاسبه پذیرند، و مورد چون و چرا قرار گیرند، و از آنان بر گفتار و کردار گزاف و ظالمانه اى که بر زبان مى آورند و دست مى یازند نباید دلیل و برهان خواست!

توحیدگرایى تأکید مى کند که باید با شیوه هاى خداپسندانه و راه هاى عادلانه زیست و اجازه هر کار و هر شیوه و وسیله اى را - حتى به بهانه مقدس بودن هدف - نمى دهد، امّا شرک و استبداد به بهانه واژه ها و هدف هاى نیک و دهن پرکن از هر وسیله و ابزارى براى سرکوب و شقاوت و تحمیل بهره مى گیرد و این راز تکرار آیه شریفه است که پیامبر فرمود: لا أَعْبُدُ ما تَعْبُدُونَ...

آنچه را شما مى پرستید و بیراهه اى که شما در زندگى گام مى سپارید من نخواهم پرستید و گام نخواهم سپرد. [ نظرات / امتیازها ]

در این سوره رسول خدا (صلی‏الله‏علیه‏وآله‏وسلّم‏) را دستور می‏دهد به اینکه برائت خود از کیش وثنیت آنان را علنا اظهار داشته ، خبر دهد که آنها نیز پذیرای دین وی نیستند ، پس نه دین او مورد استفاده ایشان قرار می‏گیرد ، و نه دین آنان آن جناب را مجذوب خود می‏کند ، بنابر این نه کفار می‏پرستند آنچه را که آن جناب می‏پرستد ، و نه تا ابد آن جناب می‏پرستد آنچه را که ایشان می‏پرستند ، پس کفار باید برای ابد از سازشکاری و مداهنه آن جناب مایوس باشند . [ نظرات / امتیازها ]

اهمیت و فضیلت سوره کافرون در فضیلت خواندن این سوره و آداب آن از رسول خدا(ص) و اهل بیت (سلام اللَّه علیهم) روایات مختلفی آمده و این که خواندن سوره کافرون معادل خواندن یک چهارم قرآن دانسته شده است. (تفسیر سورآبادی، ج 4، ص 2882) علت آن شاید بدان سبب است که نیمى از قرآن یا بیش از آن، راهنمایى به حقایق توحید بوده و توحید نیز به نوبه خود از دو جزء ایمان به خدا و سلب شرکا از وى تشکیل شده است. (تفسیر نورالثقلین، ج 5، ص 670) از آن جایی که حدود یک چهارم قرآن مبارزه با شرک و بت‏پرستى است و عصاره آن در این سوره آمده است، خواندن این سوره مساوی با خواندن یک چهارم قرآن می باشد. (تفسیر نمونه، ج 27، ص 381)

حضرت صادق(ع) می فرمایند: هر کس سوره کافرون و اخلاص را در نمازى از نمازهاى واجبش بخواند خداوند او و پدر و مادرش و فرزندانش را بیامرزد، و اگر شقىّ باشد اسمش از دفتر اشقیا محو شود و در دفتر سعداء نوشته شود و خداوند او را شهید بمیراند و سعید زنده نماید؛ (تفسیر جوامع الجامع، ج 6، ص 723) دور شدن شیاطین [به علت دست رد زدن بر سینه مشرکان]، برائت از شرک [چون شرک مهم ترین ابزار شیطان است] و ایمنی از فزع اکبر[ که در گرو توحید و نفی شرک است]؛ خواندن این سوره به هنگام خفتن؛ و تلاوت پنج سوره کافرون، نصر، توحید، فلق و ناس به هنگام رفتن به سفر جهت کسب زاد و توشه؛ سفارش به خواندن سوره کافرون در برخی نمازها از فضیلت های دیگر این سوره می باشد که ذکر شده است.(تفسیر روض الجنان و روح الجنان (ابوالفتوح)، ج 20، صص 433 و434)

[ نظرات / امتیازها ]

به کافران باید گفت

نباید به راحتی از کنار آنها عبور کرد
باید حقیقتی را که به روی آن پرده انداخته اند به جلوی چشمشان اورد
[ نظرات / امتیازها ]

سوره کافرون در مکه نازل شده و دارای ۶ آیه است. کلمه کافرون به معنی کافرها است.

نام دیگر سوره «عبادات‏» است.

بعد از سوره ماعون در اوائل بعثت در مکه نازل شده‌است.

نزول این سوره در پی آن بود که بعضی از مشرکین، از پیامبر می‏خواستند که مدتی بت‏های آن را عبادت کنند تا آنها هم خدای محمد را بپرستند. [ نظرات / امتیازها ]

لـحـن سوره نشان مى دهد در زمانى نازل شده که مسلمانان در اقلیت بودند وکفار در اکثریت , و پیغمبر اکرم (ص) از ناحیه آنها سخت در فشار بود, و اصرارداشتند او را به سازش با شرک بکشانند, پـیامبر(ص) دست رد بر سینه همه آنهامى زند, و آنها را بکلى مایوس مى کند, بدون آن که بخواهد با آنها درگیر شود.

ایـن سـرمـشـقى است براى همه مسلمانان که در هیچ شرائطى در اساس دین واسلام با دشمنان سـازش نـکـنـنـد, و هـر وقت چنین تمنائى از ناحیه آنها صورت گیردآنها را کاملا مایوس کنند, مخصوصا در این سوره دو بار این معنى تاکید شده که ((من معبودهاى شما را نمى پرستم )) و این تـاکـیـد بـراى مایوس ساختن آنها است , همچنین دوباره تاکید شده که ((شما هرگز معبود من , خـداى یـگانه را نمى پرستید)) و این دلیلى است بر لجاجت آنها, و سرانجامش این است که ((من و آیین توحیدیم , و شما وآیین پوسیده شرک آلودتان ))!. [ نظرات / امتیازها ]

در حدیثی از پیامبر اسلام نقل شده :

کسی که سوره «قل یا ایهاالکافرون» را بخواند گوئی ربع قرآن را خوانده؛ شیاطین طغیانگر از او دورمی شوند؛ از شرک پاک می‌گردد و از فزع بزرگ (روز قیامت) در امان خواهد بود.

در حدیثی از امام صادق آمده:

پدرم می‌گفت: سوره قل یاایها الکافرون ربع قرآن است. و هنگامی که از آن فراغت می‌یافت می‌فرمود: من تنها خدا را عبادت می‌کنم من تنها خدا را عبادت می‌کنم. [ نظرات / امتیازها ]

(معنی):کافرها.
(علت نامگذاری):اولین آیه این سوره ناکام ماندن پیشنهاد کافران قریش به پیامبر اسلام(ص)را مطرح می کند.
(مأخذ نامگذاری):سوره کافرون مراد از کافرون در اینجا کافران قریش است که پیشنهادی به پیامبر (ص)دادند و پذیرفته نشد مأخذ نامگذاری آیه اول سوره است.
(نامهای دیگر):عبادت،حجد.
(ترتیب جمع آوری و نزول سوره کافرون):
به ترتیب جمع آوری،صد و نهمین سوره است. [ نظرات / امتیازها ]

به ترتیب نزول،هفدهمین سوره است که بعد از سوره«ماعون»و قبل از سوره«فیل»نازل شده است.
(ترتیب آغاز و پایان سوره کافرون):
آغاز:«قُلْ یا اَیُّهَا الْکافِرُونَ».
پایان:«لَکُمْ دینُکُمْ وَلِیَ دینِ». [ نظرات / امتیازها ]

(اطلاعات عمومی سوره کافرون):
1ـ جزء سوره هایی است که یکجا نازل شده اند
1ـ دو نام دیگر جهت سوره کافرون دکر کنید؟سوره جحد(انکار کردن)و سوره عبادت.


× دست رد بر سینه همه مشرکین.
این سوره پاسخی است کوبنده به پاسخ کافران که می خواستند از طریق فشار و سخت گیری پیامبر (ص)را به سازش بکشانند ولی پیامبر دست رد بر سینه آنان زد. [ نظرات / امتیازها ]

× طرح سازش که مشرکین می خواستند پیامبر را به آن وادار کنند از جمله اینکه:پیامبر مدتی بتهای آنها را بپرستد تا آنها نیز خدای محمد(ص)را بپرستند.
× منع سازش بر سه اصول اعتقادی در هر شرایط و موقعیتی.
× دست رد بر سینه همه مشرکین.
این سوره پاسخی است کوبنده به پاسخ کافران که می خواستند از طریق فشار و سخت گیری پیامبر (ص)را به سازش بکشانند ولی پیامبر دست رد بر سینه آنان زد. [ نظرات / امتیازها ]

پیامبر اسلام(ص)فرمود:«کسی که سوره قل یا ایها الکافرون را بخواند گویی ربع قرآن را خوانده و شیاطین طغیانگر از او دور می شوند و از شرک پاک می گردد و از فزع(روز قیامت)در امان خواهد بود».
- در تفسیر صافی است:حضرت صادق(ع)فرموده:هر که سوره کافرون و سوره توحید را در یکی از نمازهای واجب بخواند خدا او و پدر و مادر و فرزندانش را بیامرزد و اگر شقی و بد بخت بوده باشد نامش را از دیوان و دفتر اشقیا و بدبختان محو نموده و پاک گرداند و در دیوان سعداء و نیکبختان بنویسد و او را سعید و نیکبخت زنده دارد و مانند شهید و کشته شده در راه خدا بمیراند و در«قیامت»
شهید مبعوث کرده و زنده گرداند.
1ـ ابی عن محمد بن یحیی عن الاشعری عن محمد بن حسان عن ابن مهران عن ابن البطائنی عن ابن ابی العلاء عن ابی عبد الله(ع)قال من قرء«قل یا ایها الکافرون»«قل هو الله احد»فی فریضه من الفرائض غفر الله له و لوالدید و ما واداً و ان کان شقیا محی من دیوان الاشقاء و اثبت فی دیوان السعداء و احیاه الله سعیدا و امانته شهیداً و بعنه شهیداً.
2ـ نسخه دیگر:فی حدیث ابی و من قرء«قل یا ایها الکافرون»فکانما قرء ربع القرآن و تباعدت عنه مرده الشیاطین و بری من الشرک و یعافی من الفرع الاکبر و عن جبیرین مطعم قال قال لی رسول الله(ص)
اتحب یا جبیر ان تکون اذا خرجت سفراً من امثل اصحابک هیئته و اکثر هم زاد اقلت نعم بابی انت و ابی یا رسول الله(ص)قال فأقره هذه السور الخمس«قل یا ایها الکافرون»و«اذا جاء نصر الله و الفتح»و«قل هو الله احد»و«قل اعوذ برب الفلق»و«قل اعوذ برب الناس»و افتتح قرائتک«بسم الله الرحمن الرحمیم»قال جبیر و کنت غیر کثیر المال و کنت اخرج مع من شاء الله ان اخرج فاکون اکثر هم همه و امثلهم زاداً حتی ارجع من سفری ذلک و عن فروه بن نوفل الا شجعی عن ابیه انه اتی النبی(ص)فقال جئت یا رسول الله لتعلمنی شیئاً اقوله عند منافی قال اذا اخذت مضجعک فاقرأ«قل یا ایها الکافرون»ثم نم علی خاتمتها فانها برائت من الشرک شعیب الحداد عن ابی عبد الله(ع)قال اذا قلت لا اعبد ما تعبدون فقل و لکنی اعبد الله مخلصاً له دینی فاذا فرغت منها فقل دینی الاسلام ثلاث مرات.
1ـ امام صادق(ع)فرمودند:کسی که سوره«قل یا ایها الکافرون»و«قل هو الله احد»را در نماز واجب خود بخواند خداوند او و پدر و مادرش و اولاد آن دو و همه را بیامرزد و چنانچه از اشقیاء باشد نام او را از دیوان آنها محو کرده در دیوان افراد خوشبخت ثبت فرماید و او را در این جهان سعادتمند گرداند و شهید بمیراند و شهید محشورش فرماید.
2ـ در حدیث ابی بن کعب است که هر کس سوره کافرون را بخواند مانند آن است که ربع قرآن را خوانده است و مریدان شیاطین از او دور می شوند و از شرک مبدا و از فزع و هول بزرگ در عافیت باشد.
بعد از نماز صبح جمعه قبل از طلوع خورشید سوره کافرون را 10 بار بخوان و 100 صلوات بفرست به این گونه«اللهم صلی علی محمد الامی و آله و سلم»هر مراد که داشته باشی حاصل می گردد. [ نظرات / امتیازها ]

فضیلت و خواص سوره کافرون

هر کس سوره کافرون و اخلاص را در نمازهای واجب خود بخواند خداوند او و پدر و مادر و فرزندانش را می آمردزد و اگر از اشقیا باشد نامش در فهرست سعادتمندان قرار می گیرد و خداوند او را خوشبخت زنده می دارد و شهید می میراند و شهید محشور می کند.
یکصد و نهمین سوره قرآن «کافرون» در مکه نازل شده است و دارای 6 آیه دارد.این سوره را «جحد» نیز می گویند.سوره «کافرون» چنان فضیلتی دارد که قرائت آن در زمان ها و مکان ها و حالت های مختلف سفارش شده است. معاویة بن عمار می گوید: امام صادق علیه السلام به من فرمود: سوره کافرون را در نمازهای واجب و غیر آن قرائت کن.
همچنین از ایشان نقل کرده اند در دو رکعت نماز پیش از فجر و دو رکعت زوال و دو رکعت بعد از مغرب و دو رکعت اول نماز شب و سوره کافرون را قرائت کن.
اهلبیت علیهم السلام در مازهای روزانه خود سوره کافرون را قرائت می کردند و به قرائت آن در نمازهای روزانه سفارش می کردند. از امام صادق علیه السلام نقل شده است: در دو رکعت نماز صبح، هر سوره ای را که دوست داری بخوان. ولی من دوست دارم سوره اخلاص و کافرون را بخوانم
از امام صادق علیه السلام روایت شده است که ثواب تلاوت این سوره برابر با تلاوت یک چهارم قرآن است. هر کس سوره کافرون و اخلاص را در نمازهای واجب خود بخواند خداوند او و پدر و مادر و فرزندانش را می آمرزد و اگر از اشقیا باشد نامش در فهرست سعادتمندان قرار می گیرد و خداوند او را خوشبخت زنده می دارد و شهید می میراند و شهید محشور می کند.
و نیز از ایشان روایت شده است: هر کس در هنگام خواب سوره کافرون و اخلاص را بخواند خداوند برای او امان نامه از شرک می نویسد.
رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم فرمود: هر کس سوره کافرون را تلاوت نماید شیاطین از او دور شده و از سختی های بزرگ روز قیامت در عافیت می باشد


فضیلت این سوره به قدری است که بازگشت از این سوره در نماز به سوره ی دیگر روا نیست
از رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم نقل شده است: که شخصی به ایشان گفت: به من چیزی بیاموز که هنگام خواب بگویم. حضرت فرمودند: هر گاه بخواهی بخوابی سوره کافرون را بخوان و بخواب که آن مایه ایمنی از شرک است. [ نظرات / امتیازها ]

1) دیدن رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم در خواب
از امام جعفر صادق علیه السلام نقل شده است: هر کس این سوره را در شب جمعه صد مرتبه قرائت نماید رسول خدا صلی الله علیه و اله وسلم را در خواب خواهد دید.
2) دور شدن شیطان از قاری این سوره
رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم فرمود: هر کس سوره کافرون را تلاوت نماید شیاطین از او دور شده و از سختی های بزرگ روز قیامت در عافیت می باشد.
3) استجابت دعا
رسول خدا صلی الله علیه واله وسلم فرمودند: هر کس هنگام طلوع خورشید ده مرتبه این سوره را بخواند وآنگاه دعا کند دعایش مستجاب می شود.
[ نظرات / امتیازها ]

بپرست خدایان ما را تا بپرستیم خدای تو را. تا یک دین جهانی تشکیل دهیم. تو مقدسات ما را قبول کن و ما مقدسات تو را، تو دین ما را و ما دین تو را.
من نمی پرستم آنچه را شما می‌پرستید، یعنی خدایان تخیلی شما را. و شما با این مبانی که دارید پرستنده نیستید آنچه را که من می‌پرستم. و اینجا کافر سریع شروع به پرستش می‌کند، و پیامبر در جواب آنان می‌فرماید: که الان به خیال خودت خدای مرا پرستیدی تا اثبات کنی که حرف من غلط است! و تا بگویی عابد آنچه که من می‌پرستم هستی، و من لجبازی می‌کنم! من می‌گویم که من عابد آنچه که الان پرستیدی نیستم! چون آنچه که تو پرستیدی خدای من نبود بلکه خیال خودت بود.
دوباره فرمود: «لا انتم عابدون ما اعبد».
انگار در بار اول حرف پیامبر را نفهمیدند، خیال کردند که پیامبر می‌گوید که شما آدم لجبازی هستید که نمی‌خواهید که خدای مرا بپرستید. بعد برای اثبات اینکه لجباز نیستند، عملاً در آنجا خدای پیامبر را پرستیدند. و پیامبر به ایشان فرمود که آنچه که شما پرستیدید خدای من نیست، «لا انا عابد ما عبدتم» من پرستنده نیستم آنچه را که شما پرستیدید. « و لا انتم عابدون ما اعبد»، شما پرستنده نیستید آنچه را که من می‌پرستم.
پس حال که شما مادمتم علی الشرک، و من ما دمت علی التوحید، باهم قابل جمع نیستیم؛ «لکم دینکم ولی دین». [ نظرات / امتیازها ]

فضای سخن

‌أ.(قل یا أیها الکافرون) در ابتدای سوره و محتوا و قالب تقابلی سوره، قرائنی برای تشخیص این فضاست که کافران، رسول خدا (صلی‏ الله‏ علیه ‏وآله) را به سازشکاری عبادی و دینی دعوت می کنند. رسول‌الله (صلی‏ الله‏ علیه ‏وآله) به فرمان خدا این گونه پاسخ می دهند: (لا أعبد ما تعبدون و لا أنتم عابدون ما أعبد)، اما به این مقدار اکتفا نمی شود و در ادامه می فرمایند: (و لا أنا عابد ما عبدتم و لا أنتم عابدون ما أعبد).

‌ب. با توجه به اینکه (تعبدون) (مضارع: حال و آینده) در فراز اول پاسخ، به (عبدتم) (ماضی: گذشته) در فراز دوم تغییر یافته است، می توان دریافت که علت عدم اکتفا به فراز نخست آن است که کافران بنا دارند رسول الله (صلی‏ الله‏ علیه ‏وآله) را به گذشته ای که درباره ایشان می پندارند، مأخوذ کنند؛ یعنی بگویند: «تو که از پرستش معبودهای فعلی ما سر باز می زنی، همان پرستنده معبودهای گذشته ما هستی» و به این ترتیب، ایشان را در فشار قرار دهند تا سازش مورد نظر کافران را بپذیرد.

جهت هدایتی

‌أ.آیات این سوره، تنها یک جمله است. امر (قل) و مقول آن که از (یا أیها الکافرون) آغاز می شود و تا انتهای سوره ادامه دارد. غالبا جهت سخن در مقول قول جست و جو می شود.

‌ب.مقول قول در این سوره مبارکه در سه فراز بیان شده و جهت هدایتی سوره، جامع این سه فراز است: (لا أعبد ما تعبدون و لا أنتم عابدون ما أعبد)؛ (و لا أنا عابد ما عبدتم و لا أنتم عابدون ما أعبد)؛ (لکم دینکم و لی دین). در آغاز تصور می شود که فراز دوم، تکرار فراز سوم و در نتیجه، تنها مفید تأکید است، اما تفاوت عبارت پردازی جملات نخست این دو فراز و وحدت عبارت پردازی جملات دوم آنها متدبر را به شئونی دیگر در این تکرار رهنمون می گردد. برای تبیین این شئون باید به مقدمه و نتایج زیر توجه کرد:

مقدمه: (أعبد) و (تعبدون) و (عبدتم) فعل، و (عابد) و (عابدون) وصف است. (أعبد) و (تعبدون) فعل مضارع (حال و آینده)، و (عبدتم) فعل ماضی (گذشته) است.
نتیجه اول: رسول خدا (صلی‏ الله‏ علیه ‏وآله) هم فعل عبادت معبود کافران را از خود نفی می کند و هم وصف آن را: (لا أعبد ما تعبدون؛ و لا أنا عابد ما عبدتم)، اما فعل عبادت معبود خویش را از کافران نفی نمی فرماید و تنها وصف آن را از ایشان نفی می کند: (لا أنتم عابدون ما أعبد؛ و لا أنتم عابدون ما أعبد). این نشان می دهد که پیامبر (صلی‏ الله‏ علیه ‏وآله) نه به عبادت معبودهای کنونی کافران می پردازد و نه وصف عابد بودن برای معبودهای گذشته آنان را می پذیرد، اما کافران شاید به عبادت خدا بپردازند، ولی چون عبادتی موقت و مشرکانه خواهد بود، وصف عابد بودن برای خدا را نخواهند داشت.
نتیجه دوم: امکان مغایرت بین معبودهای کنونی کافران با معبودهای گذشته آنان وجود دارد و پیامبر (صلی‏ الله‏ علیه ‏وآله) نه معبودهای فعلی آنان را می پرستد و نه پرستنده معبودهای گذشته آنان است: (لا أعبد ما تعبدون؛ و لا أنا عابد ما عبدتم)، اما معبود رسول خدا (صلی‏ الله‏ علیه ‏وآله) تنها یکی است و آن همان معبود کنونی اوست که کافران هرگز وصف پرستش او را نخواهند داشت: (لا أنتم عابدون ما أعبد – و لا أنتم عابدون ما أعبد).

بدین ترتیب، جمع فراز اول و دوم در مقول قول، نفی عبادت کردن پیامبر (صلی‏ الله‏ علیه ‏وآله) نسبت به معبودهای کنونی و عابد بودن ایشان نسبت به معبودهای پیشین کافران و تأکید بر نفی عابد بودن کافران نسبت به تنها معبود پیامبر (صلی‏ الله‏ علیه ‏وآله) است.

فراز سوم، اعلان اختصاص دین پیامبر (صلی‏ الله‏ علیه ‏وآله) به خود ایشان و دین کافران به خودشان است. اساسی ترین مسئله دین، معبود است. وقتی که دو دین، هیچ راهی برای هم گرایی در معبود ندارند، هیچ وجه اشتراکی بینشان باقی نمی ماند؛ پس فراز سوم، تعمیم سازش ناپذیری در معبود، به سازش ناپذیری در دین است.

براین‌اساس، جهت هدایتی سوره از جمع سه فراز مذکور در مقول قول تشخیص داده می شود و چنین است: «ابلاغ سازش ناپذیری عبادی و دینی میان پیامبر (صلی‏ الله‏ علیه ‏وآله) و مشرکان: هیچ راهی برای جمع بین معبود پیامبرِ توحید (صلی‏ الله‏ علیه ‏وآله) با معبودهای خیالی کافران مشرک وجود ندارد و چون معبود، اصلی ترین رکن دین است، هیچ اشتراک دینی هم بین آنان نیست»

[ نظرات / امتیازها ]

در جمع کافر و موحد کسی که ضرر می‌کند موحد است نه کافر. ساختار مبنایی مشرک که شرک است، محدودیتی ندارد، هر آن چیزی که در پرستش او احتمال نفعی باشد، برای او قابل پرستش است. و خدایی که تو داری معرفی می‌کنی بالاخره احتمال نفع دارد، ما که خدایان بی‌شماری را می‌پرستیم این هم یکی از آنها! پس در جمع بین شرک و توحید موحد است که توحید را از دست می دهد.

در جمع بین توحید و کفر دو بحث هست :۱- عقلی ۲- عرفی.

جمع توحید و شرک به نگاه عقلی غیر ممکن است. یعنی اگر توحید و شرک باهم جمع شوند توحید، توحید نیست و شرک، شرک نیست. اینها به تعبیری مانعه الجمع‌اند و مانعه الخلو‌اند.

اما در فرض عرفی ظاهرش این است که باهم سازش کرده‌ایم. در نگاه عقلی موضوع منتفی است و در نگاه عرفی متضرر موحد است. چون موحد مشرک می‌شود و کافر باز کافرِ مشرک است.
[ نظرات / امتیازها ]

علامه طباطبایی (ره) در المیزان می‌فرمایند که این کافران گروه خاصی از کافران بودند، که قرآن در مورد آنها پیشگویی می‌کند: «اخبار عن الغیب» می‌کند، که آنها هرگز ایمان نمی‌آورند، و با گذشت زمان هم مشخص شد که پیشگویی قرآن صحیح بوده و اینها مسلمان نشدند. این یک نگاه به سوره است.

ولی نگاه دوم به سوره این است که: قرآن با مصداق خاصی کار ندارد و به همۀ کافران می‌گوید شما تا زمانی که کافرید و ما هم که موحدیم، معبودمان باهم جمع نمی‌شوند و دینمان یکی نمی‌شود.

نمی‌خواهد خبر از آینده به کافران بدهد که شما هرگز مسلمان نمی‌شوید، می‌گوید تا زمانی که کافرید، مثل جایی که حضرت ابراهیم و مؤمنان قومشان به کافران می‌گویند: « إنّا بُرَءآؤاْ منکم و ممّا تعبدون من دون اللّه،کفرنا بکم و بدا بیننا و بینکم العداوهُ و البغضاءُ ابداً حتی تومنوا بالله وحده» ما به شما کافریم تا زمانی که به خدا ایمان بیاورید. در اینجا هم: لا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ (٢) تا وقتی که مؤمن شوید، وَلا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ (٣) تا وقتی که مؤمن شوید، یعنی قید «کفر» در این ندا وجود دارد، یعنی اگر کافر، مؤمن شد، خود به خود از شمول سوره خارج می‌شود، پس بحث کافران، است تا زمانی که کافرند، نه پیشگویی نه چیز دیگر.

دو فراز باهم قابل جمعند، چون بحث هر دو فراز از نظر لفظی عبادت است.

فراز دوم هم در کنار اولی قابل بررسی است، یعنی یکی بحثش در معبود و دیگری بحثش در دین است.

در بحث معبود می‌فرماید: لا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ (٢) نمی‌پرستم آنچه را که می‌پرستید و وَلا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ (٣)و شما هم پرستنده نیستید، آنچه را که من می‌پرستم.

من معبودهای خیالی و بی‌محتوای شما را نمی‌پرستم و شما هم خدای یگانۀ مرا نمی‌پرسید: وَلا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ (٣)

در اینجا ما نمی‌توانیم به راحتی مدعی تکرار تأکید محض شویم، چون تفاوت روشن لفظی می‌بینیم: «لااعبد»، «لا انا عابد»، «ماتعبدون »، «ماعبدتم». این تفاوت لفظی حتماً پیامی داشته است، چند فایده در اینجا وجود دارد، ما فواید را بیان می‌کنیم و جمع بندی می‌کنیم و آن جمع بندی را قابل مطالعه می‌دانیم:

۱- «اعبد» فعل، و «عابد» وصف است. پیامبر گرامی اسلام هم فعل پرستش خدایان آنها را هم وصف آنها را از خود نفی می‌کند.

۲- «ماتعبدون» مضارع است، حال و آینده است. «عبدتم» گذشته است، یعنی پیامبر گرامی اسلام هم پرستش خدایان فعلی آنها را نفی می‌کند و هم خدایان قبلی آنها را نفی می‌کند.

در یک نگاه جزء جزء بخواهیم مقایسه بکنیم فعل به وصف، توسعه پیدا می‌کند می‌شود فعل و وصف. حال و مضارع هم به گذشته توسعه پیدا می‌کند می‌شود حال و آینده و گذشته. اما این توسعه در جملۀ دوم مشاهده نمی‌شود آنچه که از آنها نفی شده فقط وصف است، و هیچ قضاوتی نسبت به حال و آینده نشده، اما اینجا تغییری صورت گرفته حالا چه چیزی این تغییر را طلبیده؟ ما در بررسی فضای سوره دنبال این هستیم که این تغییر از کجا حاصل شد؟ اگر پیامبر یک بار فرمود «لا اعبد ما تعبدون» چه نیازی بود که بفرماید که «و لا انا عابد ما عبدتم»؟

جواب: پیامبر که می‌فرماید «لا انا عابد ما عبدتم» من پرستنده نیستم، آنچه را که شما می‌پرستیدید؛ گویا کافر می‌گوید که: بیا آنچه که ما می‌پرستیم را بپرست، ما هم می‌پرستیم آنچه را که تو می‌پرستی که باهم اشتراک و اتفاقی حاصل شود، و برای نشان دادن حسن نیت خودش در این سازشکاری آغاز به پرستش خدای پیغمبر می‌کند و خدا را در عالم خود و در ادعای خودش می‌پرستد.

پیغمبر گرامی اسلام به او می‌فرماید آنچه که تو الان پرستیدی آن خدایی نیست که من پرستندۀ آن هستم.

خدایی که من پرستندۀ آن هستم در کنار خدایان دیگر جمع نمی‌شود، آنچه را که تو به تصور خدای من بودن، پرستیدی، من پرستندۀ آن نیستم! خدایی که من پرستندۀ آن هستم به قید وحدت قابل پرستش است. امکان فرض تعدد در مورد او وجود ندارد، یعنی تو خیال نکن با پرستشی که کردی حسن نیت خود را اثبات کردی، و من هم در مقابل این حسن نیت تو، خدایان تو را بپرستم!

این مطلب از «لا انا عابد» به دست می‌آید که این کافر تصور می‌کند آن چیزی را که پرستیده، پیامبر عابد اوست. عابد وصف است و از فعل بالاتر است. این تصور در جایی که نشانه‌ای داشته باشد قابل تصور است. ولی ما نشانه‌ای بر عابد بودن پیغمبر برای خدایان فعلی یا قبلی کافران نداریم.

اولا «لا انا عابد» می‌گوید، من پرستنده نیستم، آنچه را که تو خیال می‌کنی من پرستندۀ اویم. دوم این که می‌گوید:«ما عبدتم» آنچه که شما پرستیدید. «عبدتم» ماضی ساده است، نمی‌گوید «لا انا عابد ما کنتم تعبدون» آنچه که می‌پرستیدید. نه! آنچه که پرستیدید! یعنی یک بار متلبس به این فعل شدید.

در «عبدتم» هیچ استمراری وجود ندارد که بگوییم خدایان قبلی کافران است؛ خدایان قبلی کافران را بر فرض این که تغییر کرده باشند (چون آنها را مستمراً می‌پرستیدند) بهتر بود که بگوییم که «ما کنتم تعبدون» آنچه که می‌پرستیدید، « ما تعبدون» ، «ما کنتم تعبدون».

با این قرینه‌ها به دست می‌آید که جملۀ دوم در فضایی ایراد می‌شود که کافر با اقدام به پرستش خدای پیغمبر خواسته حسن نیت خود را بر دعوت آن حضرت بر سازشکاری ثابت کند، پیامبر به او می‌گوید من پرستندۀ کسی را که تو مدعی پرستش او هستی نیستم، و تو هم با این عقیده‌ای که داری، پرستندۀ خدای من نخواهی بود.

آنچه که من می‌پرستم تو نمی‌توانی بپرستی! چون آنچه که من می‌پرستم به قید وحدت پرستیده می‌شود، آنچه تو بخواهی بپرستی به نام خدای من قید وحدت ندارد، خدای من او نیست، من از او بری و بیزارم.

قید وحدت از کجا به دست می‌آید؟ از عدم سازش شرک و کفر. یعنی این که آیا سازش کافر (مشرک) و مؤمن (موحد) حکما ًمنتفی است یا موضوعاً؟

یک بار می‌گوییم سازشی متصور است ولی حرام است، یعنی موضوع قابل تصوّر، حکمش حرام است. یا موضوع منتفی است؟ به دقت که نگاه می‌کنید می‌بینید که موضوعاً منتفی است، یعنی سازش کافر و موحد از نظر موضوع ممکن نیست. چون یک انسان یا کافر است یا موحد و نمی‌تواند هم زمان هم موحد باشد و هم کافر!

بنابراین بر همین اساس، پیامبر گرامی اسلام می‌فرماید که من نمی‌پرستم آنچه را که شما می‌پرستید شما هم پرستندۀ آنچه که من می‌پرستم نیستید، حتی اگر هم بپرستید باز هم آنچه که من می‌پرستم آن نیست. آنچه که من می‌پرستم با چیزهای دیگر قابل جمع نیست. باز در فاز دوم گویا می‌پرستند، پیامبر به آنها می‌گوید آنچه که تو پرستیدی خدای من نیست، و او معبود من نیست، مادامی که تو بر شرکی و من بر توحید : لَکُمْ دِینُکُمْ وَلِیَ دِینِ (۶) [ نظرات / امتیازها ]

از چند جهت سوره مبنا را برای ما مشخص می‌کند:

۱- ظاهر سوره در زمان ما یک اصل اساسی و محکم است و مبنا را برای ما مشخص می‌کند در مورد هر نوع سازش با کافران در حیطۀ عبادت و دین.

۲- از نظر مراتب سوره که بحث جلی و خفی را دارد، باز مبنا را مشخص می‌کند که در رابطۀ با کافران این رابطه، نباید به سازش در حیطۀ عبادی و دین منجر شود. اگر شد غلط است.

مثلاً برخی از کشورهای اسلامی با کافران رابطه دارند، به این معنی که معبود واقعی خود را از دست داده‌اند، با سبکی که کافران می‌خواهند امتیازاتی می‌دهند و امتیازاتی می‌گیرند و تعصبی را که باید به دین الهی نشان دهند، نشان نمی‌دهند.

پس خود سوره فارق از مصداق زمان نزولی‌اش یک اصل محکم است در رابطه با سازش با کافران. [ نظرات / امتیازها ]

ابلاغ سازش ناپذیری عبادی و دینی میان کافران با پیامبر موحد.
هیچ راهی برای جمع بین معبود پیامبر توحید با معبودهای خیالی کافران وجود ندارد، و چون معبود اصلی‌ترین رکن دین است، هیچ اشتراک دینی هم بین آنان وجود ندارد.
سازشکاری کافران امروز
در زمان ما هم کافران سعی می‌کنند که ما از توحید و ایمان دست برداریم و اگر موفق شدند که هیچ. و گرنه مرحلۀ دوم سازش است. این یک سیاست از جانب کافران است در مورد آنچه که نگرانند، در فضای جامعۀ ایمانی و موحد. در تعامل با کافران آن اصل اساسی که قرآن به ما می‌دهد، عدم تن دادن به سازش با کافران در حیطۀ عبادت و دین است.

مثالی برای دعوت به سازش در حیطۀ دین:

می‌گویند که شما دست از بعضی از قوانین خودتان مثل حجاب زنان که در جامعۀ شما به عنوان قانون است و پیگیری می‌شود،‌ بردارید ما هم اسم شما را از لیست ناقضین حقوق بشر خط می‌زنیم و اجازۀ عضویت در سازمان تجارت جهانی را به شما می‌دهیم! یا شما دست از حمایتی که از غزه و حزب اللّه و… دارید بردارید، ما هم فشارهایی را که در مسألۀ هسته‌ای به شما می‌آوریم را برمی‌داریم! یعنی تا یک جایی انگیزه، حذف است، اگر نشد سازش است.

سوره در اینجا هشدار می‌دهد که سازش با اینها برابر است با نابودی و از بین رفتن شما. موحد با کافر چه سازشی؟!

به تعبیری سوره یک لایۀ جلی دارد و یک لایۀ خفی دارد. لایۀ جلیش شاید این باشد که تو بپرست خدای مرا، من هم می‌پرستم خدای تو را. و در لایۀ خفی نمی‌گوید که تو خدای مرا بپرست من هم خدای تو را، ولی آنچه که می‌گوید، عبارت اخرای همین است.

یعنی وقتی که یک پیشنهاد اشتراک در دین به ما داده می‌شود عبارت اخرای این است که تو خدای مرا قبول کردی و من هم خدای تو را.

وقتی به ما پیشنهاد سازش در دین داده می‌شود، ولو اسمی از معبود به میان نیامده باشد، همان سازش در دین است. مثلاً به ما نمی‌گوید دست از حمایت حزب اللّه بردار و این به معنی این است که تو خدای مرا بپرست! و من هم این امتیاز اقتصادی را به شما می‌دهم و این به معنی این است که من هم خدای تو را می‌پرستم! ولی عبارت اخرای همین است. چرا که ما وقتی به اشتراک در دین قائل می‌شویم( چون رتبه‌اش بعد از اشتراک در معبود است)که به اشتراک در معبود هم قائل باشیم.
[ نظرات / امتیازها ]

ابلاغ سازش ناپذیری عبادی و دینی میان کافران با پیامبر موحد.

هیچ راهی برای جمع بین معبود پیامبر توحید با معبودهای خیالی کافران وجود ندارد، و چون معبود اصلی‌ترین رکن دین است، هیچ اشتراک دینی هم بین آنان وجود ندارد. [ نظرات / امتیازها ]

مثالی برای دعوت به سازش در حیطۀ دین:

می‌گویند که شما دست از بعضی از قوانین خودتان مثل حجاب زنان که در جامعۀ شما به عنوان قانون است و پیگیری می‌شود،‌ بردارید ما هم اسم شما را از لیست ناقضین حقوق بشر خط می‌زنیم و اجازۀ عضویت در سازمان تجارت جهانی را به شما می‌دهیم! یا شما دست از حمایتی که از غزه و حزب اللّه و… دارید بردارید، ما هم فشارهایی را که در مسألۀ هسته‌ای به شما می‌آوریم را برمی‌داریم! یعنی تا یک جایی انگیزه، حذف است، اگر نشد سازش است.

سوره در اینجا هشدار می‌دهد که سازش با اینها برابر است با نابودی و از بین رفتن شما. موحد با کافر چه سازشی؟!

به تعبیری سوره یک لایۀ جلی دارد و یک لایۀ خفی دارد. لایۀ جلیش شاید این باشد که تو بپرست خدای مرا، من هم می‌پرستم خدای تو را. و در لایۀ خفی نمی‌گوید که تو خدای مرا بپرست من هم خدای تو را، ولی آنچه که می‌گوید، عبارت اخرای همین است.

یعنی وقتی که یک پیشنهاد اشتراک در دین به ما داده می‌شود عبارت اخرای این است که تو خدای مرا قبول کردی و من هم خدای تو را.

وقتی به ما پیشنهاد سازش در دین داده می‌شود، ولو اسمی از معبود به میان نیامده باشد، همان سازش در دین است. مثلاً به ما نمی‌گوید دست از حمایت حزب اللّه بردار و این به معنی این است که تو خدای مرا بپرست! و من هم این امتیاز اقتصادی را به شما می‌دهم و این به معنی این است که من هم خدای تو را می‌پرستم! ولی عبارت اخرای همین است. چرا که ما وقتی به اشتراک در دین قائل می‌شویم( چون رتبه‌اش بعد از اشتراک در معبود است)که به اشتراک در معبود هم قائل باشیم. [ نظرات / امتیازها ]

از چند جهت سوره مبنا را برای ما مشخص می‌کند:

۱- ظاهر سوره در زمان ما یک اصل اساسی و محکم است و مبنا را برای ما مشخص می‌کند در مورد هر نوع سازش با کافران در حیطۀ عبادت و دین.

۲- از نظر مراتب سوره که بحث جلی و خفی را دارد، باز مبنا را مشخص می‌کند که در رابطۀ با کافران این رابطه، نباید به سازش در حیطۀ عبادی و دین منجر شود. اگر شد غلط است.

مثلاً برخی از کشورهای اسلامی با کافران رابطه دارند، به این معنی که معبود واقعی خود را از دست داده‌اند، با سبکی که کافران می‌خواهند امتیازاتی می‌دهند و امتیازاتی می‌گیرند و تعصبی را که باید به دین الهی نشان دهند، نشان نمی‌دهند.

پس خود سوره فارق از مصداق زمان نزولی‌اش یک اصل محکم است در رابطه با سازش با کافران.
[ نظرات / امتیازها ]

در شأن نزول این سوره آمده است که بعضى از سران قریش به پیامبر گفتند: اى محمّد تو یک سال از آیین ما پیروى کن، ما سال بعد از تو پیروى مى‏کنیم. آنگاه هر کدام بهتر بود آن را ادامه مى‏دهیم، اما پیامبر نپذیرفت. گفتند: لااقل خدایان ما را مسّ کن و تبرّک بجوى تا ما نیز خداى ترا بپرستیم، در این هنگام این سوره نازل شد.
کلمه‏ «قُلْ» اندکى از کینه کفار نسبت به پیامبر مى‏کاهد، زیرا مى‏فهمند که سرکارشان با خداست و پیامبر تنها مأمور است.
گاهى باید مخالفان را به حال خود رها کرد و گفت: «لَکُمْ دِینُکُمْ» چنانکه در سوره قصص آیه 55 مى‏خوانیم: «لَنا أَعْمالُنا وَ لَکُمْ أَعْمالُکُمْ» و این نوعى تحقیر و تهدید است نه اجازه براى هر نوع عمل و عقیده.
در مواردى از قرآن تکرار براى تأکید است، نظیر: «کَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ثُمَّ کَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ» «1» و «فَقُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ ثُمَّ قُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ» «2» در این سوره نیز تکرار مى‏تواند براى تأکید باشد تا مشرکان از تسلیم شدن مسلمانان قطع امید کنند و مى‏تواند براى تلقین استقامت به مؤمنان باشد تا در مواضع خود پایدار بمانند.
خبر از ایمان نیاوردن گروهى از کفار، بارها در قرآن مطرح شده است، از جمله آنها آیه ششم سوره بقره و آیه هفتم سوره یس است که با صراحت مى‏فرماید: «فَهُمْ لا یُؤْمِنُونَ»* [ نظرات / امتیازها ]

محتوای کلی این سوره ، توحید و نفی شرک و نومید کردن کافران از سازش پیامبر(ص) با آنهاست.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

از امام صادق علیه السلام نقل شده است: در دو رکعت نماز صبح، هر سوره ای را که دوست داری بخوان. ولی من دوست دارم سوره اخلاص و کافرون را بخوانم.(4)

از امام صادق علیه السلام روایت شده است که ثواب تلاوت این سوره برابر با تلاوت یک چهارم قرآن است. هر کس سوره کافرون و اخلاص را در نمازهای واجب خود بخواند خداوند او و پدر و مادر و فرزندانش را می آمرزد و اگر از اشقیا باشد نامش در فهرست سعادتمندان قرار می گیرد و خداوند او را خوشبخت زنده می دارد و شهید می میراند و شهید محشور می کند. (5)

و نیز از ایشان روایت شده است: هر کس در هنگام خواب سوره کافرون و اخلاص را بخواند خداوند برای او امان نامه از شرک می نویسد.(6)

[ نظرات / امتیازها ]

سوره کافرون در مکه نازل شده و شامل شش آیه و بیست و شش کلمه و هشتاد و هشت حرف میباشد.

در خواص و ثواب تلاوت این سوره در کافی از حضرت صادق(ع) روایت کرده فرمود: سوره توحید ثلث قرآن و سوره کافرون ربع آن میباشد و هر کس این دو سوره را در وقت خواب قرائت کند از شرک خدا بری میشود و چنانچه در نمازهای واجب قرائت کند خداوند او و پدر و مادرش را بیامرزد و اگر از جمله اشقیا باشد او را محو کند و داخل سعدا گرداند و از پیغمبر اکرم(ص) روایت کرده فرمود: ای جبیر اگر میخواهی در سفر حال تو بهتر و زادت از همراهان خود بیشتر شود سوره کافرون و نصر و توحید و معوذتین را قرائت کن.
جبیر میگوید سفری رفتم که در آن مالم کمتر و زادم از همه همراهان اندکتر بود چون به دستور رسول خدا آن پنج سوره را قرائت کردم در بازگشت مالم بسیار شد.
و نیز فرمود: هر کس این سوره را بخواند شیاطین از او دور شوند و در قرآن هیچ سوره ای نیست که شیطان را دشمن تر بدارد از این سوره, چه این سوره برائت از شرک است.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]