مفسران آورده اند که پس از فرود آیه اى که گذشت مردى به نام «عبد اللّه» به محضر پیامبر آمد و گفت: اى پیامبر خدا! پرسشى دارم.
فرمود: آنچه مى خواهى بپرس.
گفت: آیا شما مى پذیرید که «عزیر» و «مسیح» و «مریم» بندگان شایسته کردار خدا بودند و خدا آنان را گرامى داشت؟
پیامبر فرمود: آرى درست است.
گفت: آنان نیز از سوى پیروان گمراه و اشتباهکارى که راه افراط در پیش گرفتند و آنان را به خدایى پنداشتند، مورد پرستش قرار گرفتند، پس با توجه به آیه شریفه آیا آنان نیز به دوزخ افکنده خواهند شد؟
درست در این لحظات بود که پیک وحى فرود آمد و این آیه را بر قلب مصفاى پیامبر آورد که:
اِنَّ الَّذینَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَّا الْحُسْنى اُولئِکَ عَنْها مُبْعَدُونَ
به یقین آن کسانى که وعده بهشت و نیکوترین پاداش ها از سوى ما به خاطر ایمان و عملکرد شایسته خویش داده شده اند، چنین کسانى از آتش دوزخ به دور خواهند بود.
[ نظرات / امتیازها ]