وَ اَمْطَرْنا عَلَیْهِمْ مَطَراً فَانْظُرْ کَیْفَ کانَ عاقِبَةُ الْمُجْرِمینَ.
و بر مردم آن شهر بارانى از سنگ باراندیم.
در آیه دیگرى در این مورد مى فرماید: و امطرنا علیها حجارة من سجیل منضود(291)
و بر آنان سنگهایى از گلهاى لایه لایه و سخت باراندیم.
و بدین سان باید اندیشید و بادیده خرد نگریست که فرجام شوم گناه و گناهکاران چگونه است چگونه آنان به کیفر زشتکاریهاى خویش در این سرا گرفتار مى گردند و چگونه عذاب سهمگین جهان دیگر را براى خویش فراهم مى سازند!
از حضرت باقرعلیه السلام آورده اند که لوط حدود سى سال در میان آن جامعه گناهکار به سر برد و هماره آنان را به راه درست و پرواى از گناه فراخواند. او از آن مردم نبود، بلکه از جاى دیگرى براى ارشاد و هدایت آنان آمد، امّا آن تیره بختان نه سخنان آسمانى واصلاحگرانه او را شنیدند و نه ازاو پیروى نمودند، و نه گامى در راه اصلاح و پاکسازى دورن و برون جامعه خویش از گناه برداشتند.
آنان دچار اشتباهات بزرگى بودند؛ از کارهاى نادرستشان این بود که به نظافت و بهداشت بها نمى دادند، و خویشتن را از جنابت پاک نمى ساختند. مردمى بسیار تنگ چشم و بخیل بودند و همین تنگ نظرى و بخل، آنان را به دردى بى درمان گرفتار ساخت که دچار انحراف جنسى شدند و کارشان به جایى رسید که تمایل به جنس مخالف در خود احساس نمى کردند واز ازدواج لذّت نمى بردند و گرایش به همجنس در میانشان رواج یافت.
در این مورد آورده اند که آنان در منطقه اى میان مصر و شام زندگى مى کردند و کاروانهایى که از مصر به شام یا از شام به مصر مى رفت، در شهر آنان فرود مى آمد، و هماره میهمانان و مسافران بسیارى بر آنان وارد مى شد. و از آنجایى که مردمى تنگ نظر و از میهمان گریزان بودند، بر آن شدند که بلایى عبرت آموز برسر میهمانان آوردند تا دیگر هرگز میهمان ناشناس و بیگانه اى در شهرشان فرود نیاید. با آلوده شدن به این گناه زشت، بیمارى شوم همجنس خواهى و همجنس گرایى در میانشان ریشه دوانید و گسترش یافت و کار به جایى رسید که این آفت، و بیمارى به صورت عادى یا ارزش در آمد.
در این میان لوط مردى سخاوتمند و بلند نظر بود و از میهمانان با کرامت و با ادب پذیرایى مى کرد و قومش او را از این کار باز مى داشتند و بر او خرده مى گرفتند. کار به جایى رسید که به او هشدار دادند که اگر از مهمان نوازى دست نکشد، دست تجاوز به سوى میهمانانش گشوده و آنها را رسوا خواهند ساخت. آن حضرت به ناگزیر از آن پس، آمدن میهمان را از آنان پوشیده مى داشت و مدتى نیز به این صورت بود تا خدا تصمیم به کیفر و عذاب آن زشتکاران گرفت؛ از این رو فرشته وحى را به همراه گروهى از فرشتگان به سوى آنان فرستاد.
آنها نخست بر ابراهیم وارد شدند. او گوساله اى سربرید و غذایى فراهم ساخت امّا هنگامى که غذا را پیش روى آنان نهاد، نخوردند، او ناراحت و ترسان شد، امّا آنان گفتند اى ابراهیم، ما غذا نمى خوریم؛ چرا که فرشته ایم و از سوى پروردگارت به سوى قوم لوط مى رویم.
از آنجا حرکت کردند و به حضرت لوط وارد شدند. او به آبیارى مزرعه اش مشغول بود که میهمانان آمدند - پرسید شما که هستید و از کجا مى رسید؟
پاسخ دادند: ما مسافریم و امشب را در خانه شما میهمانیم.
لوط گفت: مردم این شهر زشت کردار و همجنس گرایند و دست تجاوز به مال دیگران مى گشایند و من نمى توانم امنیّت شما را تضمین کنم.
گفتند: ما مراقب خود هستیم.
آن حضرت به ناگزیر به خانه آمد و از همسرش خواهش کرد که آمدن میهمانان را نهان دارد، و او پذیرفت. امّا میان او و مردم شهر نشانى بود که روزها با بلند کردن دود از روى بام، آمدن میهمان را به آگاهى همشهریان مى رساند و شامگاهان با شعله ور ساختن آتش. از این رو با اینکه با لوط عهد بسته بود که جریان آمدن میهمانان را پوشیده دارد و امنیّت آنان را به خطر نیفکند، با نمایش نشانه و علامت مورد اشاره، جریان را به آگاهى آنان رسانید و چیزى نگذشته بود که خانه آن پیامبر بزرگ به محاصره درآمد و آن کوردلان باوقاحت باور نکردنى هدف خود را اعلان کردند و از لوط خواستند تا میهمانانش را تسلیم آنان سازد.
در این شرایط بحرانى بود که فرشته وحى با نواختن بال خود بر چشمان آن کوردلان، نیروى بینایى را از آنها گرفت و به آنان فهمانید که کیفر خدا در راه است. آنگاه به لوط خاطر نشان ساخت که به همراه خاندانش - جز همسرش - از آن شهر بیرون رود.
اوگفت: چگونه با وجود محاصره خانه ام مى توانم بیرون روم؟
فرشته وحى خطّى از نور در برابر دیدگان او قرار داد و به او گفت: شما از همین راه بروید که هیچ کسى نمى تواند شما را برگردانده و یا از رفتن باز دارد.
او وخاندانش از آنجا بیرون رفتند و سپیده دم نیز از راه رسید. درست در آن لحظه بود که جبرئیل بالهاى خویش را گشود و از هر سوى شهر بر آن زد و آن را به خواست خدا از جاى برکند و به گونه اى بالابرد که صداى زوزه سگها و بانگ خروسهاى آن را آسمانیان شنیدند؛ و آنگاه شهر را وارونه ساخت و از پى آن خداى فرزانه بارانى از سنگ بر آن شهر باراند که سنگى بزرگ نیز بر سر زن لوط برخورد و او را نابود ساخت.
گفتنى است که به باور برخى شهر بر سر مردم آن وارونه گردید و همه را نابود ساخت، امّا بر کسانى که بیرون از شهر بودند از آسمان سنگ بارید.
«کلبى» آورده است که نخستین کسى که کار زشت همجنس بازى را در میان قوم لوط انجام داد، شیطان بود. آن موجود فریبکار در سیماى جوانى زیبا وارد آن شهر شد و آنان را به این کار ناپسند وسوسه وتشویق نمود و آنگاه بود که این زشتکارى بتدریج در آنجا گسترش یافت به گونه اى که زمین از شرارت و زشتکارى آنان به بارگاه خدا شکایت برد و امان خواست. آسمان نیز با شنیدن صداى دادخواهى زمین به شکایت برخاست و امان طلبید و از پى آن دو، عرش به گریه آمد، و آنجا بود که پیام رسید که اى آسمان، اینک بر آن تبهکاران بارانى از سنگ بباران! و به زمین فرمان رسید که آنان را فروبر؛ و آنها هم فرمان آفریدگار خود را به انجام رساندند.
[ نظرات / امتیازها ] در این (با توجه به آیات قبل) آیه اشاره بسیار کوتاه و پر معنى به مجازات شدید و وحشتناک این قوم کرده مى گوید: ((ما بارانى بر آنها فرستادیم )) (اما چه بارانى ؟! بارانى از سنگ که آنها را در هم مى کوبید و نابود مى کرد) (و امطرنا علیهم مطرا) .
گرچه در آیه فوق نوع این باران بیان نشده است اما از ذکر کلمه مطرا (بارانى ) به طور سربسته روشن مى شود که از بارانهاى معمولى نبوده بلکه بارانى از سنگ بوده چنانکه در آیه 83 سوره هود آمده است .
((اکنون تماشا کن ببین سرانجام کار مجرمان به کجا کشید)) (فانظر کیف کان عاقبة المجرمین ).
گر چه روى سخن در اینجا به پیامبر است اما پیدا است که هدف عبرت گرفتن همه افراد باایمان مى باشد.
مشروح سرگذشت این جمعیت و همچنین ضررهاى گوناگون عمل شنیع ((لواط و همجنس گرائى )) و حکم آن از نظر قوانین اسلام در ذیل آیات سوره هود و حجر بیان خواهد شد.
[ نظرات / امتیازها ]