توضیح : در معناى اینکه فرمود: «وَ تَثْبِیتاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ» نظریه‏ هایى داده شده است. بعضى گفته ‏اند: «تثبیت به معناى تصدیق و یقین است؛ با چنین حالتى انفاق مى ‏کنند» بعضى دیگر گفته ‏اند: «تثبیت که به معناى استوار کردن است در اینجا به معناى تثبیت است، یعنى داشتن بصیرت و معناى جمله این است که مال خود را با بصیرت انفاق مى ‏کنند (بر خلاف بسیارى از افراد) مى ‏دانند پول را در کجا خرج کنند» بعضى دیگر گفته ‏اند: «منظور این است که تامل و دقت مى ‏کنند، اگر دیدند نیتشان خالص براى خدا است انفاق مى ‏کنند و اگر دیدند چیزى از ریا هم با خدا در دلشان آمیخته شده است و خلاصه، هم خدا را در نظر دارد و هم ریا را، از انفاق خوددارى مى‏ کنند». بعضى دیگر گفته ‏اند: «تثبیت به این معنا است که نفس آدمى خود را براى اطاعت خدا آماده کند» بعضى گفته ‏اند: «به معناى آن است که آدمى نفس خویش را در منازل ایمان جاى دهد؛ یعنى نفس را به بذل مال در راه خدا عادت دهد». خواننده عزیز توجه دارد که هیچیک از این معانى (جز به زحمت) با مطالب قبل آیه تطبیق نمى ‏کند (از توجیهى که ما کردیم این عدم انطباق کاملا روشن مى ‏شود). [ بستن توضیحات ]

توضیح : براى اینکه مورد عنایت الهیه است و از آنجا که جنبه خدایى دارد و متصل به خدا است (مانند خود خدا) باقى و محفوظ است هر چند که این عنایت بر حسب اختلاف درجات خلوص مختلف مى ‏شود و در نتیجه وزن و ارزش اعمال هم به همان جهت مختلف مى ‏گردد. همچنانکه باغى که در زمین حاصل خیز ایجاد شده است، وقتى باران مى ‏آید بلادرنگ خوردنى ‏هایش را به وجهى بهتر تحویل مى ‏دهد هر چند که این تحویل دادنش و این خوردنی هایش بخاطر اختلاف باران (که یکى مطر است و دیگرى طلّ) از نظر خوبى درجاتى پیدا مى ‏کند.

بخاطر وجود همین اختلاف بود که این دنباله را به گفتار خود اضافه نمود که )وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ(y یعنى خدا به آنچه مى ‏کنید بینا است و مساله پاداش دادن به اعمال برایش مشتبه و درهم و برهم نمى‏ شودy ثواب این را با آن دیگر و ثواب دیگرى را به این نمى ‏دهد. [ بستن توضیحات ]