از جملهى «یَبتَغ»، استفاده مىشود که مراد آیه، کسانى هستند که اسلام به گوش آنها رسیده، ولى آن را رها کرده و به سراغ دیگر مکاتب رفتهاند. این افراد در قیامت زیانکارند و دین آنها مورد پذیرش نیست.
با توجّه به آیه 81، پذیرش دین اسلام، میثاق خداوند از همهى پیامبران پیشین است ولذا با آمدن پیامبر اسلام، غیر آن مورد قبول نیست. «فلن یقبل منه»
در آیات گذشته، سیمایى از اصول مکتب اسلام ترسیم شد که خطوط کلّى آن عبارتند از:
1- از تمام انبیاى پیشین پیمان گرفته شده تا به پیامبر بعدى ایمان آورند.
2- تمام هستى تسلیم خداست و نمىتوان غیر دین الهى را پذیرفت.
3- پیروان اسلام، به تمام انبیا و کتب آسمانى ایمان دارند.
و در این آیه با صراحت اعلام مىکند: هرکس غیر این دین را بپذیرد، قابل قبول نیست. آرى، بعد از دعوت، استدلال، مباهله واعلام همسویى با عقاید و کتب آسمانى دیگر، جاى صراحت و بىپرده سخن گفتن است.
[ نظرات / امتیازها ] 1 اسلام در اصطلاح به معناى گفتن شهادتین (اشهد ان لا اله إلاّ اللّٰه و اشهد ان محمد رسول اللّٰه) است که همان اعتراف به حقانیت توحید و دین پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله است؛ چه با قصد قلبى باشد و چه نباشد و این پایین تر از مرتبه ى ایمان است
2 چنانچه واژه ى «اسلام» در آیه ى فوق را به معناى دین اسلام بدانیم، از آیه استفاده مى شود که «اسلام» تنها دین مورد قبول خدا در عصر حاضر است و از این روست که دین اسلام را ناسخ ادیان قبل دانسته اند
3 رها کردن مکتب جامع اسلام، خسارتى ابدى در بر خواهد داشت؛ زیرا کسى که اسلام را رها کند و دین دیگرى را برگزیند سرمایه ى وجود خود را با خرافات و تقلیدهاى نابجا و تعصب هاى جاهلى و مسائل نژادى معامله کرده و مسلماً در چنین معامله اى گرفتار زیان و خسران خواهد شد که نتیجه ى آن در قیامت به صورت محرومیت ها و کیفرها آشکار مى شود
البته گاهى اسلام به معناى بالاترى نیز مى آید و آن اعتراف همراه با اعتقاد قلبى و عمل است؛ یعنى شخص با تمام هستى خود تسلیم خدا باشد
[ نظرات / امتیازها ]