1)
: با سلام. با احترام به جنابعالی و نظرتان به نظر بنده و با توجه به قواعد عربی، ضمیر (( ه )) برای اول شخص مذکر غایب و ضمیر (( ها )) برای اول شخص مونث غایب بکار می رود. در آیه اول چنانچه گفته شده نفس واحده دارای تای تانیث بوده یعنی کل بشر از یک مادر خلق شده اند و این باز با کلیت موضوع منافات ندارد ولی این که گفته شده خلق منها زوجها یعنی از یک شخص مونث زوج برای او خلق شده است. در تفسیر جنابعالی فرموده اید که از جنس آدم برای او همسر آفریده شده است ولی اگر منظور جنس حضرت آدم باشد نباید بگوید (( منها )) و باید گفته شود (( منه )) پس چنین برداشت می شود که جنسیت نفر اول خلق شده یعنی (( آدم )) مونث باشد که زوج(( ها )) یعنی یک زوج مذکر برای یک شخص مونث از خود شخص مونث خلق شده باشد. حالا یا مادرش بوده یا مردی از جنس خودش..
خواهشمند است بنده را راهنمایی بفرمایید. با تشکر
رمضانی (داور) : کلمه «نفس» مؤنث مجازی است و لذا کلمه «واحده» که نعت برای «نفس» است به صورت مؤنث بکار رفته است و مرجع ضمیر «ها» در «منها» و «زوجها»، کلمه نفس است. بنابراین استدلال که بیان فرمودید نادرست می‌باشد.
2)
: نظر داور اشتباس ،چون اگر اینطور باشه باید بجای زوجها نرشته شده باشه :زوجتها
رمضانی (داور) : اولا: این مطلب نظر بنده نیست بلکه قواعد زبان عربی است. ثانیا: و اما کلمه زوج در جمله "وَ خَلَقَ مِنْها زَوْجَها" بنا به گفته راغب (مفردات راغب ص 215) به معناى همسر است، یعنى این کلمه در مورد هر دو قرین که یکى نر و دیگرى ماده باشد، استعمال مىشود یعنى هم به نر، زوج مىگویند و هم به ماده، و همچنین در غیر حیوانات، یعنى در هر دو چیزى که جفت داشته باشد به کار مىرود، مانند چکمه و دمپایى که به هر لنگه آن گفته مىشود: این زوج آن دیگرى است و نیز به هر چیزى که شبیه و نزدیک به دیگرى و یا ضد دیگرى است زوج گفته مىشود، آن گاه راغب در ادامه سخنانش مىگوید: زوجه واژه نامطلوبى است، (یعنى در لغت صحیح به زن نیز زوج گفته مىشود نه زوجه).