در انتهای ایه صفت عالم بودن خداوند امده است زیرا ممکن است کسی توهم کند که چطور انسان با انفاق مال محبوب به نیکی میرسد‏;‏ در ادامه می گوید که خداوند چون عالم به هر چیز است در نتیجه نوع انفاق را میداند و در نتیجه می تواند پاداش مناسب را بدهد. [ نظرات / امتیازها ]

1- یگانه راه رسیدن به مقام نیکوکاران، انفاق خالصانه از امور مورد علاقه است، نه فقط ذکر و دعا. «لن تنالوا البرّ...»
2- در مکتب اسلام، هدف از انفاق تنها فقرزدایى نیست، بلکه رشد انفاق کننده نیز مطرح است. دل کندن از محبوب‏هاى خیالى وشکوفاشدن روح سخاوت، از مهم‏ترین آثار انفاق براى انفاق کننده است. «لن تنالوا البرّ»
3- دلبستگى به دنیا سبب محروم شدن از رسیدن به مقام برّ است. «لن تنالوا البرّ»
4- سعادتِ فرد در سایه نگاه اجتماعى وکریمانه اوست. «لن‏تنالواالبرّحتّى‏تنفقوا»
5 - بهترین چیز دوست داشتنى براى انسان «جان» است. پس شهدا که جان خود را در راه خدا مى‏دهند، به بالاترین مقام بِرّ مى‏رسند. «تنفقوا مما تحبّون»
6- آنچه را که خود دوست مى‏دارى انفاق کن، نه آنچه را که بینوایان دوست مى‏دارند. زیرا ممکن است فقرا به جهت شدّت فقر، به اشیاى ناچیز نیز راضى باشند. «ممّا تحبّون»، نه «ممّایحبّون»
7- انسانى که تربیت الهى یافته، اسیر مال و ثروت نیست، بلکه حاکم بر آنهاست. «تنفقوا ممّا تحبّون»
8 - در انفاق، اصل کیفیّت است، نه کمیّت. «ممّاتحبّون»
9- اسلام، مکتب انسان دوستى است نه مال دوستى. «تنفقون مما تحبون»
10- در انفاق نه افراط و نه تفریط، تنها بخشى از آنچه را دوست دارى، انفاق کن. «ممّا تحبّون»
11- محبّت به مال در نهاد هر انسانى هست: «ممّا تحبّون»آنچه خطرناک است، شدّت محبّت است که مانع انفاق شود. «و انّه لحبّ الخیر لشدید»
[12- مهم انفاق است حتّى اگر اندک باشد. «و ما تنفقوا من شى‏ء» آرى یک برگ زرد روى آب، مى‏تواند کشتى صدها مورچه شود.
13- حال که خداوند انفاق ما را مى‏بیند، چرا در کمّ و کیف آن کوتاهى کنیم؟ بیایید بهترین‏ها را انفاق کنیم. «فان اللّه به علیم»
[ نظرات / امتیازها ]

از آنجا که آیات قرآن چندین بطن دارند، (در روایات از هفت تا هفتصد بطن برای مفاهیم قرآن ذکر شده است) غیر از مفهوم ظاهری انفاق از مال برای نیازمندان، می توان به مفهوم دیگری نیز توجه کرد و آن
"انـفــاق بــرای خـــود" است!
از مصادیق این انفاق میتوان به گذر از لذات زودگذر اشاره کرد، هرچند لذات مباح، که انسان با گذر از آنها راه را برای رشد و تکامل خود هموار تر کند.
مثلا "مِمَّا تُحِبّون" ممکن است برای من خواب زیاد باشد، که یک لذت مباح هم هست، اما اگر با سحرخیزی از این لذت خویش بگذرم و آن را برای خود انفاق کنم، میتوانم با استفاده بیشتر از وقتم، در جهت بهبود کیفیت زندگی مادی و معنوی خودم تلاش کنم..."تَنالو البِرّ"
یا اینکه لذت من پرخوری باشد، آن را کم کنم تا روحم برای نیایش با معبود آزاد تر و آماده تر باشد...
و ما به این "بِرّ" و نیک بختی نیاز داریم تا بنا به فرموده ی معصوم "مایه زینت امامان باشیم"
و از ظلم هایی که به خود کرده ایم با این انفاق ها بکاهیم.
" و من الله التوفیق" ان شاءلله با یاری خدا بتوانیم از لذات و لذایذ خود، برای خود و نیازمندان انفاق کنیم. [ نظرات / امتیازها ]

1 نیکوکاران حقیقى کسانى هستند که بر سر دوراهى ها راه خدا را انتخاب مى کنند؛ یعنى از مال و ثروت و مقام و منصبى، که مورد علاقه ى شخصى و شدید آنهاست، به خاطر خدا و حقیقت و عواطف انسانى مى گذرند آرى تا از خود و متعلّقات آن نگذرى نیک نگردى و محبوب خدا نشوى

2 ازآنجاکه هیچ چیز در دنیا در نظر انسان عزیزتر از جان نیست، پس بهترین نیکوکاران کسانى هستند که جان خود را در راه خدا نثار مى کنند، یعنى شهدا، جانبازان، مجاهدان در راه خدا و خانواده هاى آنان که در این مسیر هستند

3 نیکى هایى همچون ایمان، کارهاى شایسته، کمک به نیازمندان، عبادات، وفاى به عهد و صبر و استقامت، موجب توسعه و گستردگى مى شود

گستردگى و نیکىِ بخشش، اول براى بخشنده است؛ چون وجودش توسعه مى یابد و رشد و کمال پیدا مى کند؛ سپس موجب گشایش و گستردگى جامعه ى انسانى مى شود

4 بخشى از آنچه را دوست دارید انفاق کنید لازم نیست انسان با تمایلات خود مبارزه کند و همه ى ثروت خود را ببخشد

5 اصل در بخشش کیفیت آن است، یعنى هرچه دوست داشتنى تر است ببخشید و کمیت و مقدار آن بستگى به توانایى افراد دارد خدا از مال بخشیده شده آگاه است و پاداش خواهد داد، هرچند بسیار کم باشد

لن تنالوا البر حتى تنفقوا آنچه دارى دوست، یعنى دِه بر او نیست تنها بذل مال، انفاق و برّ حق به مالت ننگرد، بیند به سرّ

6 این آیه در روحیه و رفتار مسلمانان صدر اسلام تأثیر فراوانى گذاشت؛ براى مثال:

یکى از یاران پیامبر به نام ابو طلحه انصارى باغ زیبایى در مدینه داشت که روبه روى مسجد پیامبر صلى الله علیه و آله واقع بود و آب زلالى داشت و رسول خدا صلى الله علیه و آله گاهى وارد آن باغ مى شد و از آب آن مى نوشید و وضو مى گرفت این باغ درآمد خوبى داشت و مورد توجه مردم مدینه بود وقتى آیه ى 92 سوره ى آل عمران نازل شد، ابو طلحه خدمت پیامبر صلى الله علیه و آله رسید و عرض کرد: محبوب ترین چیزها نزد من این باغ است، مى خواهم آن را در راه خدا انفاق کنم [ نظرات / امتیازها ]