(و من شر النفاثات فی العقد):(و از شر زنان جادوگر که در گره ها می دمند وافسون می کنند) [ نظرات / امتیازها ]

بعد مى افزاید: ((و از شر آنها که در گره ها مى دمند)) (و من شر النفاثات فى العقد).
((نفاثات )) از ماده ((نفث )) (بر وزن حبس ) در اصل به معنى ریختن مقدار کمى از آب دهان است ، و از آنجا که این کار با دمیدن انجام مى گیرد، ((نفث )) به معنى ((نفخ )) (دمیدن ) نیز آمده است
ولى بسیارى از مفسران ((نفاثات )) را به معنى ((زنان ساحره )) تفسیرکرده اند (نفاثات جمع مؤ نث است و مفرد آن ((نفاثة )) صیغه مبالغه از نفث مى باشد) آنها اورادى را مى خواندند و در گره هائى مى دمیدند و به این وسیله سحر مى کردند، ولى جمعى آن را اشاره به زنان وسوسه گر مى دانند که پى در پى در گوش مردان ، مخصوصا همسران خود، مطالبى را فرو مى خوانند تا عزم آهنین آنها را در انجام کارهاى مثبت سست کنند، و وسوسه هاى این گونه زنان در طول تاریخ چه حوادث مرگبارى که بار نیاورده ، و چه آتشها که بر نیفروخته و چه عزمهاى استوارى را که سست نساخته است .
فخر رازى مى گوید زنان به خاطر نفوذ محبتهایشان در قلوب رجال ، در آنان تصرف مى کنند.
این معنى در عصر و زمان ما از هر وقت ظاهرتر است زیرا یکى از مهمترین وسائل نفوذ جاسوسها در سیاستمداران جهان استفاده از زنان جاسوسه است که با این نفاثات فی العقد قفلهاى صندوقهاى اسرار را مى گشایند و از مرموزترین مسائل با خبر مى شوند و آن را در اختیار دشمن قرار مى دهند.
بعضى نیز نفاثات را به نفوس شریره ، و یا جماعتهاى وسوسه گر که با تبلیغات مستمر خود گره هاى تصمیمها را سست مى سازند تفسیر نموده اند.
بعید نیست که آیه مفهوم عام و جامعى داشته باشد که همه اینها را شامل شود حتى سخنان سخن چینها، و نمامان که کانونهاى محبت را سست و ویران مى سازند.
البته باید توجه داشت که قطع نظر از شاءن نزول سابق نشانه اى در آیه نیست که منظور از آن خصوص سحر ساحران باشد، و به فرض که آیه را چنین تفسیر کنیم دلیل بر صحت آن شاءن نزول نمى باشد، بلکه تنها دلیل بر این است
که پیغمبر اکرم (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) از شر ساحران به خدا پناه مى برد، درست مثل اینکه افراد سالم از بیمارى سرطان به خدا پناه مى برند هر چند هرگز مبتلا به آن نشده باشند.
[ نظرات / امتیازها ]

1 - زنانى، در عصر بعثت با گره زدن و افشاندن ترشحات دهان بر گره ها، مردم را جادو مى کردند.
النفّـثـت فى العقد
فعل «نَفَثَ»، زمانى گفته مى شود که شخص ترشحاتى از دهان بیرون افکند (مصباح) و «نَفْث» شبیه دمیدن و کمتر از آب دهان افکندن است (صحاح). حرف «ال» در «النفّاثات»، گرچه براى تعریف جنس است; ولى در مقایسه با «غاسق» و «حاسد» ـ که نکره آورده شده است ـ ممکن است به معروف بودن کسانى که «نفّاثة» (افسون گر) بودند، نظر داشته باشد.
2 - دمیدن در گره ها و رساندن ذرّات آب دهان به آن به شکلى خاص، نوعى جادو و داراى آثارى نامطلوب بر انسان است.
و من شرّ النفّـثـت فى العقد
3 - افسون گران، انسان هایى شرور و آزاردهنده دیگران
و من شرّ النفّـثـت فى العقد
اضافه شرّ در آیه قبل و بعد، به نکره و در این آیه به معرفه، بیانگر تعمیم شر بودن به تمام کسانى است که «نفّاث» (افسون گر) بودند.
4 - پیامبر(ص)، در معرض خطر از سوى جادوگران و کسانى که با دمیدن در گره هایى مخصوص، درصدد آزار دادن آن حضرت بودند.
و من شرّ النفّـثـت فى العقد
5 - پناه بردن به خداوند از شرّ جادوگران، توصیه اى الهى به پیامبر(ص)
قل أعوذ ... و من شرّ النفّـثـت فى العقد
6 - خداوند، توانا بر ابطال سحر و بى اثر کردن نَفَس جادوگران
و من شرّ النفّـثـت فى العقد [ نظرات / امتیازها ]

وَ مِنْ شَرِّ النَّفَّاثاتِ فِی الْعُقَدِ

و از شرّ آن هایى که در گره ها مى دمند و افسون مى کنند،

از دیدگاه «حسن» و «قتاده» منظور این است که: و از شرّ زنان افسونگرى که جادو مى کنند و در گره ها مى دمند، به پروردگار سپیده دم پناه مى برم.

در روزگار فرود قرآن و نیز در زمان ما برخى از مردم چنین مى پندارند که افسونگران مى توانند در سلامتى و بیمارى کسى اثر گذارند، و یا سود و زیانى را متوجه او سازند و یا دور کنند، و نیز برخى مى پندارند که جادوگران با جنیان سر و سرّى دارند و از آن ها علم غیب مى آموزند، و با پندار این توانایى براى آنهاست که از آن ها احساس خطر، و یا به آنان احساس نیاز مى کنند و این پندارى است که براى دین و دنیاى انسان بسیار زیانبار است، و مى تواند آرامش خاطر را از فرد و جامعه سلب کند،

به همین جهت خداى آگاه و توانا براى آرامش خاطر بخشیدن به مردم با ایمان و توجه دادن به فرمانرواى هستى، به آنان دستور مى دهد که از شرّ همه پدیده ها و تاریکى شب به پروردگار سپیده دم پناه ببرند.

امّا «ابومسلم» در این مورد مى گوید: واژه «نفاثات» نه افسونگران، بلکه منظور زنانى است که با دلربایى و وسوسه هاى خود رأى و نظر مردان را مى زنند و آنان را به راه دلخواه خود مى برند. با این بیان از دیدگاه و قصد و آهنگ و یا رأى و عزم، به «عقده» و گره تعبیر مى گردد و از گشودن آن ها به دمیدن تعبیر مى شود؛ و از دیر باز جریان این گونه بوده است که هر کسى کارى را گره زد و بر آن دمید، باید خود آن را بگشاید. [ نظرات / امتیازها ]

النفاثات ) النساء ، أو النفوس ، أو الجماعات السواحر اللاتی یعقدن عقدا فی خیوط وینفثن علیها ویرقین : والنفث النفخ من ریق ، ولا تأثیر لذلک ، اللهم إلا إذا کان ثم إطعام شی ء ضار ، أو سقیه ، أو إشمامه . أو مباشرة المسحور به علی بعض الوجوه ، ولکن الله عز و جل قد یفعل عند ذلک فعلا علی سبیل الامتحان الذی یتمیز به الثبت علی الحق من الحشویة والجهلة من العوام ، فینسبه الحشو والرعاع إلیهن وإلی نفثهن ، والثابتون بالقول الثابت لا یلتفتون إلی ذلک ولا یعبؤن به . فإن قلت : فما معنی الاستعاذة من شرهن ؟ قلت : فیها ثلاثة أوجه ، أحدها : أن یستعاذ من عملهن الذی هو صنعة السحر ومن إثمهن فی ذلک . والثانی : أن یستعاذ من فتنتهن الناس بسحرهن وما یخدعنهم به من باطلهن . والثالث : أن یستعاذ مما یصیب الله به من الشر عند نفثهن ، ویجوز أن یراد بهن النساء الکیادات ، من قوله ( إن کیدکن عظیم ) تشبیها لکیدهن بالسحر والنفث فی العقد . أو اللاتی یفتن الرجال بتعرضهن لهم وعرضهن محاسنهن ، کأنهن بسحرنهم بذلک [ نظرات / امتیازها ]

(وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِی الْعُقَدِ) (٤)

و از شرّ کسانی ‌که در گره‌ها می‌دمند (‌و با نیرنگ‌سازی و حقّه‌بازی خود، اراده‌ها، ایمانها، عقیده‌ها، محبّتها، و پیوندها را سست می‌نمایند و فساد و تباهی می‌کنند)‌.

«‌نفّاثات‌«: دمندگان در گره ها . . . مراد زنان جادوگری است ‌که با نیرنگبازی‌، حواس و اعصاب را گول می‌زنند، و به دلها و درونها وسوسه‌ها می‌اندازند‌، و ذهن و شعو‌ر را تحت تأثیر قرار می‌دهند. آنان چیزهائی همچون رشته یا عمامه را چند بار گره می‌زنند و بدانها فوت می‌کنند و می‌دمند، همان‌ گونه‌ که در آداب و رسوم جادوگری و وسوسه‌انگیزی‌، مرسوم و معمول است‌.

جادو سرشت اشیاء را تغییر نمی‌دهد، و حقیقت تازه‌ای را د‌ر چیزها به وجود نمی‌آورد. ولی جادو به حواسّ و ذهن و شعور انسان - ‌آن ‌گو‌نه‌ که جادوگر می‌خواهد - چیزهائی را تلقین می‌کند و به خیال او می‌اندازد. جادو این‌ گونه است‌، همچنان که قرآن مجید در داستان موسی علیه السّلام آن را به تصویر می‌زند و در سورۀ طه می‌فرماید:

(قالوا:یا موسى إما أن تلقی وإما أن نکون أول من ألقى . قال:بل ألقوا . فإذا حبالهم وعصیهم یخیل إلیه من سحرهم أنها تسعى . فأوجس فی نفسه خیفة موسى . قلنا:لا تخف إنک أنت الأعلى . وألق ما فی یمینک تلقف ما صنعوا إن ما صنعوا کید ساحر ولا یفلح الساحر حیث أتى . . .).

(‌جادوگران باد به غبغب انداخته‌) گفتند: ای موسی‌! آیا تو اوّل (‌هنرنمائی خود را می‌کنی و عصای خود را) می‌اندازی‌، یا ما اوّل (‌دست به کار شویـم و اسباب و ادوات جادوی خویش را) بیندازیم (‌و کار تو را یکسره سازیم‌؟ موسی‌) گفت‌: شما اوّل (‌شروع کـنید و آنچه دارید جلو) بیندازید. (‌آنان طنابها و عصاهای خود را انداختند. موسی‌) چنان به نظرش رسید که بر اثر جادوی ایشان‌، به ناگاه طنابها و عصاهای آنان (‌مار شده‌اند و می‌خزند و) تند راه مـی‌روند. در این هنگام موسی در درون خود، احساس اندکی هراس کرد. گفتیم‌: مترس‌! حتماً تو برتری (‌و بر آنـان چیره می‌شوی و کارهای باطلشان را شکست خواهی داد)‌. و چیزی را که در دست راست داری بیفکن تا همۀ ساخته‌های (‌مزوّرانه و شعبده‌بازیهای مکّارانۀ‌) ایشان را به سرعت ببلعد. چرا که کـارهائی را که کرده‌اند، نیرنگ جادوگر است‌، و جادوگر هر کجا برود پیروز نمی‌شود ... . (طه/65-69)

بدین منوال و بر این روال مشاهده مـی‌گردد که ریسمانها و عصاهایشان عملاً و واقعاً مار نگشته است‌.

بلکه به خیال مردمان - و موسی ‌که با ایشان همراه بوده

است - چنین رسیده است‌ که ریسمانها و عصاها

می‌جنبند و به حرکت درمی‌آیند، بدان اندازه و آن‌ گونه

که به دل و درون موسی ترس و هراس انداخت‌. سپس

خدا او را از ترس و هراس نجات می‌دهد و آرام می‌گیرد و ثابت ‌قدم می‌گردد. وقتی هم عصای موسی عملاً و واقعاً به مار تبدیل می‌گردد و ریسمانها و عصاهای ایشان را می‌بلعد و قورت می‌دهد، ریسمانها و عصاهائی که جادو شده‌اند و به ظاهر مار گردیده‌اند. سرشت جادو این‌ گونه است و ما باید در این حدّ و مرز آن را بپذیریم و تسلیم آن بشویم و بس. جادو با این چنین سرشتی در مردمان تأثیر می‌گذارد، و در آنان احساسها و خیالهائی پدید می‌آورد که جادوگر پیام می‌دهد و آن را برمی‌انگیزد . . . احساسها و خیالهائی که مردمان را به ترس و هراس می‌اندازد، و ایشان را به راهی می‌دارد و می‌برد که جادوگر آن را می‌خواهد. بدین اندازه اکتفاء مـی‌کنیم و بیش از این در بارۀ سرشت جادو و در گره‌ها دمیدن سخن نمی‌گوئیم . . . این هـم شرّ و بلا است و باید از آن خود را در پناه خدا انداخت و بدو پناه جست‌، و در کنف حمایت و حفاظت او جای‌ گرفت و آرمید.

روایتهائی نقل ‌گردیده است -‌ برخی صحیح و لیکن غیرمتواترند - ‌مبنی بر این ‌که لبید پسر اعصم یهودی پیغمبر صلّی الله علیه وآله وسلّم ‌را در مدینه جـادو کرد . . .گویا چند روزی‌، و گویا چند ماهی . . .تا بدانجا که به نظر پیغمبر صلّی الله علیه وآله وسلّم ‌ چنین می‌رسید که با همسران خود نزدیکی زناشوئی می‌کند، در صورتی ‌که به نزد ایشان نمی‌رفته است و نزدیکی زناشوئی نمی‌کرده است‌. این روایتی است‌. در روایت دیگری آمده است‌: تا بدانجا که به نظر پیغمبر صلّی الله علیه وآله وسلّم می‌آمد که‌ کاری را کرده است در صورتی ‌که آن را انجام نداده است‌. این دو سوره به عنوان دعا و نوشته برای پیغمبر خدا صلّی الله علیه وآله وسلّم نازل گردیده‌اند. وقتی ‌که جادوی مورد نظر - همان ‌گو‌نه‌ که در خواب دیده بود - در حقّ او انجام پذیرفت، این دو سوره را خواند و گره‌ها باز شدند، و بدی و بلا از او دورگردید. امّا این روایتها با اصل عصمت نبوی در کار و در تبلیغ مخالف هستند، و با اعتقادی نمی‌خوانند که هر کاری از کارهای پیغمبر صلّی الله علیه وآله وسلّم ‌و هر سخنی از سخنان او قانون و شریعت بشمار می‌آید. حتّی این روایتها با قرآن‌ که جادو را از پیغمبر صلّی الله علیه وآله وسلّم نفی ‌کرده است برخورد دارد.قرآن همچون تهمتی را که مشرکان ادّعاء می‌کردند تکذیب می‌کند و دروغ می‌شمارد.بدین سبب این روایتها مردود است . . . احادیث آحاد در کار عقیده معتبر بشمار نمی‌آید. مرجع و منبع قرآن است‌. تواتر شرط عمل به احادیث در اصول اعتقاد است‌. گذشته از این‌، این دو سوره در مکّه نازل‌ گردیده‌اند. این هم چیزی است ‌که اصل و اساس روایتهای دیگر را سست می‌کند و از پایه ویران می‌سازد. [ نظرات / امتیازها ]

[4] آیا جادوگری‌ ‌را‌ حقیقتی‌ ‌است‌ و ‌اگر‌ هست‌ ‌آن‌ چیست‌! چنان‌ می‌نماید ‌که‌ ‌در‌ ‌آن‌ حقیقتی‌ ‌است‌، و ‌علی‌ رغم‌ عواملی‌ ‌که‌ ‌در‌ ‌آن‌ دخالت‌ می‌کند ‌به‌ صورت‌ کامل‌ شناخته‌ نشده‌ ‌است‌، و ‌از‌ جمله ‌اینکه‌ عوامل‌ ‌است‌ بعضی‌ ‌از‌ قوانین‌ طبیعی‌ ‌که‌ هنوز شناخته‌ نشده‌ و ممکن‌ ‌است‌ کاملا وسیله انجام‌ سحر بوده‌ ‌باشد‌، همچون‌ جیوه‌ای‌ ‌که‌ جادوگران‌ فرعون‌ ‌در‌ شبه‌ ریسمانهای‌ ‌خود‌ قرار می‌دادند، و ‌با‌ گرمی‌ آفتاب‌ ‌آنها‌ ‌را‌ ‌به‌ حرکت‌ ‌در‌ می‌آورد، و ممکن‌ ‌است‌ گاه‌ حقیقت‌ ‌آن‌ قوت‌ روح‌ ‌در‌ نزد جادوگر بوده‌ ‌باشد‌ ‌ یا ‌ ‌به‌ خدمت‌ گرفتن‌ ارواح‌ شریر، و ‌هر‌ چه‌ بوده‌ ‌باشد‌، تسلیم‌ شدن‌ ‌به‌ سحر و تأثیرات‌ ‌آن‌ جایز نیست‌، بلکه‌ مبارزه ‌با‌ ‌آن‌ ‌از‌ طریق‌ توکل‌ ‌بر‌ ‌خدا‌ و پناه‌ جستن‌ ‌از‌ ‌او‌ ضرورت‌ دارد.

«وَ مِن‌ شَرِّ النَّفّاثات‌ِ فِی‌ العُقَدِ‌-‌ و ‌از‌ شرّ زنان‌ دمنده ‌در‌ گرهها.»

‌در‌ قدیم‌ پیر زنان‌ ‌به‌ کار جادوگری‌ می‌پرداختند، و مردمان‌ و مخصوصا زنان‌ ‌را‌ فریب‌ می‌دادند، و ‌اینکه‌ حالت‌ انگیزه ترس‌ ‌در‌ بسیاری‌ ‌از‌ کسان‌ می‌شد و لازم‌ می‌آمد ‌که‌ ‌از‌ ‌آن‌ جادوگران‌ ‌به‌ ‌خدا‌ پناه‌ برند.

بعضی‌ ‌از‌ مفسران‌ گفته‌اند: مقصود ‌از‌ النّفّاثات‌ ‌فی‌ العقد: زنانی‌ ‌است‌ ‌که‌ ‌با‌ افکار منفی‌ خویش‌ ‌در‌ عقد عزم‌ ارادی‌ مردمان‌ می‌دمیدند. ولی‌ بیشتر مفسران‌ مراد ‌از‌ ‌آن‌ ‌را‌ زنان‌ جادوگر دانسته‌اند، و ‌اینکه‌ گفته‌ ‌با‌ سبب‌ نزول‌ ‌آیه‌ ‌در‌ ‌اینکه‌ سوره‌ نزدیکتر ‌است‌، ولی‌ آنچه‌ ‌در‌ روایتها ‌در‌ ‌اینکه‌ خصوص‌ آمده‌ قابل‌ قبول‌ نیست‌، زیرا ‌که‌ مخالفت‌ ‌با‌ نزول‌ ‌آن‌ ‌در‌ مکه‌ ‌است‌، و همچنین‌ ‌با‌ عصمت‌ ‌رسول‌ اللّه‌ سازگاری‌ ندارد و ‌با‌ ‌اینکه‌ ‌که‌ ‌او‌ ‌از‌ سحر بیزار بوده‌ ‌است‌. [ نظرات / امتیازها ]

وَ مِنْ شَرِّ النَّفَّاثاتِ فِی الْعُقَدِ

و از شرّ آن هایى که در گره ها مى دمند و افسون مى کنند،

از دیدگاه «حسن» و «قتاده» منظور این است که: و از شرّ زنان افسونگرى که جادو مى کنند و در گره ها مى دمند، به پروردگار سپیده دم پناه مى برم.

در روزگار فرود قرآن و نیز در زمان ما برخى از مردم چنین مى پندارند که افسونگران مى توانند در سلامتى و بیمارى کسى اثر گذارند، و یا سود و زیانى را متوجه او سازند و یا دور کنند، و نیز برخى مى پندارند که جادوگران با جنیان سر و سرّى دارند و از آن ها علم غیب مى آموزند، و با پندار این توانایى براى آنهاست که از آن ها احساس خطر، و یا به آنان احساس نیاز مى کنند و این پندارى است که براى دین و دنیاى انسان بسیار زیانبار است، و مى تواند آرامش خاطر را از فرد و جامعه سلب کند،

به همین جهت خداى آگاه و توانا براى آرامش خاطر بخشیدن به مردم با ایمان و توجه دادن به فرمانرواى هستى، به آنان دستور مى دهد که از شرّ همه پدیده ها و تاریکى شب به پروردگار سپیده دم پناه ببرند.

امّا «ابومسلم» در این مورد مى گوید: واژه «نفاثات» نه افسونگران، بلکه منظور زنانى است که با دلربایى و وسوسه هاى خود رأى و نظر مردان را مى زنند و آنان را به راه دلخواه خود مى برند. با این بیان از دیدگاه و قصد و آهنگ و یا رأى و عزم، به «عقده» و گره تعبیر مى گردد و از گشودن آن ها به دمیدن تعبیر مى شود؛ و از دیر باز جریان این گونه بوده است که هر کسى کارى را گره زد و بر آن دمید، باید خود آن را بگشاید. [ نظرات / امتیازها ]

6305. Those who practise Secret Arts: literally, 'those (feminine) who blow on knots', this having been a favourite form of witchcraft practiced by perverted women. Such secret arts cause psychological terror. They may be what is called magic, or secret plottings, or the display of false and seductive charms (3:14), or the spreading of false and secret rumours or slanders to frighten men or deter them from right action. There is fraud in such things, but men are swayed by it. They should cast off fear and do their duty. [ نظرات / امتیازها ]

کنایه از سخن چینان و غیب‌کنندگان و مفسدان وکسانی است که می‌کوشند با سخن و زمزمه و وسوسه، در کارهای مردم گره ایجاد کنند و آنها را پیچیده سازند و دوستی و برادری مردم را از میان برند. سپس می‌گوید نسبت به خبرچین هوشیار باش، او نزد تو چیزی می‌گوید که تو گمان می‌بری در آن صادق است، زیرا سخن چینان روحیات تو را می‌شناسند. از این رو، سخن یا اشاره یا گله‌ای از دوست تو می‌گیرند، سپس با برنامه‌ای خاص آن را برجسته و بزرگ و برای تو بازگو می‌کنند. تو می‌بینی که این سخن از دوست تو است، زیرا بخش‌هایی از این نقلِ قول از کلام او گرفته شده است. سپس، نزد دوست دیگر تو می‌روند و از تو نزد او سخن چینی می‌کنند و از همین راه رشتة دوستی تو و دیگران را پاره می‌کنند.
این گونه میان زن و شوهر و میان دو برادر و میان دو دوست و میان مردم را به هم می‌زنند، سخن پراکنی می‌کنند و میان مردم اختلاف می‌افکنند. اینان خطرناک‌ترین افراد بشر هستند.
غیب کننده و دروغگو و سخن چین و منافق کسانی‌اند که روابط میان مردم را مخدوش می‌کنند. مردم جامعه بنابر پیمان‌ها و تعهدهایی با هم زندگی می‌کنند. این پیمان‌ها و تعهدها همان عقد برادری و دوستی و ازدواج و همکاری و معامله و امثال اینهاست. اینان با سخنان و وسوسه‌ها و نَفَس‌ها و دمیدنشان این رشته‌های پیوند را می‌گسلند.
آیا مردان جادوگری نمیکنند ؟! شاید بدلیل آنکه این عمل دربین زنان رواج بیشتری داشته ( وشاید دارد) چنین آمده است.
آیا سحر و جادو واقعیت دارد؟! بحسب تصریح این آیه و آیات دیگر مصحف شریف؛ سحر و جادوگری وجود داشته و واقع شده و میشود. فی المثل در روایت حضرت موسی (ع) و فرعون این بحث در قرآن کریم مفصلا آمده است.
راستی آیا طبیعت و جوهره خلقت زن برای اعمال جادوگری و سحر مناسبتر از مردان است؟ آیا منظور این نیست که زنان با استفاده از طبیعت زنانه خویش و اداء و اطوارهای خاص خویش ( که معمولا مردان را افسون میکنند و دامنه این افسونگری باعث شیفتگی مردان و لذا نفوذ تصمیمات و آراء زنان در مردان شده و میشود) مردان را افسون میکنند؟
اگر افسونگری را از طایفه نسوان براحتی بتوان پذیرفت و آن وجه شیفتگی مردان در برابر آنها را نیز ، یعنی افسونگری آنها که معمولا با ناز و اداء و کرشمه و استفاده از جذبات زنانه ، مردان را فریفته خویش مینمایند؛ پس معنی دمیدن در گره ها یعنی چه؟ آیا این تعبیر ناظر به انجام عملیاتی خاص و تخصصی که همان سحر و جادوگری است، نیست؟!
[ نظرات / امتیازها ]

یعنى و از شر زنان جادوگر ساحر، که در عقده ها و گره ها علیه مسحور مى دمند، و به این وسیله مسحور را جادو مى کنند. و اگر از میان جادوگران، خصوص زنان را نام برد، براى این بود که سحر و جادوگرى در بین زنان بیشتر است تا مردان، و از این آیه استفاده مى شود که قرآن کریم تاثیر سحر را فى الجمله تصدیق دارد، و نظیر این آیه در تصدیق سحر آیه زیر است که در داستان هاروت و ماروت مى فرماید: (فیتعلمون منهما ما یفرقون به بین المرء و زوجه و ما هم بضارین به من احد الا باذن الله )، و نیز نظیر آن، آیه اى است که سخن از ساحران فرعون دارد.
ولى بعضى از مفسرین گفته اند: آیه مورد بحث نظرى به سحر ندارد، بلکه مرادش از دمندگان در گره ها، آن زنانى است که با تسویلات خود تصمیم هاى شوهران را از ایشان مى گیرند و راى شوهران را متمایل به آن جانبى مى کنند که خودشان صلاح مى دانند و دوست دارند، پس مراد از کلمه عقد - که جمع (عقده ) است - راى، و مراد از (نفث در عقد) به طور کنایه سست کردن تصمیم شوهر است. ولى این معنایى به دور از ذهن است. [ نظرات / امتیازها ]

{وَ مِنْ شَرِّ النَّفَّاثاتِ فِی الْعُقَدِ} "و پناه میجویم از شر زنان افسونگر چون به جادو در کوهها بدمند"
و خـــداوند امر فرمود استعاذه از شر ساحران را برای آنکه اگر کسی اعتقاد کند که سحر میبخشد و رنجی از این جهت در دل او پدید آید پناه بخــــداوند بجوید.
طبرسی از مفضل بن عمر روایت کرده حضرت صادق ع فرمود: امیرالمؤمنین ع فرموده زمانی جبرئیل بر پیغمبر اکرم ﷺ گفت ای رسول خـــدا دختران لبید بن اعصم یهودی برای وجود مقدست سحر و جادو کردند و رشته ای گرفتند و یازده گره بر آن زدند و در حقه گذاشتند و در چاه بنی زریق افکندند کسی را بفرست آنرا بیرون آورد, پیغمبر اکرم ﷺ امیر المؤمنین ع و زبیر بن عوام را فرستاد آن را بیرون آورد و حضورش تقدیم داشتند, پیغمبر اکرم ﷺ فرمود ان حضرت سوره معوذتین را بر آن رشته خواندند و هر آیه ایکه قرائت مینمودند یک گره از آن باز میشد و چون از قرائت معوذتین فارغ شد تمام گره ها باز شد و این خود نوعی از اخبار غیب است و معجزه ایست از آنحضرت و اگر سحر تاثیری بوجود مقدسش داشت و یهودیان هم قدرت بر اینگونه اعمال داشتند همانا حضرتش و بسیاری از مؤمنین را با آن شدت و عداوت و دشمنی که پیغمبر و مسلمین داشتند آنها را به قتل می رساندند. [ نظرات / امتیازها ]