1) شاه آبادی (داور) : قرآن یک بار به طور تدریجی در طی بیست و سه سال نازل شده و در مرتبه ای دیگر به شکل دفعی در لیله القدر
2) : بسم الله الرحمن الرحیم:قرآن بار اول در شب قدر به آسمان زمین یعنی آسمان اول فرستاده شد و بعداً در طی 23 سال به شکل تدریجی و قابل ضرورت نازل میشود

1) شاه آبادی (داور) : قرآن به یک صورت بر پیامبر نازل شده است.
2) زمانی امیرزکریا : قرآن، دو گونه بر رسول خدا «صلی الله علیه و آله و سلم» نازل شده است: دفعی و تدریجی.
علامه طباطبایی «رحمة الله علیه» درباره نزول تدریجی و دفعی قرآن می فرماید: قرآن کریم دارای یک حقیقت والا، روح باطنی و وجود بسیط است؛ همانگونه که واجد یک حقیقت تفضیل یافته و جزءجزء شده در قالب الفاظ و کلمات است. یک بار همان حقیقت بسیط و روح کلی قرآن، از لوح محفوظ - که مرتبه ای از علم الهی است - به صورت دفعی بر جان و روان پیامبر اکرم «صلی الله علیه و آله و سلم» تجلی کرد و بار دیگر همان حقایق پس از پذیرش قالب الفاظ و واژگان و آیه ها، در مدت رسالت نبوی، متناسب با نیازهای هدایتی امّت بر قلب و روح پیامبر «صلی الله علیه و آله و سلم» جاری و نازل شد تا به مردم ابلاغ شود. (ترجمه تفسیر المیزان، ج2، ص 20-24)
نزول قرآن در شب قدر به صورت دفعی و یکباره بوده است. 

1) شاه آبادی (داور) : شب قدر بین شب های سال مخفی است اما بر اساس قرآن به احتمال قوی این شب در ماه مبارک رمضان قرار دارد و روایات نیز بر احتمال بودن یکی از شب های 19، 21 یا 23 و یا 27 بیشتر تأکید دارند.
2) : شب قدر همان شب 27 رمضان مبارک است
3) : به اعتقاد شیعیان و روایات معتبر رسیده شب قدر یکی از شب های 19، 21 و 23 هست که دو شب 21 و 23 محتمل تر می باشد و همین بهانه ای شده که انسان از هر سه شب نهایت بهره را ببرد

1) شاه آبادی (داور) : از اینکه در شب با عظمت قدر نازل شده

1) شاه آبادی (داور) : بله

1) شاه آبادی (داور) : جمله تان را متوجه نشدم

1) شاه آبادی (داور) : از قرائن مشخص است
همچنین آیات دیگر
مانند سوره دخان

1) شاه آبادی (داور) : آیه اول که با ما شروع نمی شود!
در آیه دوم هم ما به معنای مای استفهام است.
2) حیدری : منظور من از ما کلمه انا در ابتدای جمله است
می فرماید ما قرآن را در شب قدر نازل کردیم.

1) رمضانی (داور) : با نگاهی به روایات اسلامی به خوبی روشن می‎شود که شب قدر در امت‎های پیشین نیز بوده است و البته باید گفت به خاطر فضیلت پیامبر اسلام بر همه انبیاء و نیز نزول قرآن کریم در این شب، فضیلت و اهمیت شب قدر در اسلام نمود بیشتری پیدا کرده است، مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه علمیه قم در این رابطه مینویسد:
در روایتی از امام(ع) می‎خوانیم: خداوند شب قدر را در آغاز آفرینش دنیا و آن گاه که اولین نبی و اولین وصی را آفرید، پدید آورد و در حقیقت چنین اراده کرده است که در هر سال شبی باشد که در آن تفسیر امور تا سال آینده نازل شود و هر کسی که این حقیقت را انکار کند خدا را درباره علمش رد کرده است، زیرا پیامبران الهی قیام نمی‎کنند مگر آنکه در چنین شبی به آن‌ها حجت داده شود. آری به خدا سوگند آدم نمرد مگر آنکه بر او وصی بود و بر هر یک از پیامبران بعد از آدم در این شب [قدر] امر خدا می‎آمد تا آن را به وصی بعد از خود واگذارد، برتری ایمان کسی که به همه­ی «اِنّا اَنْزلنا» و تفسیرش ایمان بیاورد بر کسی که چون او نیست مانند برتری انسان بر حیوانات است.
در روایت دیگری آمده است ابوذر غفاری از رسول خدا(ص) پرسید: آیا شب قدر فقط در عهد پیامبران بوده و پس از آن‌ها از بین می‎رود؟ فرمود: نه چنین است، بلکه تا روز قیامت باقی است.
در روایت دیگری نیز از رسول خدا(ص) نقل شده که فرمودند: حضرت موسی در مناجاتی عرضه داشتند: پروردگارا قربت را خواهانم، خداوند فرمود: در بیداری شب قدر است. عرض کرد: رحمتت را خواستارم، فرمود: در رحم کردن بر بینوایان در شب قدر است، گفت: خدایا جواز عبور از صراط را می‎خواهم پاسخ آمد در شب قدر صدقه ده. خدایا بهشت و نعمت‎هایش را می‎خواهم، فرمود: در گرو تسبیح گفتن در شب قدر است. عرضه داشت: نجات از آتش دوزخ، خدا فرمود: استغفار در شب قدر. در پایان گفت: خدایا رضایتت را می‌طلبم، فرمود: در شب قدر نماز بگذار.
در تورات و انجیل موجود شبی به نام قدر وجود ندارد، اما به جای آن شب مقدس با اعمال مخصوص دارد که به شب و عید فصح یا فطیر معروف است که حضرت موسی در این شب بنی‎اسرائیل را به کارهایی وا می‎داشتند و این شب مقارن است با چند روز روزه گرفتن که شباهت‎هایی به شب قدر دارد.
در مسیحیت نیز این شب مقدس شمرده می‎شد و در باور آن‌ها چون عیسی آخرین شامش را در این شب خورد و فردایش به صلیب کشیده شد و سپس زنده گشته به آسمان رفت، لذا از تقدس ویژه‎ای برخوردار شد و امروز به نام عشاء ربانی یا شام آخر از اهمیت ویژه‎ای در جامعه مسیحیت برخوردار است.
اما در این ادیان این شب را شب قدر نمی‎دانند، بلکه با نام‎های همچون عید فصح، شب پسح یا عید فطیر معروف است و نتیجه اینکه هر چند با نگاه به روایات اسلامی شب قدر از اول خلقت عالم امکان، بوده ولی در کتاب‎های مقدس یهود و مسیح اثری از عنوان شب قدر دیده نشده و ممکن است علت آن تحریف‎های موجود در این کتاب‎ها باشد و یا اینکه چون زبان اصلی کتاب مقدس عبری بوده شاید لفظ قدر معنای دیگری داشته است، به هر حال در آثاری که از یهودیت و مسیحیت در دسترس است شبی به نام قدر وجود ندارد یا حداقل ما پیدا نکردیم.
(منبع: خبرگزاری فارس)