(إِیَّاکَ) ضمیر منفصل فی محل نصب مفعول به مقدّم للاختصاص (نَعْبُدُ) فعل مضارع مرفوع و فاعله ضمیر مستتر فیه وجوبا تقدیره نحن (وَ إِیَّاکَ نَسْتَعِینُ) عطف على إیاک نعبد و نستعین فعل مضارع مرفوع و هو معتلّ أجوف و الأصل فیه نستعون فاستثقلت الکسرة على الواو فنقلت الى العین فانقلبت الواو یاء لانکسار ما قبلها فصار نستعین‏ [ نظرات / امتیازها ]

تقد م ایا ک بر نعبد
 توضيح : ایا ک ضمیر مفعو لی بر کلمه نعبد مقد م شد ه است و این افا ده حصر میکند یعنی فقط تو را بند گی می کنیم [ نظرات / امتیازها ]

● هر دو ضمیر اَیاکَ، منصوب و مفعول اندبرای فعل های ما بعدشان و تقدیمشان بر فعل برای افاده حصر است و فاعل نَعبُدُ و نَستَعینُ هر دو ضمیر نَحنُ است که مستتر است و جمله، نَستَعِینُ عطف است بر جمله نَعبَدُ. [ نظرات / امتیازها ]

إِیَّاکَ «مفعول به مقدم»
نَعْبُدُ «فعل مضارع مرفوع به ضمه ظاهری» «فاعل[نحن]»
وَ «واو عطف»
إِیَّاکَ«مفعول به مقدم»
نَسْتَعِینُ «فعل مضارع مرفوع به ضمه ظاهری»«فاعل[نحن]» [ نظرات / امتیازها ]

نعبد: فعل مضارع مرفوع وعلامة رفعه الضمة، والفاعل ضمیر مستتر تقدیره (نحن).
و: حرف عطف.
إیاک: ضمیر منفصل مبنی فی محل نصب مفعول به مقدم.
نستعین: فعل مضارع مرفوع وعلامة رفعه الضمة، والفاعل ضمیر مستتر تقدیره (نحن). [ نظرات / امتیازها ]