به نام خداوند ی که رحمان و رحیم است. [ نظرات / امتیازها ]

«بسم‏اللَّه‏الرّحمن‏الرّحیم» در آغاز سوره، رمز آن است که مطالب سوره، از مبدأ حقّ و مظهر رحمت نازل شده است. [ نظرات / امتیازها ]

نقل است از امام علی علیه السلام با چنین مضمونی که همه قرآن در سوره حمد خلاصه شده و کل سوره حمد در بسم الله الرحمن الرحیم آن خلاصه شده وکل بسم الله الرحمن الرحیم هم در حرف ((ب)) آن خلاصه شده و من آن نقطه ((ب)) هستم

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

1بسم‏ اللَّه‏ الرّحمن‏ الرّحیم» در آغاز سوره، رمز آن است که مطالب سوره، از مبدأ حقّ و مظهر رحمت نازل شده است.
2- بسم‏ اللَّه‏ الرّحمن‏ الرّحیم» در آغاز کتاب آسمانى، یعنى هدایت تنها با استعانت از او محقّق مى‏شود.(21)
3- «بسم‏ اللَّه» کلامى که سخن خداوند با مردم و سخن مردم با خدا، با آن شروع مى‏شود.
4- رحمت الهى همچون ذات او ابدى و همیشگى است. «اللَّه الرّحمن الرّحیم»
5 - بیان رحمت الهى در قالب‏هاى گوناگون، نشانه‏ى اصرار بر رحمت است. (هم قالب «رحمن»، هم قالب «رحیم») «الرّحمن الرّحیم»
6- شاید آوردن کلمه رحمان و رحیم در آغاز کتاب، نشانه این باشد که قرآن جلوه‏اى از رحمت الهى است، همان گونه که اصل آفرینش و بعثت جلوه لطف ورحمت اوست. «الرّحمن الرّحیم»

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

شاید آوردن کلمه رحمان و رحیم در آغاز کتاب، نشانه این باشد که قرآن جلوه‏اى از رحمت الهى است، همان گونه که اصل آفرینش و بعثت جلوه لطف ورحمت اوست. «الرّحمن الرّحیم» [ نظرات / امتیازها ]

بسم الله الرحمن الرحیم
در حدیث قدسی است که خداوند متعال می‌فرماید:
«من طلبنی وجدنی و من وجدنی عرفنی و من عرفنی احبنی و من احبنی عشقنی و من عشقنی عشقته و من عشقته قتلته و من قتلته فعلیّ دیته و من علیّ دیته فانا دیته.»
آن کس که مرا طلب کند، من را می‌یابد و آن کس که مرا یافت، من را می‌شناسد و آن کس که مرا شناخت، من را دوست می‌دارد و آن کس که مرا دوست داشت، به من عشق می‌ورزد و آن کس که به من عشق ورزید، من نیز به او عشق می‌ورزم و آن کس که من به او عشق ورزیدم، او را می‌کشم و آن کس را که من بکشم، خون‌بهای او بر من واجب است و آن کس که خون‌بهایش بر من واجب شد، پس خود من خون‌بهای او می باشم. [ نظرات / امتیازها ]

بسم الله الرّحمن الرّحیم
جمله‌ی ﴿بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم﴾ هرچند کوتاه و به ظاهر ساده و هم‌چون سایر جمله‌ها و ترکیب‌های وضع شده‌ی بشری به نظر می‌رسد، امّا بررسی‌های کنجکاوانه دو یا سه دهه‌ی اخیر نشان داده‌است که نظم حیرت‌آور و نکته‌های شگفتی در آن وجود دارد که در هیچ یک از جمله‌های متعارف بشری و هیچ زبانی قابل تصوّر نیست.
قرآن مجید از نظر شکل و هندسه‌ی کلمات، در هیچ کتاب دیگری، همانند آن، سابقه‌ای وجود ندارد. دارای نظم و هماهنگی و آهنگ خاصّی است. در عین برخورداری از فصاحت و مفاهیم بلند معنوی، نظم و آهنگ در آن، جاری است.
قرآن کریم دریای بی‌کران معارف و حقایق است و هریک از آیه‌های شریف آن، «سرچشمه‌ی معرفت» است که دست‌رسی به‌همه‌ی حقایق و اسرار آن، برای هرکس میسّر نیست.
تنها کسانی که قرآن ناطق‌اند و راسخان در علم که به ردای «ثقل اصغر» مفتخرند، می‌توانند دریافت کننده و ارائه دهنده‌ی همه‌ی حقایق قرآن حکیم باشند.
﴿هُوَ الَّذِیَ أَنزَلَ عَلَیْکَ الْکِتبَ مِنْهُ آیتٌ مُّحْکَمتٌ هُنَّ أُمُّ الْکِتَبِ وَ أُخَرُ مُتَشبِهتٌ فَأَمَّا الَّذِینَ فی قُلُوبِهِمْ زَیْغٌ فَیَتَّبِعُونَ مَا تَشبَهَ مِنْهُ ابْتِغَاء الْفِتْنَه وَ ابْتِغَاءَ تَأْوِیلِهِ وَ مَا یَعْلَمُ تَأْوِیلَهُ إِلاَّ اللّهُ وَ الرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ یَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ کُلٌّ مِّنْ عِندِ رَبِّنَا وَ مَا یَذَّکَّرُ إِلاَّ أُوْلُواْالألْببِ﴾؛
او کسی است که این کتاب آسمانی را برتو نازل کرد، که قسمتی از آن، آیات «محکم» (صریح و روشن) است که اساس این کتاب است (و هرگونه پیچیدگی در آیات دیگر، با مراجعه به این‌ها برطرف می‏شود) و قسمتی از آن، «متشابه» است (آیاتی که به خاطر بالا بودن سطح مطلب و جهات دیگر، در نگاه اوّل، احتمالات مختلفی در آن می‏رود، ولی با توجّه به آیات محکم، تفسیر آن‌ها آشکار می‏شود)، امّا آن‌ها که در قلوب‌شان انحراف است، به‌دنبال متشابهات‌اند تا فتنه‏انگیزی کنند، و تفسیر نادرستی برای آن می‏طلبند، در حالی که تفسیر آن‌ها را جز خدا و راسخان در علم نمی‏دانند. (آنان که به دنبال فهم و درک اسرار همه‌ی آیات قرآن مجید در پرتو علم و دانش الاهی‌اند) می‏گویند: «ما به‌همه‌ی آن ایمان آوردیم. همه ازطرف پروردگار ما است.» و جز صاحبان عقل، متذکّر نمی‏شوند و این حقیقت را درک نمی‏کنند.
﴿بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم﴾ هست کلید درِ گنج حکیم
فاتحه فکرت و ختم سخن نام خدایست بر او ختم کن
پرده گشای فلک پرده‌دار پردگی پرده شناسان کار
مبدع هرچشمه که جودیش هست مخترع هرچه وجودیش هست
اوّل و آخر به وجود و صفات هست کن و نیست کن کاینات
با جبروتش که دو عالم کمست اوّل ما آخر ما یک دمست
کز ازلش علم چه دریاست این تا ابدش ملک چه صحراست این
اوّل او، اوّل بی ابتداست آخر او، آخر بی‌انتهاست
راه بسی رفت و ضمیرش نیافت دیده بسی جست و نظیرش نیافت
عقل درآمد که طلب کردمش ترک ادب بود ادب کردمش
هر که فتاد از سر پرگار او جمله چو ما هست طلبکار او

پی نوشت ها:
1-اصول کافی، کلینی، ج 2، ص 163، ناشر اسوه، 1370.
2-سوره‌ی آل‌عمران (3) آیه‌ی 7.
3-نظامی گنجوی، مخزن الاسرار.
4-حقایق و اسراری از بسم الله الرحمن الرحیم، محمدامین احمدی فقیه. [ نظرات / امتیازها ]

بسم الله الرحمن الرحیم
خدای متعال به حضرت عیسی، علیه‌السّلام، وحی کرد: ای عیسی! من آیه‌ی امان را بر تو نازل کردم و آن ﴿بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم﴾ است. پس در شب و روز و در پنهان و آشکار و در نشستن و برخاستن و در خوردن و آشامیدن و در همه‌ی حالت‌ها، آن را قرائت کن و این کار را بر خود لازم بدان.
منبع:جامع الاخبار و الآثار، کتاب القرآن، ج 2، ص 634.
میلاد حضرت مسیح علیه السلام مبارک باد. [ نظرات / امتیازها ]

1. فاتحه الکتاب: زیرا کتابت مصحف با این سوره آغاز شده است.
2. سوره الحمد : زیرا در این سوره حمد و ستایش خداوند بیان شده.
3. ام الکتاب: زیرا این سوره اساس و اصل قرآن است.
4. الوافیه: زیرا در نماز این سوره را نمی توان تقطیع کرد.
5. الکافیه: زیرا در نماز این سوره کفایت از غیر خود می کند اما غیر این سوره را نمی توان به جای آن قرائت کرد.
6. سبع الثمانی
7. الشفاء : زیرا پیامبر فرمودند: سوره حمد دوا برای هر مریضی است. [ نظرات / امتیازها ]

1- انسان در تلاوت سوره‏ى حمد با «بِسْمِ اللَّهِ» از غیر خدا قطع امید مى‏کند.

2- با «رَبِّ الْعالَمِینَ» و «مالِکِ یَوْمِ الدِّینِ» احساس مى‏کند که مربوب و مملوک است و خودخواهى و غرور را کنار مى‏گذارد.

3- با کلمه «عالمین» میان خود و تمام هستى ارتباط برقرار مى‏کند.

4- با «الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ» خود را در سایه لطف او مى‏داند.

5- با «مالِکِ یَوْمِ الدِّینِ» غفلتش از آینده زدوده مى‏شود.

6- با گفتن «إِیَّاکَ نَعْبُدُ» ریا و شهرت طلبى را زایل مى‏کند.

7- با «إِیَّاکَ نَسْتَعِینُ» از ابرقدرت‏ها نمى‏هراسد.

8- از «أَنْعَمْتَ» مى‏فهمد که نعمت‏ها به دست اوست.

9- با «اهْدِنَا» رهسپارى در راه حقّ و طریق مستقیم را درخواست مى‏کند.

10- در «صِراطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ» همبستگى خود را با پیروان حقّ اعلام مى‏کند.

11- با «غَیْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ» و «ولَا الضَّالِّینَ» بیزارى و برائت از باطل و اهل باطل را ابراز مى‏دارد.
[ نظرات / امتیازها ]

محتوای سوره حمد، این است که خداوند نخست خودش را با اوصاف کمال و جمالش تمجید و توصیف مى‏کند و با افعال و اوصاف متعالى‏اش خود را معرفى مى‏نماید: تربیت عمومى، رحمت عامّه و سلطنت روز جزا را که از آن او است، به بشر یادآورى مى‏کند، آن‏گاه نتیجه‏گیرى مى‏کند که عبادت، پرستش و استعانت اختصاص به خدا دارد و جز او کسى سزاوار ستایش وپرستش نیست، این است که باید تنها خدا را پرستش نمود و از او یارى و مدد خواست.

سپس راه دعا و نیایش را به انسان‏ها تعلیم مى‏کند و تذکرشان مى‏دهد که از خداوند درخواست کنند تا آنان را به صراط مستقیم و راه راست و به سوى سعادت جاودانى هدایت‏شان کند، به یک حیات جاودانه و زندگى ابدى و به نعمت‏هاى غیر قابل زوال و پایان ناپذیرشان برساند و در نور و روشنایى که تاریکى و ظلمتى بعد از آن وجود ندارد، قرارشان دهد.

و در آخرین مرحله این نکته را بیان مى‏کند که راه مستقیم و هدایت به کسانى اختصاص دارد که خداوند با رحمت و فضل خویش آن‏ها را مشمول رحمت بى‏پایان و نعمت‏هاى فراوان خویش ساخته و الطاف خاصى مبذولشان داشته است و این راه با راه کسانى که مورد خشم و غضب خدا قرار گرفته‏اند و با راه کسانى که از راه صحیح منصرف گردیده‏اند، متمایز و جداست.

بنابراین، سوره حمد از چهار بخش تشکیل یافته و هر بخش هدفى در بر دارد و مجموعا چهار هدف عالى و مهم را تعقیب مى‏کند:

1- خدا را با صفات عالى و کمالى‏اش براى انسان‏ها توصیف و معرفى مى‏کند.

2- عبادت، پرستش و استعانت مخصوص به خداست و جز او کسى سزاوار آن نیست.

3- هدایت به راه راست و شناخت راه راست و راه نیکان را باید از پیشگاه الهى خواست و در راهیابى از او مدد و یارى جست.

4- راه نیکان از راه خشم زدگان (مغضوبین) و از راه گمراهان (ضالّین) متمایز و جداست.

[ نظرات / امتیازها ]

از هشتمین امام نور(ع) نقل کرده‏ اند که فرمود: هرکس بسم‏ اللَّه‏ الرّحمن ‏الرّحیم را با ایمان و اخلاص به‏ زبان آورد، از فاصله سیاهى چشم تا سفیدى آن، به اسم اعظم نزدیکتر مى‏شود.
و ابن عبّاس از پیامبر گرامى (ص) آورده است که فرمود:
«اذا قال ‏المعلّم للصّبى: قل بسم‏ اللَّه الرّحمن‏ الرّحیم، فقال‏ الصّبى بسم ‏اللَّه ‏الرّحمن الرّحیم، کتب ‏اللَّه براءة للصّبى و براءة لأبویه و براءة للمعلّم.»
هنگامى که کودک به دستور آموزگار خود، بسم ‏اللَّه ‏الرّحمن‏ الرّحیم را بر زبان مى‏ راند، خداوند براى او و پدر و مادر و آموزگارش، سند بیزارى و رهایى از آتش دوزخ را مى‏نویسد.
ابن مسعود در این مورد مى ‏گوید: همه برآنند که خداوند آن ها را از شعله‏ هاى سرکش آتش هاى نوزده‏ گانه دوزخ رهایى بخشد؛ پس بسم ‏اللَّه ‏الرّحمن‏ الرحیم را بسیار بخوانند که آن نیز نوزده حرف است و خداوند هر حرفى از آن را سپر یک شعله آتش دوزخ قرار مى‏دهد.
و از امام صادق (ع) آورده ‏اند که فرمود: خداى این کج ‏اندیشان را بکشد! چگونه خواندن بزرگترین آیات قرآن - یعنى بسم ‏اللَّه - را بدعت پنداشتند؟ [ نظرات / امتیازها ]

خداوند متعال، از جهات مختلف قابل عبادت است و ما باید حمد و سپاس او را به جا آوریم.
به خاطر کمال ذات و صفات او که (( الله )) است،
به خاطر احسان و تربیت او که (( رب العالمین )) است
و به خاطر امید و انتظار رحم و لطف او که (( الرحمن الرحیم )) است
و به خاطر قدرت و هیبت او که (( مالک یوم الدین )) است.
قیامت پرتوی از ربوبیت اوست. و جلوه ای از رحمتش است. (( رب العالمین.... الرحمن الرحیم.... مالک یوم الدین))
[ نظرات / امتیازها ]

هر کاری را انشاءالله با نام خداوند بزرگ آغاز کنیم و خود را همچون قربانیهای حاجیان نشاندار کنیم تا انشاءالله سرانجام و پایان کار مورد رضایت حق تعالی قرار گیرد [ نظرات / امتیازها ]

خداوند یه رحمت داره و یک غضب.که فرموده شده غضب خدا دقیقاً پشت سر رحمت اوست.برای مثال اگر عدد 19 غضب خدا باشد، 20 رحمت اوست.(بلا تشبیه)
البته معانی برده شده برای آیه فوق صحیح نیست.چون این آیه رو اگر بخواهیم معنا کنیم برای کلمات معنای متقابلی که بتواند جای خالی کلمه عربی آن را در فارسی پر کند نداریم.وگرنه این آیه به خودی خود چه معنا ها و چه تفاسیری که دارد که بشر برای درک آن ها عاجز است. [ نظرات / امتیازها ]

برای هر چیزی آغازی است و برای قران بسم الله الرحمن الرحیم است
آفرینندگی که همان آغازکنندگی است یک صفت الهی است و هر آغازی بخاطر و به سبب خداوند است.
مسبب الاسباب خداوند است.
خداوند آغاز خود را با رحم و رحمت شروع کرده.
آغاز خداوند با رحمت همراه بوده.
آغاز ها باید با رحم و رحمت شروع شوند.
آغاز ما هم باید با یاد خداوند همراه باشد
آغاز ما هم باید با بسم الله الرحمن الرحیم شروع گردد.
کاری که میخواهیم شروع کنیم را باید ملاحظه کنیم که آیا با رحم و رحمت همراه است و از رحمت سرچشمه میگیرد؟
ارتباط خداوند با ما بر اساس رحم و رحمت است.
ارتباط فی ما بین انسان ها و روابط اجتماعی باید با یاد خدا و بر اساس رحم و رحمت نسبت به همدیگر باشد.
جامعه ای که دارای رحم و رحمت باشد وسعت میگیرد و رشد خواهد کرد.
در عدل و کرم و بخشش و مهربانی ،صفت رحمت و جنس رحمت یافت میشود و دیگر صفات بخاطر وجود این صفت وجود دارند .صفت رحمت فراتر و عالی تر از هر صفت دیگر و بقیه صفات گوئی به دور این صفت گردش دارند و فرع این صفت هستند. صفت رحمت مافوق صفات است و جامعه ای که سرشار از رحم و رحمت باشد نیازی به عدالت ندارد چون ملاک مافوق عدالت است. [ نظرات / امتیازها ]

با رجوع به آیات واحادیث به نتیجه میرسیم که "بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ"؛ هیچ وقت تکراری نبود و نیست؛ وهر وقت ذکر میشود؛واقعه جدیده واثر نو همراه دارد؛ مانند طلوع خورشید در هر روز.
توصیه مؤکّد برای غیر مُتکلّمین به زبان عربی قبل از خواندن تفاسیر یا نوشتن آراء را؛ به فرهنگ لغت "فارسی به عربی"را رجوع کنن؛ چون هیچ کلمه عربی مورد استفاده در زبان فارسی با همین معنی وتلفّظ ؛ وجود ندارد وکاملا تغییر معنی وموارد استفاده بطور نامناسب قرار گرفتند وفقط تشابه نوشتاری هستند! ونیاز به دقّت فراوان وتوجّه ویژه تا درک خوب ونظردادن دقیق حاصل شود.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]