40) در آیات قرآن در مواردی به مسأله پیمان خداوند با یهود و وعده سرزمین مقدس به بنی اسرائیل اشاره شده است.
در قرآن کریم اصل برگزیدگی بنی اسرائیل به روشنی بیان شده است.
خدا در سوره بقره، آیه 47 نیز می فرماید:
یا بنی اسرائیل اذکروا نعمتی التی انعمت علیکم و انی فضلتکم علی العالمین؛ ای فرزندان اسرائیل از نعمت هایم که بر شما ارزانی داشتم و از این که من شما را بر جهانیان برتری دادم، یاد کنید.
چنین به نظر می آید که پیمان خدا با این قوم و برگزیده شدن آنان، با آیه های قرآن سازگار است، چرا که در آیه های بسیاری، قرآن به پیمان خدا با این قوم اشاره کرده است.
یکی دیگر از این آیه های که آشکارا به مسئله زمین موعود اشاره دارد، آیه 21 از سوره مائده است:
یا قوم ادخلوا الارض المقدسه التی کتب
” تعهد خدا در قبال قوم بنى اسرائیل مطلق و بدون شرط نیست، بلکه خدا در صورتى به پیمان خود وفا مى کند که آنان نیز به تعهدات خود عمل کنند و چون آنان پیمان شکنى کردند، عهد و پیمان خدا نیز خود به خود شکسته خواهد شد. “
میبینیم که اصل برگزیدگی و وعده دادن سرزمین به بنی اسرائیل در قرآن هم آمده است، ولی پرسش این است که آیا این برتری و وعده از دیدگاه قرآن با اعتقاد یهودیان درباره برگزیدگی مطلق این قوم بر دیگر اقوام یکی است؟
با اندک تأملی در آیه های قرآن در مییابیم که پاسخ منفی است. اگر معنای این آیه ها را همان برتری و وعده دادن و مقرر کردن سرزمین برای بنیاسرائیل بدانیم، هرگز این برتری، مطلق و این عهد، یک طرفه نبوده است.
آیه 40، از سوره بقره، مشروط بودن پیمان خدا با بنی اسرائیل را به روشنی بیان می کند:
بنی اسرائیل اذکروا نعمتی التی انعمت علیکم و اوفوا بعهدی اوف بعهدکم و ایای فارهبون؛ فرزندان اسرائیل نعمت هایم را که بر شما ارزانی داشته ام، به یاد آرید و به پیمانم وفا کنید تا به پیمان تان وفا کنم و تنها از من بترسید.
پس این اراده الهی مطلق نبوده و مشروط بر بندگی بنیاسرائیل بوده است و چنین نبوده که این قوم همواره برگزیده باشند و این سرزمین تا ابد ملک مطلق یهودیان باشد.
[ نظرات / امتیازها ]