توضیح : این آیه اشاره است به حکمت نهی از امساک به قصد ضرر و حاصلش این است که ازدواج برای تتمیم سعادت زندگی است و این سعادت تمام نمی ‏شود، مگر با سکونت و آرامش هر یک از زن و شوهر به یکدیگر و کمک کردن در رفع حوائج غریزی یکدیگر. (امساک) عبارت است از اینکه شوهر بعد از جدا شدن از همسرش دوباره به او برگردد و بعد از کدورت و نقار، به صلح و صفا برگردد؛ این کجا؟ و برگشتن به قصد اضرار کجا؟. پس کسی که به قصد اضرار برمی ‏گردد، در حقیقت به خودش ستم کرده است که او را به انحراف از طریقه ‏ای که فطرت انسانیت به سویش هدایت می ‏کند واداشته است. علاوه بر اینکه چنین کسی آیات خدا را به مسخره گرفته است و به آن استهزا می ‏کند. برای اینکه خدای سبحان احکامی را که تشریع کرده است به منظور مصالح بشر تشریع نموده است نه اینکه اگر به کارهایی امر و از کارهایی نهی کرده است، خواهان نفس آن کارها و متنفر از نفس این کارها بوده باشد. در مورد بحث با نفس امساک و تسریح و اخذ و اعطا کار دارد نه، بلکه بنای شارع همه بر این بوده است که مصالح عمومی بشر را تامین نموده و مفاسدی را که در اجتماع بشر پیدا می ‏شود اصلاح کند و به این وسیله سعادت حیات بشر را تمام کند و لذا به همین منظور آن دستورات عملی را با دستوراتی اخلاقی مخلوط کرده است تا نفوس را تربیت و ارواح را تطهیر نموده، معارف عالیه یعنی توحید و ولایت و سایر اعتقادات پاک را صفایی دیگر دهد. پس کسی که در دین خود به ظواهر احکام اکتفا نموده و به غیر آن پشت پا می زند، در حقیقت آیات خدا را مسخره کرده است. [ بستن توضیحات ]

توضیح : فَأَمْسِکُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ سَرِّحُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ .پیام ذکر شده از عبارت معروف ، که در امساک و تسریح ذکر شده قال برداشت است. [ بستن توضیحات ]