طَلَّقْتُمُ : طلاق دادید
 توضيح : توضیحاتی در باره کلمه طلاق
جدائى. در اقرب الموارد گوید: «طَلَقَتِ الْمَرْئَةِ مِنْ زَوْجِها: بانت» ایضاً به معنى طلاق دادن (کنار کردن زوجه) آمدهدر جوامع الجامع فرموده: طلاق به معنى تطلیق است مثل کلام و سلام به معنى تکلیم و تسلیم. آیه [بقره:227]. [بقره:229]. به معنى ثانى است. انطلاق: به معنى رفتن و گشاده روئى و روانى زبان است چنانکه اهل لغت گفته‏اند و اینها از مصادیق معناى اول مى‏باشند. [کهف:71]. یعنى: رفتند تا چون به کشتى سوار شدند آن را سوراخ کرد. [ص:6]. یعنى اشراف قریش از پیش ابى طالب برفتند و گفتند: بروید و در دفاع از خدایان خویش پا بر جا باشید. در کریمه: [شعراء:13]. مراد روانى زبان است در نهایه نقل شده: «اَفَضَلُ الْایمانَ اَنْ تَکَلَّمَ اَخاکَ وَ اَنْتَ طَلیقٌ» یعنى افضل ایمان آن است که با برادر مسلمان گشاده رو سخن گوئى ولى این استعمال در قرآن نیست. طلاق‏ در مجمع فرموده: طلاق باز کردن عقد نکاح است از جانب زوج به علتى و اصل آن از انطلاق (رفتن و کنار شد) مى‏باشد. باید دانست: طلاق باآن که سبب از بین رفتن خانواده و به موجب روایات ابضغ الحلال عنداللّه ولى چاره‏اى از تجویز آن نیست و و جودش از ضروریات زندگى است. آنگاه که زوجین توافق اخلاقى نداشته باشند یا علل دیگرى در میان باشد یا زن یا مرد یکى از دیگرى تنفّر داشته باشند تحریم طلاق ئ عدم اجازه جدائى، موجب از بین رفتن آزادى و رفاه زن و مرد است، هیچ عقل و وجدانى به چنین محرومیت و چنین جهنّم سوزان فتوى نمى‏دهد. هر قانون و دینى که طلاق را تحریم کند بر خلاف فطرت بشر قدم برداشته است. لذا اسلام باآن که طلاق را مکروه مى‏داند آن را امضاء کرده است. کلیسا به اطلاق مخالف است و آن را تحریم مى‏کند ولى على رغم کلیسا دادگاههاى دنیاى مسیحیّت سالانه حکم هزاران طلاق را صادر مى‏کنند، این نیست مگر به آن جهت که طلاق ضرورى فطرت بشر است. در دین پاک اسلام طلاق بدست مرد است و زن در آن مستقل نیست مگرآن که مرد او را وکیل کند که در صورت بروز عللى خود را طلاق دهد ولى این بدان معنى نیست که زن به طور کلى در دست مرد آلت بى اراده‏اى باشد بلکه قانون و حاکم شرع مى‏تواند در موارد بخصوصى که صلاح بداند زن را بدون اجازه مرد مطلقه کرده و از دست وى آزاد نماید. تفصیل مطلب در فقه است. درباره ازدواج و طلاق و مراعات جوانب و حقوق آن دو در قرآن مجید آیات بسیارى هست و یک سوره فقط به نام طلاق است. هیچ قانونى مثل اسلام جهات این دو امر اصیل را بررسى و مراعات نکرده است. محلّل در اینجا مناسب است درباره محلّل که از توابع نکاح و طلاق است بحث شود به موجب آیه [بقره:229-230]. شخص اگر سه بار زنش را طلاق دهد دیگر نمى‏تواند او را به نکاح خویش در آورد مگرآن که زن با مرد او را طلاق دهد در این صورت مرد اولى مى‏تواند او را تزویج نماید. معنى آیه: طلاق دو دفعه است پس از آل‏ن رجوع است به طور متعارف یا رها کردن زن است بعد از تمام عدّه پس اگر بار دیگر طلاق دهد بر مرد حلال نیست تا با شوهر دیگر ازدواج کند. علت این حکم بنابر روایتى که صدوق رحمه اللّه از امام رضا علیه السلام نقل مى‏کند آن است که: مردان طلاق را سبک نشمرند و آن را ملعبه نکنند و زنان به ضرر نیافتند (فقیه کتاب طلاق باب 57. علل الشرایع باب 276). در تکرار ازدواج و طلاق روشن مى‏شود که ادامه زناشوئى غیر ممکن بوده و مرد زن را ملعبه قرار داده است. بنابراین پس از طلاق سوم دیگر محلى براى رجوع یا عقد جدید نمى‏ماند. در المنار گفته: پس از دو دفعه طلاق و رجوع اختیار و امتحان تمام مى‏شود، هر گاه بار سوم سوم طلاق دهد آن مرد ناقص العقل و الادب است. شایسته نیست زن را مانند توپ بازى در اختیار وى بگذاریم تا طور دلش خواست با او رفتار کند. ولى آنگاه که زن با مرد دیگرى ازدواج کرد اگر او زن را براى همیشه نگاه داشت هیچ و اگر او نیز به عللى طلاق داد زن اختیار دارد با هر کس که دلش خواست ازدواج کند از جمله با شوهر اولى، اگر بدانند که در اثر مرور زمان شاید بتوانند به زناشوئى ادامه دهند «اِنْ ظَنّا اَنْ یُقیما حُدُودَ اللّهِ». این مسئله کاملا طبیعى است ولى در اثر سوء استفاده بعضى از مسلمانان به صورت زننده‏اى در آمده که روح اسلام و قرآن از آن بیزار است و آن اینکه: چون مردى به زنش سه دفعه طلاق داد و پشیمان شد و خواست او را تزویج کند، سراغ یک نفر ناشناس مى‏روند و به او چیزى وعده مى‏کنند که زن را عقد کرده پس از مقاربت بلافاصله طلاق بدهد تا شوهر اول در تزویج او محذورى نداشته باشد باآن که به تصریح شیعه و اهل سنت رسول خدا صلى اللّه علیه وآله و سلم به چنین و چنان شخص لعنت کرده و فقهاء در صحت آن عقد تردید کرده‏اند. از رسول خدا صلى اللّه و علیه و آله نقل شده: «لَعَنَ اللّهُ الْمُحِلِّلُ لَهُ» یعنى خدا باآن که براى او محلل واقع مى‏شود لعنت کند این حدیث در وسائل ج 12 کتاب التجارة ص 221 و در صحیح‏تر مذى تحت شماره 1119-1120 از على علیه السلام و ابن مسعود منقول است و نیز در تفسیر مجمع البیان، کشاف، ابن کثیر، و المنار ذیل آیه فوق نقل شده، ایضاً مى‏شود آن را در سفینة البحار و نهایه ابن اثیر در ماده حلل و در الجامع الصغیر و کنوز الحقائق باب لام و سنن ابى داود کتاب نکاح باب التحلیل مطالعه کرد. بنابراین ملعون است کسى که زنى را به قصد حلال بودن به شوهر اولى تزویج کند و نیز شوهر اول ملعون است که براى او چنین کارى انجام شود. گذشته از این صحت چنین عقدى جاى اشکال است مرحوم مجلسى در بحار پس از نقل حدیث فرموده: اکثر علماء اهل سنت به بطلان این عقد (عقدى که مشروط بطلاق بعد از مقاربت است (رأى داده‏اند و بنابر اصول امامیه قول به بطلان اقرب است (نقل از سفینة البحار) شیخ احمد جزایرى در کتاب آیات الاحکام - قلائد الدرر مى‏نویسد: نکاح به ظرط طلاق بعدى به قصد اینکه بر شوهر اولى حلال شود آنچه از اصحاب (علماء امامیّه) نقل شده آن است که عقد هر دو باطل است. ابن رشد دربدایة المجتهد مى‏گوید: امام مالک این عقد را فاسد ولى ابوحنیفه و شافعى صحیح گفته‏اند در کشّاف گفته: سفیان و اوزاعى و ابوعبیده و مالک و دیگران به عدم جواز این نکاح فتوى داده‏اند ولى آن نزد ابوحنیفه با کراهت جایز است. [ نظرات / امتیازها ]

یعزکم به : شمارابه وسیله آن عزت می بخشد [ نظرات / امتیازها ]

یعزکم به : شمارابه وسیله آن عزت می بخشد [ نظرات / امتیازها ]

« هُزُواً» : بازیچه . مسخره [ نظرات / امتیازها ]

« سَرِّحُوهُنَّ » : آنان را رها سازید . آنان را طلاق دهید . [ نظرات / امتیازها ]

امسکوهن : امساک
 توضيح : امسکوهن: معنى امساک و تسریح ذیل آیه 229 بقره دیده شود. [ نظرات / امتیازها ]

ضرار : ضرر رسانیدن
 توضيح : ضرار: ضرر رساندن. مصدر باب مفاعله است [ نظرات / امتیازها ]