صفحه اصلی صفحه من حامیان ما درباره ما راهنما
قرآن کریم آموزش نکته ها و پیام ها جستجو پرسش و پاسخ دانلود مقالات
از آیه: تا آیه:
انتخاب سوره :
وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها1وَ الْقَمَرِ إِذا تَلاها2وَ النَّهارِ إِذا جَلاَّها3وَ اللَّيْلِ إِذا يَغْشاها4وَ السَّماءِ وَ ما بَناها5وَ الْأَرْضِ وَ ما طَحاها6وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها7فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها8قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاها9وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسَّاها10
شماره صفحه : 595 حزب : 119 جزء : سي ام سوره : شمس
آيه 1 الی 10سوگند به نور و تاریکی و... که خداوند تشخیص فطری زشتی‌ها و خوبی‌ها را به انسان عطا کرد. هر کس خود را تزکیه کند رستگار می‌شود و هر که آن را با گناه بپروراند ناکام می‌ماند.
(462)ترجمه
(99)تفسیر
(79)نکته
(24)پیام
(2)سوال
(62)لغت
(21)اعراب(1)صرف
 
بازديد کننده گرامی چنانچه تمایل دارید، شما هم می توانید لغت ای در سايت ثبت کنید، تا با نام خودتان ثبت و در سايت نمایش داده شود.
درج لغت
 ● حسن حميدي سولا - تفسیر مبین استاد ابوالفضل بهرام پور
1) والشمس : سوگند به خورشید [ نظرات / امتیازها ]
2) اذا : زمانی که [ نظرات / امتیازها ]
7) سوی : ساخت و پرداخت [ نظرات / امتیازها ]
8) «أَلْهَمَ» : الهام کرد [ نظرات / امتیازها ]
8) «فُجُورَ» : گناهکاری ، باطل گرائی [ نظرات / امتیازها ]
8) تقوی : پرهیزگاری ، حق گرائی [ نظرات / امتیازها ]
9) «أَفْلَحَ» : رستگار شد [ نظرات / امتیازها ]
9) «زَکّی» (زکو) : تزکیه کرد ، پاک نمود [ نظرات / امتیازها ]
10) خاب (خیب) : محروم شد ، باخت [ نظرات / امتیازها ]
10) «دَسّی» : آلوده کرد ، پست و خوار کرد [ نظرات / امتیازها ]
 » نسیم حیات استاد بهرام پور
1) ضحى : پرتو و نور ، گسترش نور خورشید
 توضيح : نور خورشید در زندگی انسان نقش حیاتی دارد تا آنجاکه پدید آمدن منابع انرژی مانند نفت و ذغال سنگ هم ،به نور آفتاب ارتباط دارد. [ نظرات / امتیازها ]
2) تلی : از پی آمد
 توضيح : اشاره به بدر کامل ماه است . ماه از خود نوری ندارد ،لذا همیشه در پی خورشید می گردد واز آن نور کسب می کند. [ نظرات / امتیازها ]
3) جلی : ظاهر کرد و روشن نمود [ نظرات / امتیازها ]
4) یغشی : فرا می پوشد [ نظرات / امتیازها ]
5) بنی : ساخت [ نظرات / امتیازها ]
6) طحو و دحو : گسترش و بسط دادن [ نظرات / امتیازها ]
 ● نيره تقي زاده فايند - استادخرمدل
1) «ضُحی» : پرتو. روشنائی
 توضيح : «ضُحی»: پرتو. روشنائی. چاشتگاه. مراد نور خورشید در آغاز روز، یا موقع چاشتگاه آن است که اشعّه زرین خورشید، زمین را نورباران می‌کند.] [ نظرات / امتیازها ]
2) «تَلاهَا» : به دنبال آن برآمد. از پس آن روان شد
 توضيح : «تَلاهَا»: به دنبال آن برآمد. از پس آن روان شد. مراد تابیدن ماه در شب، پس از درخشیدن خورشید در روز است. این آیه، صورت دیگری از تابش و تجلّی خورشید را می‌نمایاند.] [ نظرات / امتیازها ]
3) «النَّهارِ» : روز. [ نظرات / امتیازها ]
3) جَلاّهَا» : جلوه‌گرش ساخت. [ نظرات / امتیازها ]
3) «جَلاّهَا» : جلوه‌گرش ساخت. نمایاندش.
 توضيح : «جَلاّهَا: جلوه‌گرش ساخت. نمایاندش. ضمیر (ها) به خورشید برمی‌گردد. درست است که در حقیقت خورشید روز را ظاهر می‌کند، ولی معنی صریح آیه این است که روز خورشید را آشکار می‌سازد. و با اشاره‌ای خفی، دخالت زمین در تجلّی آفتاب فهمیده می‌شود. زیرا در واقع، تقابل قسمتی از زمین با خورشید است که روز را برمی‌آورد و آفتاب متجلّی می‌گردد. در هر حال باز هم سخن از نور خورشید و تأثیر فوق‌العاده آن در موجودات کره زمین است.]] [ نظرات / امتیازها ]
4) یَغْشاها : خورشید را می‌پوشاند.
 توضيح : ضمیر (هَا) به خورشید برمی‌گردد. چرا که باز هم بر اثر تقابل قسمتی از زمین با خورشید، شب مانند پرده‌ای بر چهره آفتاب فرو می‌افتد و روی خورشید را در آفاق زمین می‌پوشاند. [ نظرات / امتیازها ]
6) «طَحَا» : راند. پرت کرد. غلتاند. گستراند
 توضيح : این واژه مرادف با (دَحا) در سوره نازعات آیه 30 است. تبدیل دالّ به طاء جائز است (نگا: لسان‌العرب، روح‌البیان، کبیر). اشاره به کرویّت زمین و حرکت انتقالی و وضعی آن دارد (نگا: نمونه. پرتوی از قرآن).]] [ نظرات / امتیازها ]
7) «نَفْسٍ» : نفس انسان.
 توضيح : منظور انسانیّت آدمی با دو بعد روح و جسم است که مملوّ از شگفتیها و اسرار است. نکره آمدن نفس، می‌تواند اشاره به عظمت و اهمّیّت مافوق تصوّر و آمیخته با ابهام انسان، این اعجوبه و شاهکار عالم آفرینش باشد که دانشمندان به حق او را «موجود ناشناخته» نامیده‌اند. [ نظرات / امتیازها ]
7) «سَوَّاهَا»: : ساخته و پرداخته‌اش کرده است.
 توضيح : بدین نحو که هر یک از اندامهای بدن انسان را برای کاری، و هر یک از نیروهای آن را جهت امری آفریده است و اندازه و تناسب نماد و نهاد دستگاه تن را مراعات فرموده است (نگا: قیامه / 38، کهف / 37، انفطار / 7). [ نظرات / امتیازها ]
8) «أَلْهَمَ» : الهام کرده است. نشان داده است. فهمانده است. [ نظرات / امتیازها ]
8) «فُجُورَ»: : گرایش به گناه و معصیت و کناره‌گیری از حق و حقیقت
 توضيح : مراد راه شرّ و طریق معصیت است. [ نظرات / امتیازها ]
8) «تَقْوی» : پرهیز
 توضيح : مراد راه خیر و طریق حق است. [ نظرات / امتیازها ]
9) «قَدْ أَفْلَحَ» : قطعاً رستگار است. کامیاب شد. [ نظرات / امتیازها ]
9) «زَکّی» : پاکیزه داشت. پیراست.
 توضيح : مراد پاکیزه داشتن و پیراستن نفس است با انجام اوامر و ترک نواهی (نگا: بقره / 129 و 151، توبه / 103، نازعات / 18). رشد داد و بالا برد (نگا: روح‌المعانی، پرتوی از قرآن). مراد رشد روحِ تقوا و طاعت، و جلوه‌گر ساختن هویّت انسانی، و بالا بردن استعدادِ نیکی و نیکوکاری است. از مصدر تزکیه، به معنی تطهیر و تَنْمِیَه است [ نظرات / امتیازها ]
10) «قَدْ خَابَ» : قطعاً ناامید و ناکام گردید. حتماً به مطلوب و مقصود نرسید و محروم و بی‌بهره گشت. [ نظرات / امتیازها ]
10) «دَسّی» : پنهان داشت. آلوده کرد.
 توضيح : از مصدر تَدْسِیَة، به معنی نقص و اخفاء، و آلوده‌کردن و خاموش داشتن استعداد است. در اصل (دَسَّسَ) از (دَسَّ) به معنی پنهان کردن چیزی در زیر خاک است و حرف دوم مضاعف قلب به یاء شده است، مانند تَقَضَّضَ و تَظَنَّنَ، که تَقَضّی و تَظنّی هم خوانده‌اند (نگا: جزء عمّ ترجانی‌زاده). نکته قابل توجّه این است که خدا استعدادهای لازم، و وجدان بیدار، و فهم تشخیص حسن و قبح امور را برای پیمودن راه سعادت به انسان عطاء فرموده است، و انسان در مقابل ضائع کردن یا بی‌ثمر گذاشتن آنها مورد بازخواست قرار می‌گیرد. [ نظرات / امتیازها ]
 » مجمع البیان
1) ضحى : گسترش نور خورشید
 توضيح : ضحى: این واژه در اصل به معنى گسترش نور خورشید است که با بالاآمدن آفتاب، نور آن همه جا گسترش مى‏یابد، به همین تناسب از آن هنگامِ روز به «ضحى» تعبیر مى‏گردد.
بنابراین «ضحى الشمس»، به معنى آغاز طلوع خورشید و هنگام گسترش نور آن. «ضحى النهار» به معنى «اول روز». «اضحى یفعل کذا» به معنى «آغاز روز آن کار انجام مى‏شود». «ضحى بکبش»، آن گوسفند را در آغاز روزى از روزهاى قربانى ذبح کردند، آمده است.
طحو: این واژه به معنى «گسترش یافتن»، «شادمانى و گشاده شده چهره»، و «راندن و دور ساختن» آمده است. واژه «طحاها» در آیه از این ماده برگرفته شده‏است. این واژه با واژه «دحو» به یک معنا مى‏باشند. هنگامى که گفته شود: «طحا القوم بعضهم بعضاً عن الشى‏ء» منظور این است که گروهى از مردم گروهى دیگر را راندند و دور ساختند. از گرد امدن لاشخورها برگرد لاشه و گستردن بال‏هایشان، به «طواحى النسور» تعبیر مى‏گردد. [ نظرات / امتیازها ]
8) فجور : شکافتن برگرفته شده
 توضيح : فجور: از ماده «فجر» به معنى شکافتن برگرفته شده و به تناسب این که با دست یازیدن به گناه و بیداد، پرده دیندارى و دین‏باورى جامعه مى‏شکافد از گناهان و بدى‏ها به «فجور» تعبیر مى‏گردد. [ نظرات / امتیازها ]
10) خابَ : محروم شدن و زیانکار گردیدن
 توضيح : خاب: این واژه به معنى محروم شدن و زیانکار گردیدن آمده است. این واژه از «خیبه» برگرفته شده است. [ نظرات / امتیازها ]
10) دسّاً: : آلوده ساختن و پنهان کردن چیزى در چیز دیگر
 توضيح : دسّاً: این واژه به معنى آلوده ساختن و پنهان کردن چیزى در چیز دیگر آمده است؛ درست در برابر واژه «زکا، یزکو» که به معنى پاک ساختن و خالص و شفاف نمودن است. با این بیان دسا، یدسوا، داسٍ، در برابر زکا، یزکو، زاکٍ مى‏باشد .به باور برخى این واژه از ریشه «دسّ» برگرفته شده و یکى از دو «س» «به» یا تبدیل گردیده است. [ نظرات / امتیازها ]
 ● سمانه عباس نژاد - تفسیر همراه
9) زکّا : پاک کرد (زکات در لغت عربی در اصل به معنای طهارت ، رشد و نمو ، برکت ، ستودن است که معنای اول و دوم با آیه بیشتر سازگار است ) [ نظرات / امتیازها ]
10) دسّا : ساقط کرد ، از بهره آن کاست ، پنهان کرد [ نظرات / امتیازها ]
 » قرآن در خانه
1) والشمس : سوگند به خورشید [ نظرات / امتیازها ]
1) ضحیها : روشنایی آن (خورشید) [ نظرات / امتیازها ]
2) القمر : ماه [ نظرات / امتیازها ]
2) تلاها : از پی آن در آید (ماه از پی خورشید در آید) [ نظرات / امتیازها ]
3) النهار : روز [ نظرات / امتیازها ]
3) جلاها : روشن سازد آن را ، آشکار سازد آفتاب را [ نظرات / امتیازها ]
4) الیل : شب [ نظرات / امتیازها ]
4) یغشاها : می پوشاند آن را [ نظرات / امتیازها ]
5) ما بناها : آنکه بنا کرد آن(آسمان) را [ نظرات / امتیازها ]
6) ما طحاها : آنکه گستراند آن را (خدایی که زمین را گستراند) [ نظرات / امتیازها ]
7) ما سواها : آنکه مرتب ساخت او را
 توضيح : (سوی : معتدل و هماهنگ خلق کرد) [ نظرات / امتیازها ]
8) الهم : الهام کرد ، القا نمود ، شناساند [ نظرات / امتیازها ]
8) فجورها : شرش [ نظرات / امتیازها ]
8) تقواها : خیرش [ نظرات / امتیازها ]
9) افلح : رستگار شد ، پیروز شد [ نظرات / امتیازها ]
9) من زکیها : کسی که تزکیه کرد آن (نفسش) را [ نظرات / امتیازها ]
10) قد خاب : یقیناً محروم و زیانکار گشت [ نظرات / امتیازها ]
10) دساها : خوار کرد آن را ، آلوده کرد آن (نفس) را [ نظرات / امتیازها ]
 ● مسعود ورزيده - تفسیرالمیزان
1) ضحی : گستردگی نور آفتاب است ،
 توضيح :
و الشمس و ضحیها راغب در مفردات گفته : کلمه ضحی به معنای گستردگی نور آفتاب است ، ولی بعدها به معنای آن هنگامی استعمال شد که آفتاب بعد ازطلوع خورشید گسترده می‏شود ، و روز بالا می‏آید .
[ نظرات / امتیازها ]
6) طحو : معنای گستردن است
 توضيح : و السماء و ما بنیها و الارض و ما طحیها کلمه طحو که مصدر فعل طحی است به معنای گستردن است [ نظرات / امتیازها ]
8) تقوی : انسان خود را از آنچه می‏ترسد در محفظه‏ای قرار دهد [ نظرات / امتیازها ]
9) زکی : روییدن و رشد گیاه است به رشدی صالح و پربرکت و ثمربخش
 توضيح : و کلمه زکاة که مصدر ثلاثی مجرد زکی است و فعل زکی ماضی از باب تفعیل آن است ، به معنای روییدن و رشد گیاه است به رشدی صالح و پربرکت و ثمربخش [ نظرات / امتیازها ]
9) تزکیه : رویاندن آن است به همان روش
 توضيح : و کلمه تزکیه که مصدر باب تفعیل آن است به معنای رویاندن آن است به همان روش [ نظرات / امتیازها ]
10) دسی : چیزى را پنهانى داخل در چیز دیگر کنیم
 توضيح : و کلمه دسی از ماده دس بوده است [ نظرات / امتیازها ]