«قُلْ ءَامَنَّا بِاللَّهِ وَ مَا أُنزِلَ عَلَیْنَا» در این جمله به رسول الله(صلی‏الله‏علیه‏وآله‏وسلّم) دستور می‏دهد که بر طبق میثاقی که از او و غیر او گرفته شده، رفتار کند، و از جانب خود و همه مؤمنین از امتش بگوید:« ءَامَنَّا بِاللَّهِ وَ مَا أُنزِلَ عَلَیْنَا ...» و این از جمله شواهدی است که شهادت می‏دهد بر اینکه منظور از میثاق، میثاقی است که از همه انبیا و امتهای ایشان گرفته شده، که به آن اشاره شد. [ نظرات / امتیازها ]

«وَ مَا أُنزِلَ عَلی إِبْرَهِیمَ وَ إِسمَعِیلَ ...» نامبردگان در این آیه، انبیای آل ابراهیمند، و این آیه خالی از این اشعار نیست که مراد از اسباط همانا انبیاء از ذریه یعقوب و یا از اسباط بنی اسرائیل هستند، مانند: داوود، سلیمان، یونس، ایوب و دیگران.
«وَ النَّبِیُّونَ مِن رَّبِّهِمْ ...» در این جمله، مساله عمومیت می‏یابد، تا شامل آدم و نوح و سایرین نیز بشود.
و در جمله : «لا نُفَرِّقُ بَینَ أَحَدٍ مِّنْهُمْ وَ نَحْنُ لَهُ مُسلِمُونَ» همه را یکجا جمع فرموده است. [ نظرات / امتیازها ]

1-ابی هریره روایت کرده که در تفسیر آیه: «وَ مَن یَبْتَغ غَیرَ الاسلَمِ دِیناً ...» گفت: رسول خدا فرمود: در روز قیامت، اعمال می‏آیند، از آن جمله نماز می‏آید و عرضه می‏دارد: پروردگارا من نمازم. خطاب می‏رسد: تو بر خیر هستی. و صدقه می‏آید و می‏گوید: پروردگارا من صدقه‏ام. خدای تعالی به او هم می‏فرماید تو بر خیر هستی. دنبال صدقه روزه می‏آید و عرضه می‏دارد: پروردگارا من روزه‏ام. خدای تعالی به او هم می‏فرماید: تو بر خیر هستی. آنگاه سایر اعمال یکی یکی می‏آیند و خود را معرفی می‏کنند و خدای تعالی به یک یک آنها می‏فرماید: تو بر خیر هستی تا آنکه اسلام می‏آید و عرضه می‏دارد: پروردگارا تو سلامی و من اسلام هستم. خدای تعالی می‏فرماید: تو بر خیر هستی و من امروز تو را معیار قرار می‏دهم، با تو مؤاخذه می‏کنم، و با تو پاداش می‏دهم، آنگاه رسول خدا(صلی‏الله‏علیه‏وآله‏وسلّم) این آیه را تلاوت فرمود:« وَ مَن یَبْتَغ غَیرَ الاسلَمِ دِیناً فَلَن یُقْبَلَ مِنْهُ وَ هُوَ فی الاَخِرَةِ مِنَ الْخَسِرِینَ».
2-امام صادق (علیه‏السلام) در ذیل همین آیه فرمود: توحید مردم نسبت به خدای عزوجل همین است.
علامه طباطبایی: توحیدی که در این روایت آمده، ملازم با تسلیم خدا شدن در همه چیزهائی است که از بندگان خود می‏خواهد، در نتیجه برگشت این حدیث هم به همان معنائی است که در بیان سابق گذشت. و اگر منظور تنها نفی شریک بوده باشد، قهرا معنای طوع و کره هم دلالت اختیاری و اضطراری خواهد بود.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

1. کسی که دینی غیر از اسلام را اختیار کند در آخرت از زیانکاران است.
2. آنچه را که دوست دارید و در نزدتان عزیز است در راه خدا انفاق کنید همانا که اینگونه افراد جزء نیکوکارانند.
3. مسلمانان حقیقی کسانی هستند که برای اصلاح بشریت مردم را به نیکوکاری وادار کرده و از بدی باز دارند.
4. هرکس برای متاع دنیا تلاش کند خداوند او را از دنیا بهره مند کرده و هرکس برای ثواب آخرت تلاش کند از نعمت آخرت برخوردار می شود.
5. فکر نکنید که شهیدان راه خدا مرده اند بلکه زنده اند و در حیات ابدی از نعمات پروردگار بهره مندند.
6. همه مؤمنان را به بردباری و صبر دعوت کنید. [ نظرات / امتیازها ]

این اسلام است که درگستردگی و شمول‌، همۀ رسالتهای پیش از خود را در برمیگیرد، و در محبّت و دوستی همۀ پیغمبران یعنی حاملان اسلام را شامل میشود، و در توحید همۀ ادیان الهی را یکی میداند، و همۀ دعوتها و رسالتها را به اصل یگانه‌اش برمیگرداند، و به همگی آنها بدانگونه ایمان دارد که خداوند برای بندگانش خواسته است‌.

[ نظرات / امتیازها ]

دین در نزدخدایکی است و همه پیامبران یک هدف داشتند و آن پرستش خدای یگانه بوده است لذا اعتقاد به همه پیامبران الهی لازم است و تفاوت گذاشتن بین آنها از نظر هدف جایز نیست هر چند که در روشها و برنامه ها با توجه به اینکه برنامه های بعدی نسبت به برنامه های پیشین کاملتر و آخرین برنامه دین اسلام کاملترین است تفاوتهایی وجود دارد . [ نظرات / امتیازها ]

با سلام
این آیه پذیرفتن تمام پیامبران و ادیان گذشته از نظر اسلام را نشان می دهد و بیان می کند که هیچ جدایی بین اسلام و ادیان گذشته وجود ندارد بلکه ادامه دهنده راه آنها و تکمیل کننده و آخرین حجت برای بشر است. [ نظرات / امتیازها ]

این آیه، به غیر از یکى دو کلمه، کاملاً شبیه آیه 136 سوره بقره است.
شکل کار اصل نیست، بلکه اصل، آن هدف غایى و نهایى است. در هر زمانى ممکن است شکل کار و دعوت انبیا فرق کند، مثلاً حضرت موسى به سراغ فرعون برود و یا حضرت سلیمان، فرمانروایى مانند بلقیس را دعوت کند، ولى هدف نهایى یکى است. درست مانند حرکت‏هاى گوناگون امامان معصوم‏علیهم السلام.
اگر از انبیاى گذشته براى معرّفى و یارى پیامبر آینده پیمان گرفته شده، پیامبر آینده نیز مأمور است به نمایندگى از تمام پیروانش، ایمان خود را نسبت به پیامبران گذشته اعلام نماید. [ نظرات / امتیازها ]

از ابن عباس است که اهل کتاب درباره آنچه با هم اختلاف داشتند (یعنى درباره دین ابراهیم) نزد پیغمبر (ص) بمخاصمه رفتند و هر فرقه‏اى گمان میکرد که او بدین ابراهیم اولى است پیغمبر (ص) فرمود: هر دو فرقه (یهودى و نصارى) از دین ابراهیم برى و جدایید. همگى در غضب شدند و گفتند بخدا قسم باین قضاوت تو راضى نیستیم و دینت را قبول نکنیم. پس این آیه آمد.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

این آیه، به غیر از یکى دو کلمه، کاملاً شبیه آیه 136 سوره بقره است.
شکل کار اصل نیست، بلکه اصل، آن هدف غایى و نهایى است. در هر زمانى ممکن است شکل کار و دعوت انبیا فرق کند، مثلاً حضرت موسى به سراغ فرعون برود و یا حضرت سلیمان، فرمانروایى مانند بلقیس را دعوت کند، ولى هدف نهایى یکى است. درست مانند حرکت‏هاى گوناگون امامان معصوم‏علیهم السلام.
اگر از انبیاى گذشته براى معرّفى و یارى پیامبر آینده پیمان گرفته شده، پیامبر آینده نیز مأمور است به نمایندگى از تمام پیروانش، ایمان خود را نسبت به پیامبران گذشته اعلام نماید. [ نظرات / امتیازها ]